முதற்கண் சில வேறு தேவர்களாய் நின்று அருள் வழங்கிப் பின் அத்தேவர்களும் நீ ஒருவனேயாகி ஒன்றி நின்றவனே ! தேவர்களும் அறிய முடியாத பெரிய தேவனே ! புல்லாகிய ஓரறிவு உயிருக்கும் வாழ்க்கை வழங்கியவனே ! நீங்காது என் உள்ளத்துப் புகுந்தவனே ! உலகுகள் தோறும் பல உயிர்களாக நிற்பவனே ! உலகைப் பற்றி அதனைக் கைவிடாதவனே ! கல்லின் கண்ணும் உள்ள உயிர்களாய் நிற்கும் ஒளிப்பொருளே ! கயிலை மலையானே ! உனக்கு வணக்கங்கள் பல.

சில் உருவாய்ச் சென்று - முதற்கண் சிலவேறு தேவர்களாய் வேறுவேறு அருளை வழங்கி நடந்து. திரண்டாய், பின்னர் அத்துணைத் தேவர்களும் நீ ஒருவனேயாய் ஒன்றி நின்றவனே. ` அத்தேவர்களாலும் அறியப்படாத தேவனே ` என்க. சிவபிரான் இவ்வாறு நிற்கும் நிலையை,` அறிவினால் மிக்க அறுவகைச் சமயத் தவ்வவர்க் கங்கே ஆரருள் புரிந்து ` ( தி. 7. ப.55. பா.9.) எனச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளும், ` மாற்றமாம் வையகத்தின் வெவ்வேறே வந்தறிவாம் - தேற்றனே தேற்றத் தெளிவே ` ( தி.8 திருவா. சிவபுரா. 81. 82.) என ஆளுடைய அடிகளும் அருளிச் செய்தமை காண்க. புல் உயிர் - புல்லாகிய உயிர் ; இதுவே உயிர்களுட்கடைப் பட்டதாதலை, ` புல்லும் மரனும் ஓரறி வினவே ` ( தொல். பொருள் - 583) எனவும், ` புல்லாகிப் பூடாய் ` ( தி.8 திருவா. சிவபு.26) எனவும், வந்தனவற்றால் அறிக. பூட்சி - பூண ( மேற்கொள்ள ) ப்படுவது ; வாழ்க்கை ; அது, தனு கரண புவன போகங்களையும், இன்ப, துன்பங்களையும், யான் எனது என்பனவற்றையும் கொண்டு நிற்றல். ` பார் ` என்றது, ` உலகம் ` என்னும் பொருளது, அதனைப் பற்றுதலும், விடாமையும் அருள் காரணமாக என்க. கல் உயிர் - கல்லின் கண் உள்ள உயிர் ; கல்லின் கண்ணும் உயிர்கள் உள்ளன என்பது, தேரை காணப்படுதல்பற்றி அறியப்படும் ; எனவே, ` கல்லாய் மனிதராய் ` ( தி.8 திருவா. சிவபு -28) என்பதிலும், ` கல் ` என்னும் பெயர் அதன்கண் உள்ள உயிர்மேல் நின்றமை பெறப்படும். ` கனலே ` என்றது, ` ஒளிப் பொருளே ` என்றவாறு. இவ்வாறு அருளிச் செய்தது, கல்லினுள்ளும் கதிரவன் ஒளி, ஊடு சென்று ஆங்கு நுண்ணுயிர்களைக் காத்தல் பற்றி யென்க.