மழபாடி மன்னும் மணாளன், பிரமனுடைய தலை ஒன்றனை நீக்கி நற்பண்புடையவர்கள் நெஞ்சினைத் தன் இருப்பிடமாகக் கொண்டு பூத்த மலர்களால் எல்லோராலும் வழிபடப்படும் தூயவனாய், எல்லோரும் சார்தற்குரிய பொருளாய் இருப்பவனாய், அம்புகள் பொருந்தக் கொடிய வில்லை ஏந்தியவனாய், நீலகண்டத் தெய்வமாய் விலங்குத் தன்மை பொருந்திய மானைக் கையில் ஏந்தியவனாய் உள்ளான்.

தாமரையான் - பிரமன். சாய்த்தான் - கிள்ளினான் தகவு - தகுதி ; மெய்யுணர்வு. இருக்கை - இருப்பிடம் ; ` இருக்கையாக ` என ஆக்கம், வருவிக்க ; இத்தொடரால், ` பிரமன் தலையைக் கிள்ளியது மெய்யுணர்வு பெறுவித்தற் பொருட்டு ` என்பது குறித்தவாறு. ` பூ மலர் ` வினைத் தொகை ; ` பூத்த மலர் ` என்பது பொருள் ; ` திருமாலின் உந்தியிற் பூத்த மலர் ` என்க. ` அதன்கண் தோன்றிய பிரமனால் ஏத்தப்படுபவன் ` என்றதனால், அக்காரணக் கடவுளர் இருவர்கட்கும் காரணமாய் நிற்பவன் என்பது போந்தது ; ` முழுவதும் - படைப்போற் படைக்கும் பழையோன் படைத்தவை - காப்போற் காக்கும் கடவுள் ` ( தி.8 திருவா. திருவண்.12 - 14.) என்றருளினமை காண்க. ` மெய்யுணர்வு பெற்றபின்பு அவன் ஏத்துவானாயினன் ` என்பது கருத்து ஆகையால், ` அப் பூ மலரான் ` என எடுத்துக்கொண்டு உரைக்க. இனி, ` மலரான் ` என்பதில் உள்ள ` ஆன் ` என்பதனை மூன்றாம் வேற்றுமை உருபாகக்கொண்டு உரைத்தலுமாம். இப் பொருட்கு, பூ - பொலிவு ; ஏத்துதலுக்கு, ` யாவராலும் ` என்னும் வினை முதல் வருவிக்கப்படும். புணர்ச்சிப் பொருள் - சார்தற்குரிய பொருள் ; என்றது, ` நற்பொருள் ` என்றபடி ; நன்மை - இன்பம். ஏ - அம்பு. மருவ - பொருந்த. சிலை - வில். இத் தொடரால், ` வேகியாயும் ( உக்கிரவடிவம் உடையவனாயும் ) நிற்பவன் ` என்பது உணர்த்தியருளியவாறு. ` மா மருவும் கலை ` என்றது, ` விலங்குத் தன்மை பொருந்திய கலை ` என, மானை வெளிப்படுத்தி நின்றது.