மழபாடியில் உறையும் அழகன் திருநீறணிந்த அழகிய திருமேனியன் . நெற்றிக்கண்ணன் . பார்வதி பாகன் . விடமுண்ட நீலகண்டன் . காளையை இவர்ந்து எங்கும் திரிபவன் . ஏழுலகமும் ஏழ்மலையும் ஆயவன் . பகைவருடைய மும்மதில்களையும் அழித்தவன்

` கண் நிறைந்தான் ` எனச் சினைவினை முதன்மேல் நின்றது . ` நிறைந்தான் ` என்பதே பாடம் எனலுமாம் . ` திரிவான் ` என்றது , பழித்ததுபோலப் புகழ்ந்தது ; ` அடியார்க்கு அருள் செய்தற்பொருட்டு எவ்விடத்தும் தோன்றி நிற்பான் ` என்றபடி . ஏழ்மலை , ஏழு தீவுகளைச் சூழ்ந்தவை ; மாறு - பகை . அட்டான் - அழித்தான் . மணாளன் - அழகன் , தலைவனுமாம் . ` தான் , ஏ ` அசை நிலைகள் .

மழபாடி மன்னும் மணாளன் சென்னியில் கொக்கு இறகை அணிந்தவன் . முல்லை நிலக்கடவுளாகிய திருமாலாகிய காளையை இவர்பவன் . கூத்தாடுபவன் . தான் கூத்தாடும்போது இடையில் கட்டிய சங்குமணி ஆடுதலைஉடையவன் . தீயினை உள்ளங்கையில் ஏந்திய முதற்கடவுள் . எலும்பையும் , பாம்பையும் அணிந்தவன் . அடியவர்களுக்குக் கிட்டுதற்கரிய அமுதமானவன் . கங்கை அடங்கியிருக்கும் சடையை உடையவன் .

கொக்குவடிவாய் இருந்தமையின் , ` குரண்டன் ` எனப் பெயர்பெற்ற அசுரனை அழித்து , அவன் இறகைச் சிவபிரான் தலையில் அணிந்தனன் என்பது புராணவரலாறு . கொல்லை , முல்லைநிலம் . ` அரைமேல் அக்கு ஆடல் உடையான் ` என மாறுக . ` அக்கு ` இரண்டனுள் முன்னதனை எலும்பாகவும் , பின்னதனைச் சங்குமணியாகவுங் கொள்க . மற்று , வினைமாற்று ; அதனால் , ` அடங்கியிருந்த ` என்னும் பொருள் தோற்றியது . ` மற்று ` என்றது இனவெதுகை .

மழபாடி மன்னும் மணாளன் , நெற்றிமேல் ஒற்றைக்கண்ணை உடையவன் . பார்வதி பாகன் . பாம்பைப் பிடித்து ஆட்டும் வஞ்சகன் . பல ஊர்களிலும் பிச்சை எடுக்கும் மேம்பட்டவன் . பகைவர் மும்மதில்களையும் அழித்தவன் . பிறையைச் சடையில் அணிந்தவன் . எல்லா நற்குணங்களுக்கும் இருப்பிடமாகிய அவன் குற்றமே இல்லாதவன் .

படிறன் - வஞ்சன் ; என்றது , பாம்பையும் அஞ்சுவித்து ஆட்டுதல்பற்றி . பல் ஊர் - பல ஊர்களில் . பலி தேர் - பிச்சையை நாடிச் செல்கின்ற . பரமன் - மேலானவன் ; ` பலி தேர்தலும் மேன்மை யுடையனாதலும் ஆகிய மாறுபட்ட இயல்புகளை ஒருங்குடையவன் ` என்றபடி , ` ஒன்றொடொன் றொவ்வா வேடம் ஒருவனே தரித்துக் கொண்டு - நின்றலால் உலகம் நீங்கி நின்றனன் ` ( சிவஞானத்தி - சுபக்கம் சூ -1 - 51) என்றது காண்க . செற்றார் - பகைத்தார் . செற்றான் - அழித்தான் . ` மற்று ` என்றது , அசைநிலை .

