மேம்பட்ட பாமாலை சூடியவனே ! உன்தன்மை இன்னது என்று பிறரால் அறியப்படாதவனே ! பிறையை முடியில் சூடியவனே ! ஊமத்த மாலையை அணிந்தவனே ! பஞ்ச கவ்விய அபிடேகத்தை விரும்புபவனே ! பகைவருடைய முப்புரமும் எரியுமாறு நகைத்தவனே ! யானையின் தோலை உரித்தவனே ! கயிலை மலையானே ! உனக்கு வணக்கம் பல .

` பாட்டான தொடை ` என்றது உருவகம் . ` நல்ல தொடை ` என்றதனால் , மலர் முதலியவற்றால் செய்யும் வழிபாட்டினும் , பாட்டாற் பரவுதலே இறைவற்குப் பேருவகை செய்யும் என்பது பெறப்பட்டது ; ` பெருகிய சிறப்பின் மிக்க - அற்சனை பாட்டே யாகும் ` ( தி .12 பெரிய புரா . தடுத்தாட் . 70) என , இறைவன் தானே அருளிச் செய்தமை கூறப்பட்டது காண்க . இதுபற்றியே , ` பன்மாலைத் திரளிருக்கப்பாமாலைக்கே பட்சம் பரமற்கு ` என்றருளினார் , தாயுமான அடிகள் ( பன்மாலை .1) பரிசு - உண்மை நிலை . சூட்டு - கண்ணி . ` தூமாலை ` யாவது கொன்றை மாலை என்பது ஆற்றலாற் கொள்ளக் கிடந்தது ; ` அதனோடு மத்தம் அணிந்தாய் ` என்க . மத்தம் - ஊமத்தை . ஆட்டு - ஆட்டப்படும் பொருள் . ` ஆட்டாக ` என ஆக்கம் வருவித்துரைக்க . ஆனது - பசுவினது . ` ஆட்டான அஞ்சும் ` எனவும் , பாடம் ஓதுவர் . அடங்கார் - பகைவர் ; ` அடங்காதார் என்றும் அடங்கார் ` ( நாலடி - 116) என்பதிற்போல , ` அடங்கார் , அறிவிலார் ` என்றலுமாம் . ` காட்டானை ` என்றது , இனம் பற்றி என்க .

வினைகள் நடுங்கச் செய்யாதபடி அவற்றை நீக்குபவனே ! கல்லால மர நிழற்கீழ் அமர்ந்தவனே ! திறமை உடையவனே ! சிறந்த குழை என்னும் காதணியை அணிந்தவனே ! சாம்பலை உடலில் பூசும் தலைவனே ! தனக்கு ஒப்பில்லாத முத்தி உலகை அமைத்து அதனை அடையும் அடியவருக்கு என்றும் பிறப்பிற்குத் திரும்பி வாராத அருளைச் செய்பவனே ! ஒளி வீசும் சூரியன் முதலிய ஒளிகளுக்குப் பற்றுக் கோடாக இருப்பவனே ! கயிலை மலையானே ! உனக்கு வணக்கம் பல .

` அதிராமை , மீளாமை ` என்னும் வினையெச்ச மறைகளின் ஈறுகள் கெட்டன . ` மீளா அருள் ` என்பதற்கு , மீளாமைக்கு ஏதுவான அருள் என்று உரைப்பினும் அமையும் . அதிர்த்தல் - நடுங்கச் செய்தல் . சதுரா - திறனுடையவனே . சதுரக்குழை - சிறந்து விளங்குங் குழை . எதிரா - இணையில்லாத . இணையில்லாத உலகமாவது பரமுத்திநிலை ; அஃது உணர்த்த வாராமையின் , உலகமாக அருளிச் செய்தார் ; ` எதிரா உலகம் ` என்றது , அப்பொருளதாதலை , ` என்றும் மீளா அருள் செய்வாய் ` எனப் பின்னர் அருளிச் செய்த குறிப்பானும் உணர்க . ` அமைப்பாய் ` என்றது , ` வழங்குவாய் ` என்றவாறு . ` கதிரார் கதிர் ` என்பதில் பின்னுள்ள கதிர் , ` ஞாயிறு ` என்னும் பொருட்டாய் , வாளா பெயராய் நின்றது . ` கண் ` என்றது , ` கண்போலச் சிறந்தவன் ` என்னும் பொருளதாய் , இன்றியமையாமை உணர்த்தி , ஞாயிற்றின் ஒளிக்கும் முதல் ஒளியாய் நிற்றலை விளக்கிற்று .

