ஆறு அங்கங்கள் ஆகியும், ஆதியாய வேதங்கள் ஆகியும், அரிய மந்திரங்கள் ஆகியும், ஐம்பூதங்களின் தலைவராய தேவர்கள் ஆகியும், புகழ்ச் சொற்களேயன்றி இகழ்ச் சொற்களும் ஆகியும், வெள்ளிய மதி ஆகியும், உலகிற்கு முதல் ஆகியும், வினையாகியும், கங்கை, காவிரி, கன்னி போன்ற தீர்த்தங்களுக்குரிய தேவர்கள் ஆகியும், கடலாகியும், மலையாகியும், கழி ஆகியும், எங்கும் நிறைபொருளாகியும் ஏறூர்ந்த தலைவன் ஆகியும், தோன்றி விளங்கும் ஒளியாகியும் எம்பெருமான் நின்றவாறு வியக்கத்தக்கதாம்.

` ஆதியாய வேதம் ` என்பதில் அகரம் தொகுத்தலாயிற்று. மறை - மந்திரம். ` ஐம்பூதம் ` என்றது அவற்றுக்குத் தலைவராய தேவரை. ` மதி, கங்கை, காவிரி, கன்னி ` என்றனவும் அவற்றது தெய்வங்களையே என்க. ` சொல் ` என்றது, புகழையாதலின், பங்கம் என்றது அவற்றுக்கு மறுதலையாய இகழ்ச்சியை. எனவே, வேதத்துள், கொடியாரை வைதும். தேவரை வாழ்த்தியும் கூறும் பலவகைச் சொற்களாயும் நின்றமை அருளியவாறாம். ஆதி - உலகிற்கு முதற்காரணம் ; மாயை. பான்மை - வினை. கன்னி - குமரித்துறை. கடல் முதலிய மூன்றும் ஆகுபெயரால் அவற்றை அடுத்துள்ள இடங்களை உணர்த்தின. அது, ` எங்குமாய் ` என்ற குறிப்பாற் பெறப்படும். தொகுக்கப் பட்ட அகரத்தை விரித்து, ` செல்வனாகி எழுஞ்சுடராய எம் அடிகள் ` என அடையாக்கி உரைக்க.