கருகாவூரில் உகந்தருளியிருக்கும் எம்பெருமான் குருத்துப்போன்ற மெல்லிய பொருள்களாகவும் , வயிரம் போன்ற வலிய பொருள்களாகவும் விண்மீன்கள் , ஞாயிறு முதலிய கிழமைகளுக்குரிய கிரகங்கள் என்பனவாகவும் உள்ளான் . பருகாமலேயே , மலத்தைப் போக்கும் அமுதமாவான் . பாலில் நெய்போலவும் பழத்தில் சுவை போலவும் எங்கும் நீங்காது பரவியுள்ளான் . பாட்டில் பண்ணாக உள்ளான் . ஒருநிலையில் பார்வதி பாகனாக உள்ளான் . நாவின் உள்ளே பொருந்தி மொழியைப் பேசுவிப்பவனாவான் . முதற் பொருளாய் உலகத்தோற்றத்து முன்னேயும் இருப்பவன் , முன்னே தோன்றி நின்று எல்லோரையும் நடத்தும் கண் போன்றவன் .

குருகாம் - நிறத்தைத் தாங்குகின்ற ; ` காவும் ` என்னும் பெயரெச்சத்து ஈற்று உயிர்மெய்கெட்டது . எதுகை நோக்கிக் ககர ஒற்று மிகாதாயிற்று . அன்றி , குருகு , வெண்மை என்றலும் ஒன்று . இனி , ` குருகு ஆம் வயிரம் ` எனக்கொண்டு ` கைவளையாதற்குரிய வயிரம் ` என்றுரைத்தலும் ஆம் . ` வயிரம் ஆம் ` முதலியவற்றில் ` ஆம் ` ` ஆவான் ` என்னும்பொருட்டு . நாள் - நட்சத்திரம் . கோள் - கிரகம் . ` கோளே ` என்னும் ஏகாரம் தேற்றம் . தான் , அசைநிலை . பருகா அமுதம் ` விலக்குருவகம் . பருகிய பின்னர் மிருத்யுவை ( மரணத்தை ) ப் போக்கும் அமுதம்போலாது , பருகாமலே ( மலத்தைப் ) போக்கும் அமுதமாய் உள்ளவன் ` என்பதாம் . இரதம் - சுவை . பாலின் நெய் முதலிய மூன்றும் சுட்டிக் கூறா உவமங்கள் . ஆக்கங்கள் உவமை குறித்தன . ` வயிரமாம் ` என்புழியும் ` ஆம் ` அன்னது . ` மற்றொருகால் தனியனுமாம் ` என்பதைத் தழுவிநிற்றலின் ` பாகனுமாம் ` என்னும் உம்மை , எதிரது தழுவிய எச்சம் ; இறைவன் , உலகத்தைத் தொழிற் படுத்துங்கால் ` தானும் , தன் சத்தியும் ` என இருதிறப்பட்டு நிற்றலும் , அவை அனைத்தும் ஒடுங்கியபின்னர் வாளாவிருக்குங்கால் , சத்தி தன்னிடத்தில் அடங்கியிருப்பத் தான் ஒருவனாயே நிற்றலும் உடையன் என்க . ` பெண்ணுரு ஒருதிறனாகின்று ; அவ்வுரு - தன்னுள் அடக்கிக் கரக்கினுங் கரக்கும் ` ( புறம் . கடவுள் வாழ்த்து .) என்றதுங் காண்க . மீள வுலகத்தைத் தொழிற்படுத்த நினையுங்கால் இருதிறனாய் நிற்பன் ஆதலின் , ` ஓருரு வாயினை ; மானாங் காரத்து - ஈரியல்பாய் ` என்றருளிச்செய்தார் திருஞானசம்பந்தமூர்த்தி சுவாமிகள் . ( தி .1 திருவெழுகூற்றிருக்கை .) உள் - வாயினுள் . ` உரையாடி ` என்பது , ` நா உரையாடுதற்கு ஏதுவாய் உள்ள முதல்வன் ` என்னும் பொருள தாய் , கிழமைப் பொருளில் வந்த , ` நாவிற்கு ` என்னும் நான்காவதற்கு முடிபாயிற்று . கரு - முதல் . ` உலகுக்கு ` என்பது , தாப்பிசையாய் , முன்னருஞ் சென்று இயைந்தது . ` கண் ` என்றது , நடாத்துவோனாதல் பற்றி . ` முன்னே தோன்றிநின்று நடாத்துவான் ` என்பது பொருளாகலின் , ` முன்னே தோன்றும் ` என்றது , உடம்பொடு புணர்த்தல் . இத் திருப் பாட்டுள் , ` வயிரம் ` என்றதனால் , இறைவனது சிறப்பினையும் , ` நாள் , கிழமை , கோள் ` என்றவற்றால் , அவன் காலமாய் நின்று அதனை நடாத்தி , உலகினைத் தொழிற்படுத்துதலையும் , ` அமுதம் ` என்றதனால் , அவனது இன்பம் , அருள் , ஆற்றல் என்பவற்றையும் , ` பாலின் நெய் ` முதலிய மூன்றாலும் , அவன் , உடலில் உயிர்போல உலகத்தோடு ஒன்றாய் நிற்றலையும் , ` உமைபாகனும் ` என்றதனால் , அவனது , ` தடத்தநிலை , சொரூபநிலை ` என்னும் இருநிலைகளையும் , ` நாவிற்கு உரையாடி ` என்றதனால் , எல்லாப் பொருள்களையும் இயக்குதலையும் அருளிச் செய்தவாறாம் .