செம்மை கருமை வெண்ணிறம் இவற்றை உடையவனே ! நீங்காத செல்வம் உடையவனே ! வியக்கத்தக்கவனே ! பெரிய பொருள்களும் சிறிய பொருள்களும் ஆகியவனே ! ஆகாயத்தின் தன்மை உடையவனே ! தீயோருக்கு வெப்பமும் அடியார்க்குக் குளிர்ச்சியும் அண்மையுமாய் உள்ளவனே ! ஓம்பாதே நிலைபெற்றிருக்கும் அருட் சக்தியை உடையவனே ! அனல் ஏந்திய அழகனே ! கயிலை மலையானே ! உனக்கு வணக்கம் பல .

` செம்மை , கருமை , வெண்மை ` என்னும் மூன்றுமே முதல் நிறங்களாதல் பற்றியும் அவை முறையே இராசத தாமத சாத்துவிக குணங்களைக் குறிக்கும் குறிப்புக்களாதல் பற்றியும் , ` எல்லாப் பொருளுமாயினவன் ` என்பார் , அவற்றை வகுத்தோதி யருளினார் . செல்லாத - நீங்காத , நீங்காத செல்வமாவன தன்வயத்தனாதல் முதலிய குணங்கள் . ஐ - வியப்பு ; தலைமையுமாம் . வண்ணம் - தன்மை . ஆகாயத்தின் தன்மையாவது , அருவாதலும் , எல்லாப் பொருளையும் தன்னுள் அடக்கி நிற்றலுமாம் . இவ்வாறாதல் பற்றியே இறைவனது குணத்தினை , ` சிதாகாசம் , அருள்வெளி ` என்பன போன்ற சொற்களாற் குறிப்பர் . இப்பெற்றி நோக்கியே , ` விசும்பு மெய்யாக ` ( நற்றிணை - கடவுள் வாழ்த்து ). என , இறைவற்கு ஆகாயத்தை உடம்பாகக் கூறினார் , சான்றோர் எனத் தைத்திரீய உப நிடதமும் கூறும் . வெய்யாய் - வெம்மை உடையவனே . தணியாய் - தண்மை யுடையவனே . அண்மை . ` அணிமை ` எனப் படுதல் போல , தண்மை . ` தணிமை ` எனப்பட்டது ; ` வெய்யாய் தணியாய் இயமான னாம்விமலா ` என , ஆளுடைய அடிகளும் அருளினார் . ( தி .8 திருவா . சிவபு .36) அணியாய் - அண்மையில் உள்ளவனே . இங்ஙனம் அருளியவாற்றால் அணிமையின் மறுதலைபற்றி ` சேயாய் ` என்பதுங் கொள்ளப்படும் . ` செய்யாய் கரியாய் ` என்றது முதலிய பலவற்றால் , ஒன்றொடொன்று ஓவ்வாப் பொருள்கள் பலவும் தான் ஒருவனேயாய் நிற்கும் அதிசயநிலை அருளிச் செய்யப்பட்டது ; ` செல்லாத செல்வம் , வேளாத வேள்வி ` என்றருளியனவும் அன்ன , வேளாத வேள்வி - ஓம்பாதே நிலைபெற்றிருக்கும் வேள்வி ; என்றது அருட்சத்தியை . அது , சிவபிரானைப் பயன்கருதியும் கருதாதும் வழிபடுவோர்க்குத் தூய்தான உலகப் பயனையும் , வீடுபேற்றையும் தரும் என்பதனை , தூய்தல்லாத உலகப் பயனைத்தரும் வேள்விகளிலே மனஞ்செல் வார்க்கு அறிவுறுத்தற்பொருட்டு , வேள்வியாக அருளிச் செய்தார் . தூய்தன்மை மயக்கஞ் செய்தலும் , தூய்மை அது செய்யாமையுமாம் . இன்னும் தேவர்க்குக் கொடுக்கும் அவியுணவுகளை வேள்வித் தீ வழியாகக் கொடுத்தல் போல , சிவபிரானுக்கு நிவேதிக்கும் நிவேதனங்கள் அனைத்தும் அவனது அருட்சத்தி வழியாகவே நிவேதிக்கப் படுதலின் , அதனை அவ்வாறருளிச் செய்தற்கு இயைபுண்மை யறிக . இது பற்றியே , சிவபிரானுக்கு வேள்வித் தீ வழியாகக் கொடுக்கு மிடத்தும் சிவாக்கினி வழியாகவே கொடுத்தல் சிவநெறி முறைமை யாயிற்று , இதனானே , சைவவேள்வி , பூதாக்கினியையே வளர்க்கும் வைதிக வேள்வி போலாது , சிவாக்கினியை வளர்க்கும் வேள்வியாத லறிக . சிவாக்கினியைப் பிறப்பிக்கும் முறை , அதனை வளர்க்கும் முறை முதலியவெல்லாம் , பிரமாணங்கள் முதலியவற்றினன்றிச் சைவாகமங்களிலே அறியப்படுவனவாம் . ` கையின்கண் ` என உருபு விரிக்க . ` ஆர் ` இரண்டனுள் முன்னது மிகுதியையும் , பின்னது பொருந்துதலையும் குறித்தன . ` ஆரழல் ` என்பதே பாடம் என்றலுமாம் . விடங்கன் - வீரம் உடையவன் .

