தேவர் போற்றும் அமுதமாய், வந்து என் உள்ளம் புகுந்தவனாய், உயிர்களின் குறையைப் போக்கும் அருள் உருவம் உடையவனாய், ஓங்கித் தீப்பிழம்பாய் உயர்ந்தவனாய், தேனை வடித்த தெளிவு போல்பவனாய், தேவர்களுக்கும் தேவனாய், சுடுகாட்டுத் தீயில் கூத்தாடுதலை விரும்பியவனாய் உள்ள கயிலை மலையானே ! உனக்கு வணக்கங்கள் பல.

மருந்து - அமுதம். ஊனம் - குறை. உடலே - திரு மேனியை உடையவனே ; இறைவனது திருமேனி உயிர்களின் குறையை நீக்கும் அருளுருவமாதல், ` வேகியானாற்போல் செய்த வினையினை வீட்டல் ஓரார் `, ` மூன்றும் நம்தம் - கருமேனி கழிக்க வந்த கருணையின் வடிவு காணே ` என்பவற்றால் ( சிவஞான சித்தி. சூ. 1.50,55.) விளங்கும். அழலாய் நிமிர்ந்தது, அயன் மால்கட்கு. ` ஓங்கி நிமிர்ந்தாய் ` என்பது ஒரு பொருட் பன்மொழி. தேனதனை என்பது தேனத்தை என மருவி நின்றது. அது, பகுதிப் பொருள் விகுதி. வார்த்த - வடித்த. தெளிவே - தெளிவு போன்றவனே, ` வார்த்தை ` என்னும் பெயரெச்சம், ` தெளிவு ` என்னும் செயப்படுபொருட் பெயர் கொண்டது. ` தேவர்க்கும் ` என்னும் உம்மை சிறப்பு. கானம் - காடு. ஈமக்காடு.