பொழிப்புரையை எழுதவில்லை

அருளாகிய அமிர்தத்தை உண்டதாவது, அருள் கைவரப் பெற்றமை.
`அருள் உண்டாய வழியே அம்பலத்து ஆடும் மணியினைக் காண்டல் கூடும்.
அஃது இல்லையாயின் அது கூடாது` என்றபடி.
செய்யுட்கண் முதற்கண் வந்த ``அவர்`` என்னும் சுட்டுப் பெயர் ஒருமைப் பன்மை மயக்கமாய்ப் பின் `மணி` எனப் பட்டவனையே சுட்டிற்று.
எடுத்த கழல் - தூக்கிய திருவடி.
``கனல்`` என்றே போயினா ராயினும், ஏனையவற்றோடு இயைய, `கனற் கையும்` என உரைக்க.
கவித்த கை, தூக்கிய திருவடியின்மேல் உள்ள கை.
தேன்மொழி - தேன்மொழியாள்; சிவகாம சுந்தரி.
முதற்சினைக் கிளவிக்கு அதுஎன் வேற்றுமை
முதற்கண் வரினே சினைக்கு ஐயாகும்
என்பது இலக்கணமாயினும், `அவனைக் கையைப் பிடித்தான்` என்ற வழி, `கையைப் பிடித்தான்` என்னும் தொடர் மொழி, `தீண்டினான்` எனப் பொருள் தந்து ஒரு சொல் தன்மைப்படுத்தலின் இவை போல் வனவற்றில் இரட்டித்து ஐயுருபு வருதல் சிறுபான்மை வழக்காய் அமைதல் பற்றி, இங்கு `மணியினைக் கழலையும், கையையும், நோக்கையும், நகையையும் கண்டேன்` என்றார்.
இரண்டன் உருபுகள் இறுதிக்கண் தொக்கன.
இனி இவ்வாறன்றி, ``மணியினை`` என்றது உருபு மயக்கம் எனினுமாம்.