மழபாடி மன்னும் மணாளன் , அலைமிக்க கங்கையைச் சடையில் ஏற்றவன் . உலகங்களுக்கு எல்லாம் புறத்தவனாக நிற்பவன் . கொலைத் தொழிலைச் செய்யும் கூற்றுவனைத் தண்டித்தவன் . தன்னால் கொல்லப்பட்ட வேங்கைத்தோலை ஆடையாக உடுத்தவன் . வில்லால் முப்புரங்களை அழித்தவன் . பிறையைச் சடையில் வைத்தவன் . பார்வதியின் தலைவன் .

கொலை ஆன - கொல்லுதல் பொருந்திய . குமைத்தான் - அழித்தான் . ` திரிபுரங்கள் ` எனப் பன்மை தோன்றக் கூறியது , ` ஒரு வில்லினால் மூன்று அரண்களை அழித்தான் ` என்னும் நயந்தோன்றுதற் பொருட்டு . ` மலையார் ` உயர்த்தற் பன்மை .

மழபாடி மன்னும் மணாளன் இறந்தவர்களுடைய எலும்புகளை அணிந்தவன் . மகிழ்வோடு பிறருக்கு அருள் செய்பவன் . அழகு விளங்கும் சடையில் கொன்றையை அணிந்தவன் . நான்கு வேதங்களும் ஆறு அங்கங்களும் ஆகியவன் . இறந்தவர்களின் தலைகளை அணிகலனாக உடையவன் . தேவர்களுக்குத் தலைவன் . எங்கும் நிறைந்த தன் திருவடிகளை என் தலைமேல் வைத்தவன் .

உலந்தார் - இறந்தார் . அங்கம் - எலும்பு . நலம் திகழும் - அழகு விளங்குகின்ற . உம்பரார் - மேலிடத்து இருப்பவர் . மலர்ந்து ஆர் - விரிந்து பொருந்தின ; என்றது எங்கும் நிறைந்த என்ற படி . ` எங்கும் ஆம் அண்ணல் தாள் ` ( சிவஞானபோதம் சூ .2. அதி . 1)

மழபாடி மன்னும் மணாளன் , பிரமனுடைய தலை ஒன்றனை நீக்கி நற்பண்புடையவர்கள் நெஞ்சினைத் தன் இருப்பிடமாகக் கொண்டு பூத்த மலர்களால் எல்லோராலும் வழிபடப்படும் தூயவனாய் , எல்லோரும் சார்தற்குரிய பொருளாய் இருப்பவனாய் , அம்புகள் பொருந்தக் கொடிய வில்லை ஏந்தியவனாய் , நீலகண்டத் தெய்வமாய் விலங்குத் தன்மை பொருந்திய மானைக் கையில் ஏந்தியவனாய் உள்ளான் .

தாமரையான் - பிரமன் . சாய்த்தான் - கிள்ளினான் தகவு - தகுதி ; மெய்யுணர்வு . இருக்கை - இருப்பிடம் ; ` இருக்கையாக ` என ஆக்கம் , வருவிக்க ; இத்தொடரால் , ` பிரமன் தலையைக் கிள்ளியது மெய்யுணர்வு பெறுவித்தற் பொருட்டு ` என்பது குறித்தவாறு . ` பூ மலர் ` வினைத் தொகை ; ` பூத்த மலர் ` என்பது பொருள் ; ` திருமாலின் உந்தியிற் பூத்த மலர் ` என்க . ` அதன்கண் தோன்றிய பிரமனால் ஏத்தப்படுபவன் ` என்றதனால் , அக்காரணக் கடவுளர் இருவர்கட்கும் காரணமாய் நிற்பவன் என்பது போந்தது ; ` முழுவதும் - படைப்போற் படைக்கும் பழையோன் படைத்தவை - காப்போற் காக்கும் கடவுள் ` ( தி .8 திருவா . திருவண் .12 - 14.) என்றருளினமை காண்க . ` மெய்யுணர்வு பெற்றபின்பு அவன் ஏத்துவானாயினன் ` என்பது கருத்து ஆகையால் , ` அப் பூ மலரான் ` என எடுத்துக்கொண்டு உரைக்க . இனி , ` மலரான் ` என்பதில் உள்ள ` ஆன் ` என்பதனை மூன்றாம் வேற்றுமை உருபாகக்கொண்டு உரைத்தலுமாம் . இப் பொருட்கு , பூ - பொலிவு ; ஏத்துதலுக்கு , ` யாவராலும் ` என்னும் வினை முதல் வருவிக்கப்படும் . புணர்ச்சிப் பொருள் - சார்தற்குரிய பொருள் ; என்றது , ` நற்பொருள் ` என்றபடி ; நன்மை - இன்பம் . ஏ - அம்பு . மருவ - பொருந்த . சிலை - வில் . இத் தொடரால் , ` வேகியாயும் ( உக்கிரவடிவம் உடையவனாயும் ) நிற்பவன் ` என்பது உணர்த்தியருளியவாறு . ` மா மருவும் கலை ` என்றது , ` விலங்குத் தன்மை பொருந்திய கலை ` என , மானை வெளிப்படுத்தி நின்றது .

