பொழிப்புரையை எழுதவில்லை

ஏ - அம்பு.
இஃது ஏவப்படும் காரணம் பற்றி வந்த பெயர்.
அஃது ஈற்றில் லகர உகரம் பெற்று, `ஏவு` என வந்தது.
எனவே, அஃது இரட்டுற மொழிதலாய், `அம்பை ஏவுதல் செய்கின்ற` எனப் பொருள் தந்தது.
இதனால், ``மேரு`` என்பதும் ``மேருவாகிய வில்`` என்னும் பொருட்டாயிற்று.
``அம்பலம்`` என்பது ஆகுபெயராய் அதன் கண் இயற்றப்படும் கூத்தைக் குறித்தது.
அம் கண்ணர் - அழகிய கண்ணையுடையவர்.
``கண்ணிற்கு அணிகலம் கண்ணோட்டம்`` 1 என்ப ஆகலின், அதனையுடைய கண் `அழகிய கண்` எனப்பட்டது.
ஆகவே, ``அங்கணர்`` என்பது `கருணையுடையவர்` என்னும் கருத்தினதாம்.
``மிக்கு உளரே`` என்றாராயினும் `மிக்க கருணை யுடையவர் உளரே` என்பதே கருத்தென்க.
ஏகாரம் வினாப் பொருட்டாய், எதிர் மறுத்தலையுணர்த்திற்று.
`காளத்திக் கண்ணுதலாய்` என ஆக்கம் வருவித்து, `வாய்ப் புனல் ஆட்டிய வேடுவனை` எனத் தொகுக்கப் பட்ட இரண்டாவதை வருவித்து, `வேண்டும் வரங் கொடுத்துத் தேவு செய்வான்` என முடிக்க.
தேவு செய்தது ஒரு காலத்தேயாயினும், `அஃது அவற்கு என்றும் உள்ள இயல்பு` என்றற்கு ``செய்வான்`` என எதிர்காலத்தாற் கூறினார்.
காவு - கா; சோலை.
வாய்ப்புனல் ஆட்டிய வேடுவன், கண்ணப்ப நாயனார் என்பது வெளிப்படை.