பொழில் திகழும் பூவணத்து எம்புனிதனார்பால் அடியார்களின் மனக்கண் முன்னர்க் கோங்குஅரும்பினை ஒத்த முலையை உடைய பார்வதிக்கு வழங்கிய இடப்பாகமும், இடியைப் போல அழிக்கும் ஆற்றலுடைய மகாவராகத்தினுடைய மணி வயிரக் கோவையைத் தோற்கச் செய்யும் ஒளியை உடைய மருப்பும், வையை நதிக் கரையில் நிற்கும் காட்சியும், உமாதேவி மகிழ்தற்குக் காரணமாக அவர் ஆடிய அழகிய கூத்தும், சிவந்த வானத்தினும் ஒளிமிக்கு விளங்கும், மலைகளைத் தம் திண்மையால் தோற்கடிக்கும் வலிய புயங்களும் காட்சி வழங்கும்.

` அரும்பு ` என்பது, ` அருப்பு ` என வலித்தலாயிற்று. ஓட்டும் - தோற்றோடச் செய்யும். ` அணிகிளரும் மணி ` என இயைத்துரைக்க. உரும் - இடி. அடர்க்கும் கேழல் - கொல்லும் பன்றி. உருமு, அழித்தற் பண்பு பற்றிய உவமை. மருப்பு - கொம்பு. ` அதனை மறைக்கின்ற வயிரக்கோவை ` என்க. ` மணம் ` என்பது மணாட்டியை உணர்த்திற்று. மலிந்த - மகிழ்ந்த, அம்மை மகிழ ஆடும் நடனம் என்றவாறு. ` வைகைத் திருக்கோட்டில் நின்றதோர் திறம் ` மண் சுமந்த திருவிளையாடல். அது தோன்றுதல், உளத்திற்கு என்க. இவ்வாறுரைக்கற் பாலனவும் சில உளவாதலறிக. இதற்கு வேறுபொருள் கற்பிப்பார், பிறிதோர் எண்ணம் உடையர் என்க. திகழ்ந்த - திகழ்ந்தது போன்ற. ` சோதிப் புயம் ` என இயையும். பொருப்பு ஓட்டி - மலையை வென்று.