உலகைப்படைத்த பிரமனும், அதனை ஊழி வெள்ளத்திலிருந்து பெயர்த்தெடுத்த திருமாலும் தன் தன்மையை அறிய இயலாதவாறு தீப் பிழம்பாய் நின்ற கருகாவூர் எந்தை, பகைவருடைய மும் மதில்களையும் ஒருசேரத் தீயினால் அழித்தவன். சூலத்தையும் மழுவையும் ஏந்திப் பாம்பினை இடையில் இறுகக் கட்டிக் காளை மீது இவர்ந்தவன். வஞ்சனை உடையவர் நெஞ்சத்தைக் கலக்கிக் தன்னை அறியும் அடியார் நெஞ்சில் வழிகாட்டுவோனாய் இருப்பவன்.

` பாரை ` என்பது தாப்பிசை, இடத்தல் - பெயர்த்தல் ; படைத்தவனாகிய பிரமனாகியும், இடந்தவனாகிய திருமாலாகியும் நிற்பான் ` என்றதாம். பரிசு - ( தனது ) தன்மை. ` ஒன்று ` என்பதற்கு, ` ஒன்றாக ` என உரைக்க. ` அளவற்ற தன்மைகளை உடையவன் ` என்றபடி. ` அழலால் ` என்பதனை, ` அழலை ` எனத்திரித்துக்கொள்க. ஒருக்கி - ஒருங்கு கூட்டி. ` ஒருக்கி நின்று உடைத்தானாம் ` என்க. அடைத்தான் - ( தன்னை ) அடையச் செய்தான் ; தாங்கி நின்றான். ` சூலம் மழு அடைத்தான் ` என்க. அசைத்தல் - கச்சாகக் கட்டுதல் ; ` கச்சாக நாகம் அசைத்தாய் போற்றி ` ( ப.55. பா.2.) என்றருளிச் செய்தல் காண்க. ` ஆனேற்றாற் பயன்கொள்வோர், இரண்டு ஆனேறு உடையராதல்வேண்டும் ; அவ்வாறன்றி, ஓர் ஆனேற்றினாலே பயன்கொள்கின்றான் ` என்றபடி. ` கடைந்தானாம் ` என்பது, வலித்தலாயிற்று. கடைந்தான் - கலக்கினான் ; ` கடைதான் ` என்பது விரித்தலாயிற்று எனக்கொண்டு, ` விரும்பாத பொருளாய் இகழ நிற்பவன் ` என, உரைத்தலுமாம். கள்ளம் வல்லாரை, ` அறிவார் ` என்றது, புகழ்தல்போல இகழ்ந்தது.