வித்து , முளை , வேர் எனக் கருகாவூர் எந்தை வேண்டி நின்ற உருவத்தன் . தன்னை விரும்பும் பக்தியை உடைய அடியார்க்குத் தோழன் . செந்நிறமேயன்றிப் பால் நிறமும் உடையவன் . தான் மேம்பட்ட ஒளி உருவனாயிருந்தும் தன்னைத் தேவர் குழாம் சுற்றி நின்று துதிக்கவும் அதற்குக் காட்சி வழங்காது அடியேனுடைய உள்ளத்திலே மறைந்திருந்து அடியேன் முன் அறியாதனவற்றை எல்லாம் தெரிவிக்கும் கண்ணாக உள்ளவன் .

` வித்து , முளை , வேர் போல்வான் ` என்றது , முறையே , உலகிற்கு ` முதற்காரணப் பொருளாயும் , உலகமாகிய காரியப் பொருளாயும் , அக்காரியப் பொருள் நிலைத்து நிற்றற்கு ஏதுவாயும் நிற்பவன் ` என்பதை விளக்கிநின்றன . இறைவன் உலகிற்கு முதற் காரணப் பொருளாய் நிற்றலாவது , வித்திற்கு நிலம்போல மாயைக்குச் சிறந்த நிலைக்களமாய் நிற்றல் . ` தாரகமாம் அத்தன் தாள் ` ( சிவஞான போதம் - சூ .1. அதி .2 .) என்றருளிச்செய்தார் , மெய்கண்ட தேவ நாயனார் . எனவே , நிலம் ஈரமாகிப் பதப்பட்ட பின்பே விதை அதனுள் அடங்கிப் பக்குவப்பட்டு முளையைத் தோற்றுவித்தல்போல , இறைவன் எண்ணங்கொண்ட பின்பே , மாயை பக்குவப்பட்டு உலகத்தைத் தோற்றுவிக்கும் என்க . உண்மையில் மாயையே முதற் காரணமாயினும் , அதற்கு இன்றியமையாத நிலைக்களமாய் நிற்றல் பற்றி , பான்மை வழக்கால் இறைவனை முதற்காரணமாகக் கூறுவர் . இறைவன் உலகமாகிய காரியப் பொருளாய் நிற்றலாவது உடல் உயிர் போல உலகிற் கலந்து நிற்றல் . உலகம் நிற்றற்கு இறைவன் ஏதுவாதலாவது , அத்தன்மைத் தாய ஊழினை அவன் இயக்கிநிற்றல் . எனவே , அவ்வூழே இங்கு வேரோடு உவமிக்கப்பட்டதென்க . ஊழ் உலகத்தைப் பற்றி வேறாகாது கிடத்தலின் , அதற்கு முளையின் வேறாகாதவேர் உவமையாயிற்று . ` வேண்டும் உருவம் ` என்பதில் , ` உருவம் ` என்பது , ` உருவினன் ` என அவற்றை உடையவன்மேல் நின்றது . ` இறைவன் தனது இச்சையால் , நினைத்த வடிவத்தினைக் கொள்வன் ` என்பதாம் . ` நிறுத்திடு நினைந்த மேனி நின்மலன் அருளி னாலே ` ( சிவஞான