உலகை ஆள்பவனே ! அடியார்களுக்கு இன்பம் அளிப்பவனே ! சிறிதும் வஞ்சனை இல்லாதவனே ! கடல் விடம் உண்டவனே ! மேம்பட்ட மாண்புகளை உடையவனே ! என் உள்ளத்துள் நிலைபெற்றிருப்பவனே ! தம்முயற்சியால் யாரும் காண்டற்கு அரியவனே ! கயிலை மலையானே ! உனக்கு வணக்கம் பல .

` அமுதெலாம் ` எனப் பன்மை கூறியவதனால் , ` அமுது ` என்றதற்கு , ` இன்பம் ` எனப் பொருளுரைத்துக் கொள்க . சூட்சி - வஞ்சனை . ` சூழ்ச்சி ` என்பது , மருவிநின்றது . மாட்சி - பெருமை , காட்சி - அறிதல் , சிவபிரானது புகழ்ப்பாடல்களாவன யாவற்றுள்ளும் அவனது எண்குணங்கள் ஏற்றபெற்றியாற் பெறப்படுமாயினும் , இத்திருத்தாண்டகத்துள் , அவனது எண்குணங்களும் பெறப்படும் . அஃதாமாறு காட்டுதும் : ஆட்சியால் தன்வயமும் , அமுதினால் வரம்பிலின்பமும் , சூட்சி சிறிதுமின்மையால் இயல்பாகவே பாசங்களின் நீங்குதலும் , நஞ்சமுண்டமையால் பேரருளும் , பெரிதாய மாட்சியால் முடிவிலாற்றலும் , அடியவரது சிந்தையினின்று அறிவித்தலால் இயற்கை யுணர்வும் , காட்சிக் கருமையால் தூய உடம்பும் , கயிலைமலையிருக்கையால் முற்றுணர்வும் பெறப்படுதலை நுண்ணுணர்வாற் கண்டுகொள்க . மலைமேல் நின்றார்க்கு எல்லாப் பொருளும் தோன்றுதலால் , கயிலைமலை யிருக்கையால் முற்றுணர்வுடைமை பெறப்படும் என்க . எனவே , இஃதோர் அரும்பெறற்றிருப்பாடலாத லுணர்க .

