பொழிப்புரையை எழுதவில்லை

``நம் தில்லைப்பிரான்`` என்பதை முதலிற் கூட்டியும், `நஞ்சினைப் பொறுத்திலனேனும்` எனவும் அமரருக்கு அடுப்பன என்கொல்` எனவும் மொழி மாற்றியும் உரைக்க.
எரி.
தாருகாவன முனிவர் சிவபிரான்மேல் ஏவிய வேள்வித்தீ.
அஃது அப்பெருமானை யாதும் செய்யமாட்டாது.
ஆயினும் ஆபிசார மந்திர ஆற்றலோடு கூடிய அத்தீத் தன்னை விட்டுச் சென்று பலரை இரையாக்கிக் கொள்ளாதபடி.
அப்பெருமான் அதனைத் தன் கையில் ஏந்திக் கொண்டான்.
அயன் - பிரமன்.
அவன் செருக்கு மிகுதியால் சிவ பெருமானை, ``என் மகனே! வா`` என்றான்.
`அவன் கூறிய சொல் பொல்லாச் செருக்குச் சொல்லேயன்றி, உண்மையன்று` என்பதை உணர்த்தச் சிவபெருமான் தன்னை அங்ஙனம் அழைத்த அவனது உச்சி தலையைக் கிள்ளி எடுத்தார்.
பிரமன் சிவபெருமானைப் படைக்கும் அளவிற்கு ஆற்றல் உடையனாயின், அவரால் பறிக்கப் பட்ட அத்தலையை உடனே முன்போலத் தோற்றுவித்துக் கொள்வான் அல்லனோ? பிரமன் படைப்பதும், மாயோன் காப்பதும், பிறவும் எல்லாம் சிவபிரானது சங்கற்பத்தின்படியல்லது, தங்கள் சங்கற்பத்தின் படியல்ல` என்பதையே இத்தகைய புராண வரலாறுகள் விளக்கு கின்றன.
பித்தன்உனது ஒர்தலை பிடுங்கிஎறி போதில்
அத்தலை நமக்கென அமைக்கவிதி யில்லாய்
எத்தலைவன் என்பதுனை? இத்தகைமை கொண்டோ
பைத்தலை அராமுடிகொள் பாரிடம் விதித்தாய்?
எனப் பிற்காலத்து ஆன்றோரும் 1 கூறினார்.
அயன்றனை யாதி யாக
அரனுரு என்ப தென்னை?
பயந்திடும் சத்தி யாதி பதிதலால்
எனவும்,
சத்திதான் பலவோ என்னில்
தான்ஒன்றே அநேக மாக
வைத்திடும் காரியத்தால்
மந்திரி யாதிக் கெல்லாம்
உய்த்திடும் ஒருவன் சத்திபோல்
அரனுடைய தாகிப்
புத்தி முத்திகளை யெல்லாம்
புரிந்து அவன் நினைந்தவாறாம்
என்னும் சிவஞான சித்திச் செய்யுள்களைக் காண்க.
1 `ஒரு கற்பத்தில் உண்டாக்கப்பட்ட பிரம தேவனுக்குப் படைத்தல் தொழிலைக் கற்பித்தற் பொருட்டுச் சிவபெருமானது சங்கற்பத்தின்படி அவனது நெற்றியினின்றும் நீலலோகிதன் முதலிய உருத்திரர் பதினொருவர் தோன்றினர்` என்பது புராண வரலாறு.
இஃதே பற்றி, பிரமன் உருத்திரனைப் படைத்தான்` என வைணவர்கள் சிவபெருமானைப் பிரமனிலும் தாழ்ந்தவனாகக் கூறிக் கொள்கின் றார்கள்.
`உருத்திரன்` எனச் சிறப்பாகக் கூறப்படுபவர், அயல், மால் இருவர்க்கும் மேலாய் நின்று, பிரகிருதி மாயா உலகங்களை அழித்தல் தொழிலைச் செய்யும் சீகண்ட உருத்திரர்.
இவரைப் பிரமனிலும் தாழ்வாகக் கூறுதல் தத்துவ முறையோடு மாறுபடுவதாகும்.
பிரமனது செருக்கினால் உண்மை மறைக்கப்பட்டதுடன், அவனது படைத்தல் தொழிலும் தாறுமாறாய் நிகழ, உலகத்திற்குப் பல தீமைகள் உளவா மாகலின், `அவையெல்லாம் நிகழாமைப் பொருட்டு அவனது தலையைச் சிவபெருமான் கிள்ளினார்` என்றபடி.
அடுப்பன - விளைவன.
இஃது இறந்த காலத்தில் எதிர்காலம்.
பன்னுதல் - சொல்லுதல்.
அஃதாவது, தேவர் `உண்டருள்க` என்றது.
கதம் - கோபம்.
செறுத்தல் - அடக்குதல்.
கறுத்தல் - கோபித்தல்.
அஃது இங்கு அழித்தலாகிய தன் காரியத்தைத் தோற்றி நின்றது.
கொல், ஐயப் பொருட்டு.