சித்தி சூ .1 - 45) என்றதும் காண்க . பத்து - அடியார் இலக்கணம் பத்து . அவை , ` கண்டம் விம்மல் , நாத்தழுதழுத்தல் , நகை முகங்காட்டல் , உடல் நடுங்கல் , மயிர்சிலிர்த்தல் , வெயர்த்தல் , சொல்லின்மை , வசமழிதல் , கண்ணீர் அரும்பல் , வாய்விட்டழைத்தல் ` என்பன . இவ்வாறு உபதேச காண்டத்துட் கூறப்பட்டது . ` பத்துக் கொலாம் அடியார் செய்கை தானே ` ( தி .4. ப .18. பா .10.) என சுவாமிகளும் , ` பத்துடையீர் ஈசன் பழவடியீர் ` ( தி .8 திருவெம்பாவை . 3) என ஆளுடைய அடிகளும் அருளினமை காண்க . இனி , ` பற்று ` என்பது , ` பத்து ` என மருவிற்றாகவும் உரைப்பர் . ` பாங்கனுமாம் ` என்பது , காரண ஆக்கப் பெயராய் , ` துணையாய் உடன்நிற்பவன் ` எனப் பொருள் தந்தது . ` பாங்கனுமாம் ` என்பதற்கு , ` தோழனும் ஆவான் ` என்றும் உரைத்தலுமாம் . ` ஓத உலவா ஒருதோழன் ` ( தி .8 திருவெம்பாவை . 10) என்றார் ஆளுடைய அடிகளும் . பால்நிறமும் ஆம் - ( செம்மை நிறமேயன்றிப் ) பால்போலும் வெண்மை நிறத்தனும் ஆவான் . வெண்மை நிறமும் சிவபிரானுக்குச் சொல்லப்படும் என்க . அன்றி , ஐந்து முகங்களில் மேல்முகமாகிய ஈசானமுகம் வெண்மையது ஆதலைக் குறித்தது எனினுமாம் . பரஞ்சோதி - மேலான ஒளி . ` தான் ` இரண்டும் அசைநிலைகள் . தொத்து - கொத்து ; குழு ; ` பதினெண் வகைப்பட்ட குழுக்களாகிய அமரர் கணம் ` என்க . கருத்து - பொய் ; கரவு , ` அமரர் போற்ற அவர்களுக்குத் தோன்றாது என் உள்ளத்துள் மறைந்து நின்ற கரவினை யுடையன் ` என்க . காணா காட்டும் - கண்டறியாதவற்றைக் காட்டும் .

பூவும் , பூவின் நிறமும் அதன் மணமுமாய் நிலைபெற்றிருக்கும் தலைவனாகிய கருகாவூர் எந்தைதிரண்ட வளைகளை அணிந்த பார்வதி பாகன் . ஒவ்வொரு சமயத்தாரும் வழிபடும் தேவராக உள்ளவன் . தன்னை வழிபடாதவர்களுக்கு ஏற்படும் இடையூறுகளையும் மனக்கவலைகளையும் போக்காதவனாய் அடியேன் நெஞ்சில் இருந்து காலனால் அச்சம் நிகழா வண்ணம் காத்து வழிகாட்டும் கண்ணாக உள்ளான் .

