பொழிப்புரையை எழுதவில்லை

(``உண்ட களைப்புத் தொண்டருக்கும் உண்டு`` என்னும் முறையில்) `திருமால் உலகை உண்டபின் ஆதிசேடனாகிய பாம்பின் கழுத்தில் படுத்துச் சிறிதே உறங்கினான்.
அப்பொழுது அப்பாம்பினைத் திருச்சிற்றம்பலத்து இறைவன் தனது கையில் கங்கணமாக இட, அக் கங்கணத்தில் அழுத்திய நீலமணிபோல அவன் விளங்கினான்` என்பதாம்.
உட்கு - அஞ்சத் தக்க.
`துயின்றனுக்கு` என்பது பாடமன்று.
பாந்தள் - பாம்பு.
`திருக்கையில் இட` என்க.
`அம் மாயவன்` எனச் சுட்டு வருவிக்க.
வழுத்திய சீர் - பலராலும் துகிக்கப் படும் புகழையுடைய.
`செழுந்திரள்` என்பது எதுகை நோக்கி வலிந்து நின்றது.
இடத்துக்குரிய, `செழுந்திரள் நீர்`` என்னும் அடை ஒற்றுமை பற்றி இடத்தின்கண் உள்ள பொருட்குக் கூறப்பட்டது.