பொழிப்புரையை எழுதவில்லை

இது தலைவியது கைக்கிளைக் காதல் ஆற்றாமை கண்டு தோழி மனமழிந்து கூறியது.
ஆல் - திருஆலங்காடு தலம்.
அதில் அமர்ந்தவள் காளி.
அவளை ``அணங்கு`` என்றதனோடு, சத்தி கூறாதல் பற்றி, ``ஆடகக் குன்ற மாது`` என்றார்.
`பொன்மலை மகள்` என்பது அதன் பொருள்.
அற ஆட்டிய - தன்னை (சிவபெருமானை) என முற்கால ஆசிரியரும் கூறினார்.
அவளை ஒறுத்து அடக்காமல், இனிய நடனத்தினாலே வென்று அடக்கினமை பற்றிச் சிவபெருமானை ``அவளுக்கு இணங்கியவன்`` என்றார்.
தேன்புக்க தண்பணைசூழ் தில்லைச்சிற் றம்பலவன்
தான்புக்கு நட்டம் பயலுமது என்னேடீ?
தான்புக்கு நட்டம் பயின்றிலனேல் தரணியெலாம்
ஊன்புக்கு வேற்காளிக்கு ஊட்டாங்காண் சாழலோ
என்னும் திருவாசகத்தைக் காண்க.
வழுத்தல் - துதித்தல்.
பாவை, தலைவி.
`பாவை, தில்லை எல்லை மிதித்தலும் என்பு உருகா.
.
.
.
எழும்; (ஆகவே, தில்லைப்பிரான் இவளை) - இவள் மதர்த்த குணம் - என்ன (இரங்கி) என்று வந்து கூடுவது` என இயைத்து முடிக்க.
தவா - நீங்காத; மதர்த்த - களித்த; பித்துக் கொண்ட.
குணம் உடையவளை, ``குணம்`` என்றார்.
காண், கொல், ஆம் அசைகள் ``உருகா`` என்பது முதலாக எண்ணின்கண் வந்த வினையெச்சங்கள் யாவும் ``எழும்`` என்னும் முற்றொடு முடிந்தன.