தம்முடன் வரும் அடியவர் பலரும் சூழ, புற்றை இடமாகக்கொண்டு எழுந்தருளியிருக்கும் பெருமானை வழிபட்டு வணங்கிச் செல்பவராகிய ஆளுடைய நம்பிகள், முன்னைய ஊழ் கூட்ட, மகிழ்ச்சியைத் தன்னுள் அடக்கி நிற்கும் விளங்குகின்ற சிவந்த வாயையும், வில்போன்ற புருவங்களையும், வேல் போன்ற கண் களையும் உடைய விளங்கிய அணிகலன்களையணிந்த பரவை யாரைக் கண்டார்.

நற்பெரும் பான்மை - நன்மையும் பெருமையும் பெறத் தக்க ஊழ்வினை. பண்டை விதி கடைக்கூட்டப் பரவையாருங் கண்டார்` (தி.12 சரு.1-5 பா.288) `மின்போன் மறையும் சங்கிலியார் தம்மை விதியாற் கண்ணுற்றார்.` (தி.12 பு.29 பா.266) எனப் பின்னும் ஊழ்வினை கூட்டக் காண்பதைச் சிறப்பிப்பர். `ஒன்றே வேறே என்றிருபால்வயின், ஒன்றி உயர்ந்த பாவது ஆணையின் ஒத்த கிழவனும் கிழத்தியும் காண்ப`(தொல்.களவியல் 2) என்னும் தொல்காப்பியமும். இவ்விரு பாடல்களும் ஒருமுடிபின.