மேம்பட்ட பாமாலை சூடியவனே! உன்தன்மை இன்னது என்று பிறரால் அறியப்படாதவனே! பிறையை முடியில் சூடியவனே! ஊமத்த மாலையை அணிந்தவனே! பஞ்ச கவ்விய அபிடேகத்தை விரும்புபவனே! பகைவருடைய முப்புரமும் எரியுமாறு நகைத்தவனே! யானையின் தோலை உரித்தவனே! கயிலை மலையானே! உனக்கு வணக்கம் பல.

` பாட்டான தொடை ` என்றது உருவகம். ` நல்ல தொடை ` என்றதனால், மலர் முதலியவற்றால் செய்யும் வழிபாட்டினும், பாட்டாற் பரவுதலே இறைவற்குப் பேருவகை செய்யும் என்பது பெறப்பட்டது ; ` பெருகிய சிறப்பின் மிக்க - அற்சனை பாட்டே யாகும் ` ( தி.12 பெரிய புரா. தடுத்தாட். 70) என, இறைவன் தானே அருளிச் செய்தமை கூறப்பட்டது காண்க. இதுபற்றியே, ` பன்மாலைத் திரளிருக்கப்பாமாலைக்கே பட்சம் பரமற்கு ` என்றருளினார், தாயுமான அடிகள் ( பன்மாலை .1) பரிசு - உண்மை நிலை . சூட்டு - கண்ணி. ` தூமாலை ` யாவது கொன்றை மாலை என்பது ஆற்றலாற் கொள்ளக் கிடந்தது ; ` அதனோடு மத்தம் அணிந்தாய் ` என்க. மத்தம் - ஊமத்தை. ஆட்டு - ஆட்டப்படும் பொருள். ` ஆட்டாக ` என ஆக்கம் வருவித்துரைக்க. ஆனது - பசுவினது. ` ஆட்டான அஞ்சும் ` எனவும், பாடம் ஓதுவர். அடங்கார் - பகைவர் ; ` அடங்காதார் என்றும் அடங்கார் ` ( நாலடி - 116) என்பதிற்போல, ` அடங்கார், அறிவிலார் ` என்றலுமாம். ` காட்டானை ` என்றது, இனம் பற்றி என்க.