பகைவருடைய முப்புரங்களை அழித்தவனே! தீயில் கூத்து நிகழ்த்துபவனே! கிட்டுதற்கு அரிய அமுதமே! கூரிய மழுப்படையை ஏந்துபவனே! குட்டையான பல பூதங்களைப் படையாக உடையவனே! ஆயிரம் பெயர் உடையவனே! பிறையைச் சூடும் தலைக்கோலம் உடையவனே! ஆரா அமுதமாம் ஐயாற்றெம் பெருமானே! என்று பலகாலும் வாய்விட்டு அழைத்து மனம் உருகி நைகின்றேன்.

ஆரார் - பொருந்தார் ; பகைவர். ` நீறாக ` என்னும் ஈறு கெட்ட செயவெனெச்சம் செயப்படுபொருளாய் நின்றது, ` உண்ணக் கண்டேன் ` என்பதிற்போல. ` நோக்கும் ` என்றது, இயைந்து செய்யுங் குறிப்பை உணர்த்திற்று. இனி, ` நீறாம்படி கருதிய ` என்றும் ஆம். ` அனலாடீ ` எனப்பாடம் ஓதுதல் சிறக்கும். குறள் - குறுகிய வடிவம். ` ஆயிரம் ` என்றது அளவின்மையைக் குறித்தது. ` ஐயாறன்னே ` என்பதில் னகரம், விரித்தல். அரற்றி - வாய்விட்டு அழைத்து. நைகின்றேன் - மனம் உருகி நிற்கின்றேன். ` இன்னதொரு தவப்பயன் இருந்தவாறு நன்று ` என்னும் குறிப்பெச்சம் வருவித்து முடிக்க. ` நைகின்றேனே ` என்னும் ஏகாரம், தேற்றம்.