வித்து, முளை, வேர் எனக் கருகாவூர் எந்தை வேண்டி நின்ற உருவத்தன். தன்னை விரும்பும் பக்தியை உடைய அடியார்க்குத் தோழன். செந்நிறமேயன்றிப் பால் நிறமும் உடையவன். தான் மேம்பட்ட ஒளி உருவனாயிருந்தும் தன்னைத் தேவர் குழாம் சுற்றி நின்று துதிக்கவும் அதற்குக் காட்சி வழங்காது அடியேனுடைய உள்ளத்திலே மறைந்திருந்து அடியேன் முன் அறியாதனவற்றை எல்லாம் தெரிவிக்கும் கண்ணாக உள்ளவன்.

` வித்து, முளை, வேர் போல்வான் ` என்றது, முறையே, உலகிற்கு ` முதற்காரணப் பொருளாயும், உலகமாகிய காரியப் பொருளாயும், அக்காரியப் பொருள் நிலைத்து நிற்றற்கு ஏதுவாயும் நிற்பவன் ` என்பதை விளக்கிநின்றன. இறைவன் உலகிற்கு முதற் காரணப் பொருளாய் நிற்றலாவது, வித்திற்கு நிலம்போல மாயைக்குச் சிறந்த நிலைக்களமாய் நிற்றல். ` தாரகமாம் அத்தன் தாள் ` ( சிவஞான போதம் - சூ.1. அதி.2 .) என்றருளிச்செய்தார், மெய்கண்ட தேவ நாயனார். எனவே, நிலம் ஈரமாகிப் பதப்பட்ட பின்பே விதை அதனுள் அடங்கிப் பக்குவப்பட்டு முளையைத் தோற்றுவித்தல்போல, இறைவன் எண்ணங்கொண்ட பின்பே, மாயை பக்குவப்பட்டு உலகத்தைத் தோற்றுவிக்கும் என்க. உண்மையில் மாயையே முதற் காரணமாயினும், அதற்கு இன்றியமையாத நிலைக்களமாய் நிற்றல் பற்றி, பான்மை வழக்கால் இறைவனை முதற்காரணமாகக் கூறுவர். இறைவன் உலகமாகிய காரியப் பொருளாய் நிற்றலாவது உடல் உயிர் போல உலகிற் கலந்து நிற்றல். உலகம் நிற்றற்கு இறைவன் ஏதுவாதலாவது, அத்தன்மைத் தாய ஊழினை அவன் இயக்கிநிற்றல். எனவே, அவ்வூழே இங்கு வேரோடு உவமிக்கப்பட்டதென்க. ஊழ் உலகத்தைப் பற்றி வேறாகாது கிடத்தலின், அதற்கு முளையின் வேறாகாதவேர் உவமையாயிற்று. ` வேண்டும் உருவம் ` என்பதில், ` உருவம் ` என்பது, ` உருவினன் ` என அவற்றை உடையவன்மேல் நின்றது. ` இறைவன் தனது இச்சையால், நினைத்த வடிவத்தினைக் கொள்வன் ` என்பதாம். ` நிறுத்திடு நினைந்த மேனி நின்மலன் அருளி னாலே ` ( சிவஞான சித்தி சூ .1 - 45) என்றதும் காண்க. பத்து - அடியார் இலக்கணம் பத்து. அவை, ` கண்டம் விம்மல், நாத்தழுதழுத்தல், நகை முகங்காட்டல், உடல் நடுங்கல், மயிர்சிலிர்த்தல், வெயர்த்தல், சொல்லின்மை, வசமழிதல், கண்ணீர் அரும்பல், வாய்விட்டழைத்தல் ` என்பன. இவ்வாறு உபதேச காண்டத்துட் கூறப்பட்டது. ` பத்துக் கொலாம் அடியார் செய்கை தானே ` ( தி.4. ப.18. பா.10.) என சுவாமிகளும், ` பத்துடையீர் ஈசன் பழவடியீர் ` ( தி.8 திருவெம்பாவை. 3) என ஆளுடைய அடிகளும் அருளினமை காண்க. இனி, ` பற்று ` என்பது, ` பத்து ` என மருவிற்றாகவும் உரைப்பர். ` பாங்கனுமாம் ` என்பது, காரண ஆக்கப் பெயராய், ` துணையாய் உடன்நிற்பவன் ` எனப் பொருள் தந்தது. ` பாங்கனுமாம் ` என்பதற்கு, ` தோழனும் ஆவான் ` என்றும் உரைத்தலுமாம். ` ஓத உலவா ஒருதோழன் ` ( தி.8 திருவெம்பாவை. 10) என்றார் ஆளுடைய அடிகளும். பால்நிறமும் ஆம் - ( செம்மை நிறமேயன்றிப் ) பால்போலும் வெண்மை நிறத்தனும் ஆவான். வெண்மை நிறமும் சிவபிரானுக்குச் சொல்லப்படும் என்க. அன்றி, ஐந்து முகங்களில் மேல்முகமாகிய ஈசானமுகம் வெண்மையது ஆதலைக் குறித்தது எனினுமாம். பரஞ்சோதி - மேலான ஒளி. ` தான் ` இரண்டும் அசைநிலைகள். தொத்து - கொத்து ; குழு ; ` பதினெண் வகைப்பட்ட குழுக்களாகிய அமரர் கணம் ` என்க. கருத்து - பொய் ; கரவு, ` அமரர் போற்ற அவர்களுக்குத் தோன்றாது என் உள்ளத்துள் மறைந்து நின்ற கரவினை யுடையன் ` என்க. காணா காட்டும் - கண்டறியாதவற்றைக் காட்டும்.