மழபாடி மன்னும் மணாளன் . நீராகவும் பெரிய மலைகளாகவும் ஆகி , ஒளியாகி , ஆகாயமும் ஆகி , நிலமாகி , ஏழ் கடலும் ஆகிச் சூரியனும் மேகமும் ஆகித் தன் அடியவர் எவரிடத்தும் அன்பனாய் , நுட்பமான சக்தியாகி உலகுக்கு எல்லாம் காரணமாய்க் கச்சணிந்த அழகிய முலையை உடைய பார்வதி பாகனாய் உள்ளான் .

நிழல் - ஒளி . உம்மை , சிறப்பு . பார் - பூமி . பௌவம் - கடல் . பகல் - பகலவன் ; சூரியன் . வான் - மேகம் . இவையெல்லாம் , இறைவன் பெரும்பொருள்கள் பலவுமாகி நிற்கும் பெருநிலையை விளக்குதற்குச் சிலவற்றை எடுத்தோதியருளியவாறு . ` ஆரேனும் ` என்றது , ` உலகியலில் எத்துணைத் தாழ்வுடையராயினும் ` என்றருளிய தாம் . ` ஆரேனும் அன்புசெயின் அங்கே தலைப்படுங் காண் - ஆரேனுங் காணா அரன் ` ( திருக்களிற்றுப்படியார் . 15). ` அணு ` என்றது , ` நுட்பம் ` என்னும் பொருட்டாய் , சத்தியைக்குறித்தது . ஆதி - உலகிற்கெல்லாம் முதல் ; இதனானே ஐந்தொழில் குறித்து எழும் சத்தி , ` ஆதி சத்தி ` எனப்படுதல் உணர்க . ` வாரார்ந்த வனமுலையாள் பங்கன் ` என்றதும் , அச்சத்திக்குச் சத்திமானாய் நிற்கும் நிலையைக் குறிப்பித்து அருளியதேயாம் .

மழபாடி மன்னும் மணாளன் , பொன்னார் மேனியனாய்க் கொன்றைப் பூ மாலை அணிந்தவனாய் , ஒளிவீசும் நீண்ட சடை உடையவனாய் , யானைத் தோலை விரும்பிப் போர்த்த வனாய்த் தன் தகுதியை உடையார் மற்றொருவர் இல்லாதானாய்ப் பிறர் ஒருவராலும் பொருந்துதற்கரிய மங்கலப் பொருளாய்த் தன்னோடு கூடிய பார்வதி பாகனாய் உள்ளான் .

பொன் இயலும் - பொன்னால் இயல்வது போலும் . மின் இயலும் - மின்போல அசைகின்ற . தாங்கரிய சிவம் - பிறர் ஒருவராலும் பொருந்துதற்கரிய மங்கலப் பொருள் ; என்றதனால் . ஞாயிற்றின் ஒளி நேரே கண்களால் ஏற்க வியலாததுபோல அவனது பேரருளும் , பேராற்றலும் உயிர்களால் நேரே ஏற்றுக் கோடற்கு இயலாதன . ஆகவே , சத்தியென்னும் நிலை வாயிலாகவே ஒருவாறு ஏற்கப்படும் என்பதாம் . ` மங்கை ஓர் கூறன் ` என்றதும் , இக்கருத்துணர்த்தும் குறிப்பினது என்க . ` பாலுண் குழவி பசுங்குடர் , பொறா தென - நோயுண் மருந்து தாயுண்டாங்கு ... திருந்திழை காணச் - சிற்சபை பொலியத் திருநடம் புரியும் - அற்புதக்கூத்து ` ( சிதம்பர மும்மணிக்கோவை - 1.14 - 21.) என இப்பொருள் விளக்கப்பட்டமை காண்க .