தவக்கோலம் பூண்ட முதல்வனே ! மூப்படையாத திருமேனியனே ! எனக்குத் தாயும் தந்தையும் ஆயவனே ! ஏழிசையை விரும்புபவனே ! உன்னோடு கூடிய பார்வதியின் துணைவனே ! மந்திரமும் அவற்றைச் செயற்படுத்தும் செயல்களும் ஆனவனே ! என்றும் அழிவில்லாத கங்கைக்குத் தலைவனே ! கயிலை மலையானே ! உனக்கு வணக்கம் பல .

` முனியாய் ` என்பது , ` முன்னியாய் ` என விரித்தல் பெற்றது ; பனியாய் வெங்கதிர் பாய்படர் புன்சடை - முனியாய் ( தி .5. ப .96. பா .3.) எனத் திருக்குறுந்தொகையில் அருளிச் செய்தமை காண்க . ` தவக்கோலம் உடையவனே ` என்பது பொருள் . இனி , இயல்பாகவே கொண்டு , ` எல்லாவற்றையும் நினைப்பினாற் செய்பவனே ` என்று உரைத்தலுமாம் . ` என் ` எனவும் , ` யாய் ` எனவும் வந்த சொற்கள் ` என்னியாய் ` என இகரம் பெற்றுப் புணர்ந்தன . யாய் - தாய் . ` என் ` என்பது ` எந்தை பிரான் ` என்பனவற்றோடும் இயையும் . ` யாய் , எந்தை ` என்பனவும் விளிப்பெயர்கள் என்க . ` இசையே ` என , பிறவற்றை உகவாதான் போலப் பிரிநிலையேகாரம் புணர்த்தோதினார் , அதன்கண் உள்ள விருப்பமிகுதி புலப்படுத்தற் பொருட்டு ; ` பூம்புகலி - வரந்தோன்று கோயிலே கோயிலாக மகிழ்ந்தீரே ` ( தி .2. ப .54. பா .8.) என்றதுபோல . இசையில் இறைவற்கு உள்ள விருப்ப மிகுதியை , ` அளப்பில கீதஞ்சொன்னார்க்கு அடிகள் தாம் அருளுமாறே ` என்றும் சுவாமிகள் உணர்த்தியருளினார்கள் . ( தி .4. ப .77. பா .3.) தந்திரம் - ஆகமம் . ` கன்னி ` என்றது தென்றிசைக் குமரித் தீர்த்தத்தை ; ஆர் கங்கை - நிறைந்த கங்கைநதி . ` இவ்விரண்டிற்கும் ஒருவனே தலைவன் ` என்றருளியவாறு . ` கங்கை ` என்பதற்கு ` கங்காதேவி ` எனப் பொருளுரைப்பின் , ` கங்கையார் ` என்னும் பன்மையோடியையாமையும் , தகரம் மிகுதல் பொருந்தாமையும் அறிக .

எல்லா உலகிற்கும் உரிமை உடையவனே ! உன் கருத்தறிந்து செயற்படும் காளையை வாகனமாக உடையவனே ! எரி போன்ற அருள் விளக்கே ! பிறர் இகழுமாறு மண்டை யோட்டினை ஏந்தினவனே ! தேவர்கள் அணுகுவதற்கு அரியவனே ! அறிவு வடிவானவனே ! நுண்ணியனே ! ஒரு காலத்தில் திருமாலுக்குச் சக்கரம் ஈந்தவனே ! கயிலை மலையானே ! உனக்கு வணக்கங்கள் பல .

