பொழிப்புரையை எழுதவில்லை

``அம்பலத்து ஆடிதன் மொய்கழல்`` என்பதை முதலில் வைத்து உரைக்க.
`வரகுணன்` என்னும் பாண்டியன் மிகுந்த சிவபத்தனாய் இருந்த நிலையில் பகைவர்கள் படையெடுத்து வந்து அவன்மேல் போர் தொடுக்க.
அவன் திருநீற்றையே கவசமாகப் பூசிக்கொண்டு நிராயுதனாய்ப் போர்க்களத்தில் சென்று நிற்கப் பகைவர்கள் விட்ட அம்புகள் அவனை ஒன்றும் செய்யாமல், அவன் காலடியிலே வீழ்ந்தன` என்பது இப்பாட்டுள் கூறப்பட்டது.
இதுவும், இதுபோல இவனது பத்தி மிகுதியை விளக்குவனவாக பதினொன்றாம் திருமுறையில் உள்ள பட்டினத்து அடிகள் பாடலும், திருவிளையாடற் புராணங்களும் கூறும் செய்திகளும் கல்வெட்டுக்களில் குறிக்கப்பட்ட இருவர் வரகுணருள் ஒருவனுக்கும் அக்கல்வெட்டுக்கள் கூறாமை யால் `கல்வெட்டுக்கள் கூறும் வரகுணர் இருவருள் இப்பாட்டில் குறிக்கப்பட் வரகுணன்` எனச் சிலர் கூறுதல் ஏற்புடையதாய் இல்லை.
எனவே, இவ்வரகுணன் தமிழ் நாட்டில் கல்வெட்டுக்கள் தோன்றுதற்கு முன்னே வாழ்ந்த வரகுணனாவன்.
பொடி - திருநீறு.
ஏர்தரு - அழகைத் தருகின்ற.
பூசல் - போர்; போர்க்களம்.
``அடிக்கு`` என்னும் நான்காவதை ஏழாவதாகத் திரிக்க.
கடி, வடி - கூர்மை.
கோயிற் கருவி - அரண்மனையில் உள்ள படைக் கலங்கள்.
`அவை யில்லாமல்` என்றது.
`அவைகளை எடாமலே` என்றபடி.
அமையும் - ஏற்கும்.
`முடியின் கண்` என ஏழாவது விரிக்க.