மழபாடி மன்னும் மணாளன் ஆலகால விடத்தை உண்டு மகிழ்ந்த முதற்பொருளாய்ப் பகைவருடைய மும்மதில்களையும் அழித்தவனாய்த் தன் திருவடியால் கூற்றுவனை ஒறுத்தவனாய் , கண்ணப்பருக்கு அருள் செய்த தலைமகனாய் , பால்போன்ற சொற்களை உடைய பார்வதி பாகனாய் , காளை மீது இவர்ந்து பிச்சைக்கு அலையும் பண்பினனாய்த் திருமாலும் அறிவதற்கரிய வலியவனாய் உள்ளான் .

அடையலர் - பகைவர் . ` அக்காலன் ` என்பதில் , அகரம் பண்டறிசுட்டு . ` காளை ` என்றருளியது . கண்ணைப் பெயர்த்து அப்பும் வீர அன்பினை விரும்பினமைபற்றி . ` பிட்சாடன வடிவிற் சென்ற பொழுது , விடையேறிச் சென்றனன் ` என்பதும் புராண வரலாறு . இனி , ` ஏறி ` என்னும் எச்சம் , ` திரியும் ` என்றதனைச் சிறப்பித்து அடையாய் நின்றதெனக் கொள்ளாது , ` வேறு பொருள்மொழியாய் எண்ணின்கண் நின்றது ` எனக்கொண்டு உரைத்தலுமாம் ; வினையெச்சங்கள் இவ்வாறு நிற்றலும் , ` வினையெஞ்சு கிளவியும் வேறுபல் குறிய ` ( தொல் . சொல் . 457.) என்பதனாற் கொள்ளப்படும் . பலி திரியும் - பலிக்கு ( பிச்சைக்கு ) த் திரியும் ; வருமொழி வினையாயவழி வேற்றுமைக்கண் ஒற்றுமிகாமையும் உண்டென்க .

மழபாடி மன்னும் மணாளன் ஒப்பற்ற பேரொளியாய் , உலகு ஏழும் பரவி ஓங்காரத்தின் உட்பொருளாய் நின்று , ஞாயிறு முதலிய ஒளிப் பொருள்களாகவும் , அவற்றிலிருந்து வெளிப்படும் ஒளியாகவும் அமைந்து , திரு விழாக்களிலும் வேள்விகளிலும் செவிமடுக்கப்படும் ஒலிவடிவினனாய் , தன் மீது ஞாயிறும் திங்களும் வானில் ஊர்ந்து செல்வது இராவணனுடைய ஆணையால் தடுக்கப்பட்ட இலங்கையில் மன்னனாகிய அவனுடைய வலிமை அழியுமாறு அவன் இருபது தோள்களையும் நசுங்கச் செய்து ஒளிவிளங்கும் மாணிக்கக்குன்றாய் விளங்குகின்றான் .

ஒருசுடர் - ஒப்பற்ற பேரொளி . ஓங்காரத்தின் ( பிரணவ மந்திரத்தின் ) உட்பொருள் , பொருள்களும் பொருள்களைப் பற்றிய நினைவும் தோன்றி நின்று அழிதலைக் குறிப்பது . அத் தோற்றம் முதலிய மூன்றனையும் நிகழ்விக்கும் தலைவன் இறைவனே யாதலின் , அவனே அவ்வுட்பொருளாவன் என்க . ` விரி சுடர் ` என்றது , ஞாயிறு முதலியவற்றின் ஒளியையும் , ` விளங்கு ` என்றது , அவ்வொளிகளை உடைய பொருள்களாகிய ஞாயிறு முதலியவற்றையும் என்க . ` வேள்வு ` என , விவ்விகுதி நீக்கி , வுவ்விகுதி கொடுக்கப்பட்டது . ` ஓடா இலங்கை ` என இயையும் . ` கோன் ` என்பதனோடு இயைப்பினும் அமைவதேயாம் . ஈடு - வலிமை . மருசுடர் , ` மருவு சுடர் ` என வினைத் தொகை . ` சுடர் மருவு மாணிக்கம் ` என்பது கருத்து . ` மாணிக்கக் குன்று ` என்றது , உவமையாகு பெயர் .