` உரியாய் ` என்றது ` உடையவனே ` என்றவாறு ; ` உலகினுக்கு ` என , உயர்திணைக் கிழமைக்கண் அது உருபுவாராது குவ்வுருபு வந்தது . விடையூர்தியாவது உயிரேயாதலின் , ` உணர்வென்னும் ஊர்வதுடையாய் ` என்றருளினார் , அறமேயன்றி உயிரும் ஊர்தியாமென்பதுணர்க . எரியாய - எரிபோன்ற . தெய்வச்சுடர் - அருள் விளக்கு . ஏசும் - இகழப்படுகின்ற . முண்டி - தசை நீங்கிய தலை , ` அதனைக் கையில் உடையவன் ` என்க . ` போற்றி ` என்பதனை , ` அறிவே ` என்பதனோடுங் கூட்டுக . அறிவு - அறிவே வடிவம் ஆனவன் . அடக்கம் - நுணுகியிருத்தல் ; ` நறுமல ரெழுதரு நாற்றம் போல் - பற்றலாவதோர் நிலையிலாப் பரம்பொருள் ` ( தி .8 திருவா . அதிசயப் - 9.) என்பதுங் காண்க . கரியான் - திருமால் . ஆழி - சக்கரம் .

உயிர்களுடைய எண்ணங்களுக்கு மேற்பட்ட எண்ணங்களை உடையவனே ! உயிர்களைக் கரையேற்றும் பொருட்டு மேம்பட்ட குணங்களை உடையவனே ! பண்ணிடத்திலே விருப்பம் கொண்டு பண்ணோடு யாழினையும் வீணையையும் இசைக்கின்றவனே ! வானத்தையும் கடந்து ஓங்கியிருப்பவனே ! மேலோருக் கெல்லாம் மேலோனே ! இரு கண்களுக்கு மேலே மூன்றாவதான நெற்றிக் கண்ணை உடையவனே ! கயிலை மலையானே ! உனக்கு வணக்கம் பல .

` எண் ` என்றது , உயிர்களது எண்ணத்தினை . ` மேல் ` என்பது ஏழனுருபு ; ` உம்மை ` நுணுக்கத்தினது மிகுதியுணர்த்தலின் , சிறப்பு . எண்ணம் - எண்ணுதல் . அறிய - பலரும் பார்க்க . ` அரிய ` என்பது பிழைபட்ட பாடம் . குணம் - இயல்பு . பாவித்து - நினைத்து ; விருப்பங் கொண்டு . இதனை வலியுறுத்தற்கு . யாழும் வீணையும் பயிறலை அருளிச் செய்தார் . ` விண்ணின் மேலும் , அதற்கு மேலும் ` என்க . ` விண் ` என்றது , பிருதிவி அண்டத்தை ` மேலார் கண் மேலார் கண் மேலாய் ` என்றதனை மேலே காண்க . ` கண்மேலுங் கண்ணொன் றுடையாய் ` என்பதனை , ` கண்மேற் கண்ணும் சடைமேற் பிறையும் உடையார் ` ( தி .1. ப .67. பா .2.) என்பதனோடு வைத்துக் காண்க .

சடையில் பிறை சூடி , திருநீறு பூசிய மூர்த்தியே ! உடுக்கை போன்ற இடையை உடைய பார்வதி பாகனே ! தம் முயற்சியால் அறிய முற்படுபவர் காணமுடியாதபடி இருப்பவனே ! அடியவர்களின் அடிமைத் தன்மையின் உண்மையை அறிபவனே ! அவர்களைத் தேவருலகை ஆளவைப்பவனே ! காவல் பொருந்திய மும்மதில்களையும் அழித்தவனே ! கயிலை மலையானே ! உனக்கு வணக்கம் பல .

