உமையொரு பாகனே! எங்கள் தலைவனே! எட்டுத் தோள்களையும், மூன்று கண்களையுமுடைய எம் பெரியோனே! ஒன்றுக்கும் பற்றாத நாய் போன்ற என்னை அன்று உய்யக் கொண்டருளிய உன்னுடைய கருணையானது, இன்று இல்லாமற் போய்விட்டதோ? மலையைப் போன்ற தவறுகளையும், குணங்கள் என்றே நீ ஏற்றுக் கொண்டால், எனக்கு எதுவும் இல்லை. ஆகையால் இரங்கியருள்வாயாக.

`ஒன்றற்கும்` என உருபு விரிக்க. `ஒன்றற்கும் நிரம்பாத` என்றது, ஒரு பொருளோடும் ஒருநிகராதற்கு நிரம்பாத; எல்லாப் பொருளினும் கீழ்ப்பட்ட` என்றபடி. `இன்று இன்றிப் போய்த்தோ`` எனப் பின்னர் வருதலின், ``உய்யக் கொண்ட`` என்பதற்கு, `அன்று` என்பது வருவிக்கப்படும். `போயிற்று` என்பது `போயித்து` என மருவிப்பின் `போய்த்து` என்றாயிற்று. `ஆயிற்று` என்பதும் இவ்வாறே `ஆய்த்து` என வருதல் உண்டு. இவ்விரண்டும் இவ்வாறன்றி இடைக் கண் இன் பெறற்பாலன சிறுபான்மை தகர ஒற்றுப் பெற்று வந்தன என்றலும் ஒன்று. ஓவும், தானும் அசை நிலைகள். ஏழை - பெண், `எளியவர் என்பது நயம். `நீ கொண்டால் என்தான் கெட்டது` என்றது. இறைவனது தன்வயம் உடைமை மாத்திரையே குறித்ததன்றிக் கோட்ட முடையனாகக் கூறியதன்றாம். அஃது அவன் அங்ஙனங் கொள்ளாமை பற்றிக் கூறியவதனானே பெறப்படும். இறைவன் தன் அடியார்கள், `பாதகத்தைச் செய்திடினும் பணியாக்கிவிடும்` (சிவஞானசித்தி சூ.10.1.) என்பவாகலின், அவற்கும் கோட்டமுண்மை பெறப்படு மன்றோ எனின், படாது; என்னையெனின், பாதகத்தைச் செய்திடினும்` என்பது, அருள் வழிக் கண் தம்மிழப்பில் நின்று செய்தலையாக லானும் அவ்வாறு தம்மை இழவாது, `பிழையுளனபொறுத்திடுவர்` (தி.7ப.89பா.1) என்று கருதிப் பிழைப்பின் பொறாது, `ஒன்ன லரைக் கண்டாற்போல்` (தி.7ப.89பா.9) உதாசீனம் செய்து போதல் ஆளுடைய நம்பிகளிடத்து நிகழ்ந்த நிகழ்ச்சியான் நன்கறியப்படுத லானும் என்க. எனவே, அடிகள் தாம் செய்தனவாகக் கூறும் குற்றங்களைத் தம் வழியினின்று செய்தனவாகவே அவர் கூறுதலின், `அவற்றைக் குணமாகக் கொண்டால் கெடுவதொன்றில்லை` என்றது, இறைவனது தன்வயமுடைமை மாத்திரையே பற்றித் தமது ஆற்றாமை மிகுதியாற் கூறியதேயாம். அன்னதாயினும், முன்னும், பின்னும் உளவாகிய அவரது திருமொழிகள் அவர் திருவருள் வழிநிற்றலிற் பிறழாமை நன்குணரப்படுதலின், அவரைத் தற்போதமுடையரெனக் கருதி மலைதல் கூடாமையறிக. `கெடுவது` என்னும் எதிர்காலச் சொல், `கெட்டது` எனத் தெளிவு பற்றி இறந்த காலமாகச் சொல்லப் பட்டது.