திருநாகேச்சுரத்துப் பெருமான் வஞ்சகர்களுக்கு அரியராய், தம்மை விரும்பிய அடியவர்களுக்கு எளியராய், யானைத்தோலைப் போர்த்தவராய், கூற்றுவனை ஒறுத்தவராய், தேவர்கள் அஞ்சி ஓடுமாறு கடலில் தோன்றிப் பரவிய விடம் அணி கண்டராய் உள்ளார்.

வஞ்சகர்க்கு அரியர்:- `கரவாடும் வன்னெஞ்சர்க் கரியான்`. `வஞ்சனையால் அஞ்செழுத்தும் வழுத்துவார்க்குச் சேயான்`. `வஞ்ச நெஞ்சத்தவர்க்கு வழிகொடார், நஞ்ச நெஞ்சர்க் கருளும் நள்ளாறரே` (நஞ்ச நெஞ்சு = நைந்த நெஞ்சு). `வஞ்சம் கொண்டார் மனம் சேரகிலார்` `வஞ்சமனத்திறையும் நெஞ்சணு காதவன்` `வஞ்சம் அற்ற மனத்தாரை மறவாத பிறப்பலி` என்றனவும் பிறவும் திருமுறையிற் காண்பன. `மருவினோர்க்கு எளியர்`:- `சார்ந்தவர்களால் நலம் இலன்` (தி.4 ப.11 பா.6). குஞ்சரத்து உரியர் - யானைத் தோலினார். குஞ்சரம் - குஞ்சத்தையுடையது. புதரிற் சஞ்சரிப்பது எனல் பொய்யுரை. கு - புதர், சரம் - சஞ்சலிப்பது என்பார். `குஞ்சரம்` `சரம்` என்பனவற்றிலுள்ள சகாரம் இரண்டும் வெவ்வேறாதலை உணரார். கூற்று - உடலையும் உயிரையும் கூறுசெய்யும் தெய்வம். குமைப்பர் - அழிப்பர். `கோடுவெளிற்றறி விரண்டும் குமைப்ப` (தணிகைப்புராணம் காப்பு) `விஞ்சையர்` என்றது அவர் முதலிய தேவர்களை. இரிய - ஓட. வேலை - கடல். `வாய்` ஏழன் உருபின் பொருட்டாயதோரிடைச்சொல். நஞ்சோ அமுதோ வந்தது வாய் தானே! அதனால் வேலையது வாய் என ஆறன்தொகையுமாம்.