கருகாவூரில் உகந்தருளியிருக்கும் எம்பெருமான் குருத்துப்போன்ற மெல்லிய பொருள்களாகவும், வயிரம் போன்ற வலிய பொருள்களாகவும் விண்மீன்கள், ஞாயிறு முதலிய கிழமைகளுக்குரிய கிரகங்கள் என்பனவாகவும் உள்ளான். பருகாமலேயே, மலத்தைப் போக்கும் அமுதமாவான். பாலில் நெய்போலவும் பழத்தில் சுவை போலவும் எங்கும் நீங்காது பரவியுள்ளான். பாட்டில் பண்ணாக உள்ளான். ஒருநிலையில் பார்வதி பாகனாக உள்ளான். நாவின் உள்ளே பொருந்தி மொழியைப் பேசுவிப்பவனாவான். முதற் பொருளாய் உலகத்தோற்றத்து முன்னேயும் இருப்பவன், முன்னே தோன்றி நின்று எல்லோரையும் நடத்தும் கண் போன்றவன்.

குருகாம் - நிறத்தைத் தாங்குகின்ற ; ` காவும் ` என்னும் பெயரெச்சத்து ஈற்று உயிர்மெய்கெட்டது. எதுகை நோக்கிக் ககர ஒற்று மிகாதாயிற்று. அன்றி, குருகு, வெண்மை என்றலும் ஒன்று. இனி, ` குருகு ஆம் வயிரம் ` எனக்கொண்டு ` கைவளையாதற்குரிய வயிரம் ` என்றுரைத்தலும் ஆம். ` வயிரம் ஆம் ` முதலியவற்றில் ` ஆம் ` ` ஆவான் ` என்னும்பொருட்டு. நாள் - நட்சத்திரம். கோள் - கிரகம். ` கோளே ` என்னும் ஏகாரம் தேற்றம். தான், அசைநிலை. பருகா அமுதம் ` விலக்குருவகம். பருகிய பின்னர் மிருத்யுவை ( மரணத்தை ) ப் போக்கும் அமுதம்போலாது, பருகாமலே ( மலத்தைப் ) போக்கும் அமுதமாய் உள்ளவன் ` என்பதாம். இரதம் - சுவை. பாலின் நெய் முதலிய மூன்றும் சுட்டிக் கூறா உவமங்கள். ஆக்கங்கள் உவமை குறித்தன. ` வயிரமாம் ` என்புழியும் ` ஆம் ` அன்னது. ` மற்றொருகால் தனியனுமாம் ` என்பதைத் தழுவிநிற்றலின் ` பாகனுமாம் ` என்னும் உம்மை, எதிரது தழுவிய எச்சம் ; இறைவன், உலகத்தைத் தொழிற் படுத்துங்கால் ` தானும், தன் சத்தியும் ` என இருதிறப்பட்டு நிற்றலும், அவை அனைத்தும் ஒடுங்கியபின்னர் வாளாவிருக்குங்கால், சத்தி தன்னிடத்தில் அடங்கியிருப்பத் தான் ஒருவனாயே நிற்றலும் உடையன் என்க. ` பெண்ணுரு ஒருதிறனாகின்று ; அவ்வுரு - தன்னுள் அடக்கிக் கரக்கினுங் கரக்கும் ` ( புறம். கடவுள் வாழ்த்து .) என்றதுங் காண்க. மீள வுலகத்தைத் தொழிற்படுத்த நினையுங்கால் இருதிறனாய் நிற்பன் ஆதலின், ` ஓருரு வாயினை ; மானாங் காரத்து - ஈரியல்பாய் ` என்றருளிச்செய்தார் திருஞானசம்பந்தமூர்த்தி சுவாமிகள். ( தி.1 திருவெழுகூற்றிருக்கை.) உள் - வாயினுள். ` உரையாடி ` என்பது, ` நா உரையாடுதற்கு ஏதுவாய் உள்ள முதல்வன் ` என்னும் பொருள தாய், கிழமைப் பொருளில் வந்த, ` நாவிற்கு ` என்னும் நான்காவதற்கு முடிபாயிற்று. கரு - முதல். ` உலகுக்கு ` என்பது, தாப்பிசையாய், முன்னருஞ் சென்று இயைந்தது. ` கண் ` என்றது, நடாத்துவோனாதல் பற்றி. ` முன்னே தோன்றிநின்று நடாத்துவான் ` என்பது பொருளாகலின், ` முன்னே தோன்றும் ` என்றது, உடம்பொடு புணர்த்தல். இத் திருப் பாட்டுள், ` வயிரம் ` என்றதனால், இறைவனது சிறப்பினையும், ` நாள், கிழமை, கோள் ` என்றவற்றால், அவன் காலமாய் நின்று அதனை நடாத்தி, உலகினைத் தொழிற்படுத்துதலையும், ` அமுதம் ` என்றதனால், அவனது இன்பம், அருள், ஆற்றல் என்பவற்றையும், ` பாலின் நெய் ` முதலிய மூன்றாலும், அவன், உடலில் உயிர்போல உலகத்தோடு ஒன்றாய் நிற்றலையும், ` உமைபாகனும் ` என்றதனால், அவனது, ` தடத்தநிலை, சொரூபநிலை ` என்னும் இருநிலைகளையும், ` நாவிற்கு உரையாடி ` என்றதனால், எல்லாப் பொருள்களையும் இயக்குதலையும் அருளிச் செய்தவாறாம்.