` முடியாக ஆர்ந்த சடை ` என்க . முழுநீறு - நீற்றின் இலக்கணம் சிதையாது நிரம்பிய நீறு ; மேனியின் முழுமை நீற்றின்மேல் ஏற்றப்பட்டது எனினுமாம் . சண்ணித்தல் - பூசுதல் . சோதித்தார் , அயனும் மாலும் . ` அறிவாய் ` என்றது , ` பிறரறியாதொழியினும் அறிந்து அருள் செய்பவனே ` என்றதாம் ; இதனை நாயன்மாரது வரலாறுகளிற் காண்க . ` அடியார் ` என முன்னே அருளினமையின் , வாளா , ` அமரர் பதியாள வைத்தாய் ` என்றார் . கடியார் - கொடியவர் .

அடியார்கள் வணக்கம் சொல்லித் திருவடிகளை வழிபடுமாறு இருப்பவனே ! புண்ணியனே ! முயற்சியால் அணுக அரியவனே ! இடி ஒலிக்கும் வான்மேல் இருப்பவனே ! எண்ணிறந்த பெயர்களை உடையவனே ! நான்கு திசைகளுக்கும் ஒலி வழங்கும் தலைவனே ! பிரமனுக்கும் திருமாலுக்கும் உள்ளவாறு உணர்தற்கு அரியவனே ! காற்று இயங்கும் திசைகளுக்கெல்லாம் காரணனே ! கயிலை மலையானே ! உனக்கு வணக்கம் பல .

` போற்றி இசைத்து ` என்பது , ` போற்றிசைத்து ` என நின்றது ; இதனுள் , ` போற்றி ` என்னுஞ்சொல் தன்னை உணர நின்றது . இசைத்து - சொல்லி ; இதனானே , ` அவ்வாறு பரவுதல் செய்தற்பாற்று ` என்பது பெறப்பட்டது . ` ஏறு ` என்பது , ` ஏற்று ` என விரித்தலாயிற்று ; ` இடி ` என்பது பொருள் . ` ஏற்றிசைக்கும் வான் ` என்றது , ` மேகம் ` என்றவாறு . அதன்மேல் இருத்தலாவது , அதற்குத் தலைவனாய் நின்று அதனை நடத்துதல் . இனி , இது , நாயனாருக்குக் கயிலை மலை வழியில் இறைவன் விண்ணிலே மறைந்தருள் புரிந்தமையைக் குறித் தருளியதூஉமாம் . ( தி .12 பெ . பு . திருநாவு . 368) எண் - எண்ணப்படுகின்ற . ` ஆயிரத்தெட்டும் நூற்றெட்டுமாகச் சொல்லப்படும் பெயர்களை உடையவன் ` எனவும் பொருள் உரைப்பர் ; அஃது அத்துணைப் பெயர்களால் அருச்சிக்கும் மரபு பற்றியதாம் . போற்றித் திருப்பாடல்கள் பலவற்றின் இறுதிக்கண் இவ்வாறருளிச் செய்தமை , அவைகளை முடித்தற் குறிப்புணர்த்தும் . விளக்குப் போல எல்லாவற்றையும் புலப்படுத்துதலின் , ` விளக்காய நாதா ` என்றருளினார் . காற்று இசைக்கும் - காற்று ஒலிக்கின்ற என்றது , காற்றில்லாத திசைக்கெல்லாம் ` என்றருளிச் செய்தார் . ` வித்து ` என்றது ` காரணன் ` ( தலைவன் ) என்னும் பொருளது . இத்திருப்பதிகத்திற் கிடைத்த திருப்பாடல்கள் இவ்வளவே . இக்கயிலாயப் போற்றித் திருப்பதிகங்களுள் பலவிடத்தும் , இறைவன் தமது சிந்தனையின்கண் நின்றமையை வலியுறுத்தருளிச் செய்தது , கயிலைபோல , உடம்பிற் கயிலை உள்ளம் என்பது உணர்த்துதற் பொருட்டென்க . * * * * * * * * * 10 .