` பூத்தானாம் , கோத் தானாம் ` என்பவற்றில் உள்ள ` தான் ` அசைநிலை . நிறத்தான் - நிறமாய் நிற்பவன் . ` பூக்குளால் ` என்பதில் , ` ஆல் ` அசைநிலை . வாசம் - மணம் . கோ - தலைவன் . ` சமயத்தார் கொண்ட தேவனாகி ` என மாற்றுக . ` யாதொரு தெய்வங்கொண்டீர் அத்தெய்வமாகியாங்கே - மாதொரு பாகனார்தாம் வருவர் ` என்றது ( சிவஞான சித்தி சூ .2.25) காண்க . ` இடரே ` என்னும் எண்ணேகாரம் , ` துன்பம் ` என்பதனோடும் இயையும் . இடர் - இடையூறு . துன்பம் - மனக்கவலை . ` ஏத்தாதார்க்கு இடரையும் துன்பத்தையும் ஈவான் ` என்றதனால் , ஏத்துவார்க்கு அவை இரண்டையும் நீக்கியருளுவானாதல் பெறப்படும் . ` காலன் அடையாவண்ணம் காத்தான் ` என்க . ` கண்ணாம் ` என்பதற்கு , ` எனக்கு ` எனவும் , ` உலகுக்கு ` எனவும் ஆங்காங்கு ஏற்குமாற்றாற் கூறுக .

கருகாவூர் எந்தை , இராப்பொழுதாகவும் , இரவில் கூத்தாடுபவனாகவும் எண்திசைக்கும் உரிய தேவனாகவும் , என் உள்ளத்தில் உறைபவனாகவும் , பாம்பினை அணிபவனாகவும் அடியார்களுடைய துன்பங்களைத் துடைப்பவனாகவும் , ஆகாயத்தையே வடிவாக உடையவனாகவும் , இடபத்தை இவரும் தலைவனாகவும் , கூற்றினை உதைத்தவனாகவும் தன் புகழ் கூறாத வஞ்சகத்தில் தேர்ந்தவர்களுக்கு என்றும் மறை பொருளாகவும் , அடியார்களின் மனக்கண்களுக்கு எளியவனாகவும் அவர்களுக்குக் கண்ணாகவும் உள்ளான் .

இரவன் - இராப்பொழுதாய் இருப்பவன் . எல்லி - இரவு . என் உள்ளான் - எனது உள்ளத்திருப்பவன் . அரவன் - பாம்பை அணிந்தவன் . ` எண்டிசைக்கும் தேவனாம் , ஆகாச மூர்த்தியாம் ` என்பன , முறையே , ` மண்ணிற்கும் விண்ணிற்கும் முதல்வனாய் நிற்பவன் ` என்றருளியவாறு . ` ஆகாச மூர்த்தியாம் ` என்பதற்கு , ` ஆகாயத்தையே வடிவாக உடையவன் ` என்றுரைப்பினும் அமையும் ; ` ஆகாய வண்ண முடையாய் போற்றி ` ( ப .57. பா .3) என்று அருளிச் செய்தல் அறிக . குரவன் - குரு . ` ஆனேறு ஏறும் குரவன் ` என்றது , உடம்பொடு புணர்த்தலாகலின் , ` ஆனேறு ஏறுவானாம் ; குரவனாம் எனக்கொள்க . குயலர் - வஞ்சகர் . ` குய்யம் ` என்பது ஈறுதிரிந்து , இடைக்குறைந்து , ` குயல் ` என நின்றது . அதனடியாய்ப் பிறந்த ` குயலர் ` என்பது வாளா பெயராய் நின்றது . ` குயலர் - தேர்ந்தவர் ` என்பது தமிழ்ப் பேரகராதி . காட்சிக்கு எளியனாதல் , வஞ்சம் இல்லாத மெய்யன்பர்க்கு என்க .

உலகைப்படைத்த பிரமனும் , அதனை ஊழி வெள்ளத்திலிருந்து பெயர்த்தெடுத்த திருமாலும் தன் தன்மையை அறிய இயலாதவாறு தீப் பிழம்பாய் நின்ற கருகாவூர் எந்தை , பகைவருடைய மும் மதில்களையும் ஒருசேரத் தீயினால் அழித்தவன் . சூலத்தையும் மழுவையும் ஏந்திப் பாம்பினை இடையில் இறுகக் கட்டிக் காளை மீது இவர்ந்தவன் . வஞ்சனை உடையவர் நெஞ்சத்தைக் கலக்கிக் தன்னை அறியும் அடியார் நெஞ்சில் வழிகாட்டுவோனாய் இருப்பவன் .

