திருப்புக்கொளியூரில் உள்ள, குரங்குகள் குதித்து ஆடுகின்ற சோலையையுடைய, ` அவினாசி ` என்னும் திருக்கோயிலை இடமாகக்கொண்ட, குழையை யணிந்த காதினை உடையவனே, உனக்கு நடனமாடும் இடமாய் இருப்பது, எல்லாரும் அழிகின்ற முதுகாடு ; அதுவன்றியும், நீ, அம்பை எடுத்து, வரிந்த வில்லில் உள்ள நாணியில் தொடுத்து, மூன்று ஊர்கள் அழிய அழித்தாய்.

` உன்னால் ஆகாதது எது ` என்பது குறிப்பெச்சம். ` எல்லாம் மாய் ` எனப் பிரிக்க. ` எல்லாம் ` என்னும் பொதுப் பெயர், இங்கு உயர்திணைமேல் நின்றது. ` எல்லாம் ஆய் ` எனப்பிரித்து, ` எல்லாவற்றினும் தெரிந்தெடுத்த இடுகாடு ` என உரைப்பாரும் உளர். ` சரக்கோல் ` என்னும் இருபெயரொட்டுப் பண்புத் தொகையில் உள்ள ககர ஒற்று எதுகை நோக்கி, மெலிந்து நின்றது. ` சரக்கோலை வாங்கி வரிசிலை நாணியிற் சந்தித்து ` என விதந்தோதியது, ` அவை பிறரால் அங்ஙனம் செயற்படுத்தற்கரிய பொருள்களானவை ` என்பது பற்றியாம். ` கோடுதல் ` என்பது இங்கு, ` கெடுதல் ` என்னும் பொருளது. ` புரங்கெட ` என்றேயும் பாடம் ஓதுவர். ` அவினாசி ` என்றதனை, ` கோயில் ` என்றதன் பின்னர்க் கூட்டுக.