தன்னை இடபமாய்த் தாங்கிய கருட வாகனனாகிய திருமாலுடைய உள்ளத்தே பொருந்தி அவன் உள்ளக் கவலையைப் போக்கிய கருகாவூர் எந்தை, தன்னைப் பகைத் தோருடைய மும்மதில்களும் ஒன்றும் எஞ்சாமல் வில்லை வளைத்துத் தீ மூட்டி அழித்தவன். தாமரையில் இருந்த பிரமனுடைய ஐந்தாந் தலையை அவன் செருக்கினை நோக்கி அறுத்த கையனாவான். நீல கண்டனாகிய அப்பெருமான் அடியார்க்கு வழிகாட்டியாக உள்ளான்.

பொறுத்திருந்த - இடபமாய்ச் சுமந்திருந்த. சிவபிரான் மாயோனது உள்ளத்தில் வீற்றிருந்து அவனது மனக்கவலையை மாற்றியருளுதலை. ` பையஞ் சுடர்விடு நாகப்பள்ளி கொள்வான் உள்ளத்தான் ` ( தி.4. ப.4. பா.10.) என அருளிச் செய்தமையான் அறிக. திருவாரூர்த் தியாகேசரது வரலாறு இதனை இனிது விளக்கும். செறுத்திருந்த - சினந்திருந்த. ` மதில்கள் ` என்புழி உம்மை விரிக்க. ` மூன்று ` என்றது. அம்மதில்களால் சூழப்பட்ட ஊர்களை, ` வேவ மூட்டும் ` என இயையும். குனிய - வளைந்து நிற்க. ` ஒரு தலையை, தெரிய நோக்கி, அறுத்திருந்த கையான் ` என இயைக்க. தெரிய நோக்கி - ( அவன் செருக்குக் கொண்டமையை ) விளங்க உணர்ந்து. ` ஆம், ஆகும் ` என்பவற்றிடையே, ` போலும் ` என்றருளினார். அவற்றிற்கு ஈடாக இஃது இயையினும் பொருந்தும் என்றற்கு.