` பாரை ` என்பது தாப்பிசை , இடத்தல் - பெயர்த்தல் ; படைத்தவனாகிய பிரமனாகியும் , இடந்தவனாகிய திருமாலாகியும் நிற்பான் ` என்றதாம் . பரிசு - ( தனது ) தன்மை . ` ஒன்று ` என்பதற்கு , ` ஒன்றாக ` என உரைக்க . ` அளவற்ற தன்மைகளை உடையவன் ` என்றபடி . ` அழலால் ` என்பதனை , ` அழலை ` எனத்திரித்துக்கொள்க . ஒருக்கி - ஒருங்கு கூட்டி . ` ஒருக்கி நின்று உடைத்தானாம் ` என்க . அடைத்தான் - ( தன்னை ) அடையச் செய்தான் ; தாங்கி நின்றான் . ` சூலம் மழு அடைத்தான் ` என்க . அசைத்தல் - கச்சாகக் கட்டுதல் ; ` கச்சாக நாகம் அசைத்தாய் போற்றி ` ( ப .55. பா .2.) என்றருளிச் செய்தல் காண்க . ` ஆனேற்றாற் பயன்கொள்வோர் , இரண்டு ஆனேறு உடையராதல்வேண்டும் ; அவ்வாறன்றி , ஓர் ஆனேற்றினாலே பயன்கொள்கின்றான் ` என்றபடி . ` கடைந்தானாம் ` என்பது , வலித்தலாயிற்று . கடைந்தான் - கலக்கினான் ; ` கடைதான் ` என்பது விரித்தலாயிற்று எனக்கொண்டு , ` விரும்பாத பொருளாய் இகழ நிற்பவன் ` என , உரைத்தலுமாம் . கள்ளம் வல்லாரை , ` அறிவார் ` என்றது , புகழ்தல்போல இகழ்ந்தது .

முதற்பொருளாய் வடிவு கொள்வோனாய் , எல்லாப் பொருள்களுக்கும் முற்பட்டவனாய் , என்றும் மூப்படையாத மேனியனாய் , முக்கண்ணினனாய் , நற்பண்புகளுக்கு இருப்பிடமாய்த் தன்னை அடைந்தவர்களின் துயர்தீர்க்கும் செல்வனாய் , கருகாவூர் எந்தை , சூரியனுக்கும் ஒளி வழங்குபவனாய்த்தன் திருமேனியில் ஒருபாகத்தைத் திருமாலுக்கும் மற்றொரு பாகத்தை உமாதேவிக்கும் வழங்குபவனாய் , மன்றங்களில் கூத்தாடுபவனாய் , தேவர்களுக்கு எல்லாம் இறுதிக்காலத்தை வரையறுக்கும் கூற்றுவனையும் கோபித்தவனாய் , அடியார்களுக்கு வழிகாட்டும் கண்ணாக இருப்பவன் .

மூலன் - முதற் பொருளாய் உள்ளவன் . இது மூர்த்திமானாதலையும் குறித்தல் காண்க . மூர்த்தி - வடிவமாய் நிற்பவன் , முன் - காலவயப்பட்ட எல்லாப் பொருள்கட்கும் முற்பட்டவன் . சீலன் - ஒழுக்கமுடையவன் ; தவவேடம் உடையவன் . செஞ்சுடர் - சூரியன் ; ` அவனுடைய ஒளிக்கும் காரணமாய் உள்ளவன் ` என்றபடி . ` ஓர் பங்கு மாலனும் ` என்பது கருத்தாகக் கொள்க . ` ஓர்பங்கு மாயோனை உடையவனுமாவான் ; மங்கையை உடையவனுமாவான் ` என்றபடி , ` எல்லாம் ` என்பதில் , எச்சத்தோடு உயர்வு சிறப்பாய்நின்ற உம்மை விரிக்க . ` காலனாங்காலன் ` இறுதிக் காலமாய் நிற்கும் கூற்றுவன் .

கருகாவூர் எந்தை பாம்பை இடையில் அணிந்து விடத்தை உண்டு ( ஆல நிழலில் தங்கி ) ஆதிரை நட்சத்திரத்திற்கு உரிமை பூண்டு , ஆகாய கங்கை அலைவீசும் தன் அழகிய சடையில் பிறை சூடி , தீவினையைப் போக்கி என் உள்ளத்திலுள்ளான் . அவனே புகழ்சேரும் இவ்வுலகத்து மக்கள் உள்ளத்தில் இருப்பவனாய் , பார்வதிபாகனாய் , உலகுக்கு எல்லையாய்க் கரையமைந்த கடலில் தோன்றிய நஞ்சினை உண்டு , அடியார்களுக்கு வழிகாட்டும் கண்ணாக இருப்பவன் .

ஆலத்தான் - ஆல் நிழலில் இருப்பவன் . விடம் உண்டவனும் ஆம் . அண்டம் - விண்ணுலகம் . ` வானோர் ` என்றது , வாளா , ` தேவர் ` என்னும் பொருட்டாய் நின்றது . திங்களான் - சந்திரனை யணிந்தவன் . ` நாசன் ` என்புழி ` ஆம் ` என்பது தொகுத்தலாயிற்று . உரைசேர் உலகத்தார் - நாத்திகம் முதலான பலவற்றையும் நாத்தழும் பேறப் பேசும் உலகத்தார் . ` என் உள்ளத்தினும் உள்ளான் ; அவர் உள்ளத்தினும் உள்ளான் ` என்றபடி .

கருகாவூர் எந்தை உடுக்கையாகவும் உடுக்கையின் முழக்கமாகிய ஒலிகளாகவும் , அவ்வொலியிலிருந்து தோன்றிய மொழிகளைப் பேசுவாருடைய சொற்களின் வாய்மை பொய்ம்மைகளைச் சோதிப்பவனாகவும் , நன்னெறியாகவும் , பாவத்தைப் போக்குபவனாகவும் , வெள்ளிய நீறணிந்த பரஞ்சோதியாகவும் கொடிய கூற்றுவனை உதைத்தவனாகவும் , உண்மை கூறாத வஞ்சகத்தில் தேர்ந்தவர் கிட்டுதற்கு அரியனாய் , அவர்களை ஒறுப்பவனாகவும் , அடியார்க்கு வழிகாட்டும் கண்ணாகவும் உள்ளான் .

துடி - ` உடுக்கை ` என்னும் பறை . இதனை , படைத்தற் றொழிலுக்கு அடையாளமாக இறைவன் ஏந்தி நிற்றலின் , சிறந்தெடுத்து அருளிச்செய்தார் . ` தோற்றம் துடியதனில் ` ( உண்மை விளக்கம் - 36.) என்றது காண்க . ஒலியினும் நுட்பமாய்க் கலந்து நிற்றலின் , ` துடியின் முழக்கந் தானாம் ` என்றருளினார் . ` ஓசை ஒலி யெலாம் ஆனாய் நீயே ` ( ப .38. பா .1.) என அருளிச்செய்தல் காண்க . சொற்களைச் சோதித்தலாவது , அவை வாய்மையாதலையும் , பொய்ம்மையாதலையும் உணர்தல் . படி - நெறி . ` கொடியானாம் கூற்று ` என்க . கடியான் - ஒறுப்பவன் . காட்சிக்கு அரியனாதலும் குயலர்க்கே .

கருகாவூர் எந்தை செந்நிற ஒளிவீசும் சோதியனாய் , தேவர்களும் அறியாத நிலையினனாய் , தன்னால் கொல்லப் பட்ட யானைத் தோலை உரித்துப் போர்த்தவனாய் , பலபலதாளத்திற்கு ஏற்பக் கூத்தாடுபவனாய் , அட்டமூர்த்தியாய் , எண்தோளனாய் , என் தலையின் உச்சி மேலானாம் எம் தலைவனாய் , இளைய வடிவினை உடைய மன்மதனைக் கோபித்தவனாய் , அடியார்க்கு வழிகாட்டியாக உள்ளான் .

உருவம் - நிறம் , சூழல் - நிலை . ` யானையினது பட்டுப் போன்ற மெல்லிய தோலை உரித்தவன் ` என்க ; ` நகம் பட்டு உருவுமாறு உரித்தவன் ` எனினுமாம் . பாணி - தாளம் ; ` பல பல தாளத்தில் நடிப்பவன் ` என்பதாம் . எட்டு உருவம் - அட்ட மூர்த்தம் ; அவை ஐம்பூதங்கள் , சூரியசந்திரர் , ஆன்மா என்பன . மூர்த்தி - தலைவன் . கட்டு உருவம் - இளமையான ( அழகிய ) உருவம் ; இது கூறவே , ` கடியான் ` என்றது , மன்மதனை விளக்கி நின்றது . ` கடியானைக் கட்டுருவங் காய்ந்தானாகும் ` என்க .

தன்னை இடபமாய்த் தாங்கிய கருட வாகனனாகிய திருமாலுடைய உள்ளத்தே பொருந்தி அவன் உள்ளக் கவலையைப் போக்கிய கருகாவூர் எந்தை , தன்னைப் பகைத் தோருடைய மும்மதில்களும் ஒன்றும் எஞ்சாமல் வில்லை வளைத்துத் தீ மூட்டி அழித்தவன் . தாமரையில் இருந்த பிரமனுடைய ஐந்தாந் தலையை அவன் செருக்கினை நோக்கி அறுத்த கையனாவான் . நீல கண்டனாகிய அப்பெருமான் அடியார்க்கு வழிகாட்டியாக உள்ளான் .

பொறுத்திருந்த - இடபமாய்ச் சுமந்திருந்த . சிவபிரான் மாயோனது உள்ளத்தில் வீற்றிருந்து அவனது மனக்கவலையை மாற்றியருளுதலை . ` பையஞ் சுடர்விடு நாகப்பள்ளி கொள்வான் உள்ளத்தான் ` ( தி .4. ப .4. பா .10.) என அருளிச் செய்தமையான் அறிக . திருவாரூர்த் தியாகேசரது வரலாறு இதனை இனிது விளக்கும் . செறுத்திருந்த - சினந்திருந்த . ` மதில்கள் ` என்புழி உம்மை விரிக்க . ` மூன்று ` என்றது . அம்மதில்களால் சூழப்பட்ட ஊர்களை , ` வேவ மூட்டும் ` என இயையும் . குனிய - வளைந்து நிற்க . ` ஒரு தலையை , தெரிய நோக்கி , அறுத்திருந்த கையான் ` என இயைக்க . தெரிய நோக்கி - ( அவன் செருக்குக் கொண்டமையை ) விளங்க உணர்ந்து . ` ஆம் , ஆகும் ` என்பவற்றிடையே , ` போலும் ` என்றருளினார் . அவற்றிற்கு ஈடாக இஃது இயையினும் பொருந்தும் என்றற்கு .

கருகாவூர் எந்தை பகைவருடைய மும்மதில்களையும் தீ மூட்டி அழித்தவன் . தன்னை மதியாத இராவணனுடைய தலைகள் பத்தினையும் நசுக்கி அவன் இசையைக்கேட்டு அவனைக் காப்பாற்ற இசைந்தவன் . பொறிவாயில் ஐந்தவித்த அப்பெருமான் , பரமாகாயத்திலுள்ள வீட்டுலகை இருப்பிடமாக உடையவன் . கூற்றுவனைக் கீழே விழுமாறு தன் காலால் கோபித்து உதைத்தவன் . அவன் அடியவர்களுக்கு வழிகாட்டியாக உள்ளான் .

` மூன்றும் , பத்தும் , அஞ்சும் ` என்பவற்றில் இரண்டனுருபு இறுதிக்கண் தொக்கது . ` மாட்டி ` ` அடக்கி ` என்னும் எச்சங்களுக்கும் பயனிலைகள் முன்னே நின்றன . உடனே - கயிலையை எடுத்த உடனே . வைத்து - கால்விரலை வைத்து . எண்ணான் - மதியாதவன் ; இராவணன் . இசைந்தான் - அவனுக்கு அருள்புரிய நேர்ந்தான் ; அதனால் கேட்டான் என்க . அஞ்சு - ஐம்புலன் . ஆகாய மந்திரம் - ஆகாயமாகிய கோயில் ; வீட்டுலகம் , ஆனான் - பொருந்தினான் , கறுத்தான் - வெகுண்டான் .