நீலகண்டர் கைகளில் மானையும் மழுவையும் ஏந்தி, விரைந்து செல்லும் காளையை இவர்ந்து, இடவந்த உணவையும் பிச்சையாகக் கொள்ளாராய், இடத்தை விட்டு நீங்காதவராயும் உள்ள இப்பெரியவர் யார் என்று எல்லோரும் மருண்டனர். முன்பு இவர் வடிவுடையமங்கையும் தாமுமாய் மயிலாப்பூரில் வந்த காட்சியைக் கண்டுள்ளோம். பின் ஒரு நாள் புலால் நாற்றம் வீசும் மண்டை ஓட்டை ஏந்தி இங்கு உலவியவராய்த் திருவொற்றியூரில் புகுந்து விட்டார். இவர் எவ்வூரார் என்பதனைக் கூட அறிய முடியாமல் இருப்பது நம் தீவினையாகும்.

கடிய - விரைவுடைய. ` காள கண்டராய் ` என எச்சப் படுத்துக. கலை - மான். இடிய பலி - மாவால் அமைந்த பிச்சை ; அப் பவகை ; சில்பலி, ஏற்பவராகலின், இடிய பலியும் ஒருத்தி இடவந்தாள் என்க. ` இட்டிய ` ( சுருங்கிய ) என்பது இடைக் குறைந்தது என்றலுமாம். ` வடிவுடைய மங்கையுந்தாமுமாய் மயிலாப்புள்ளே வருகின்ற இவரை எல்லாம் எதிர்கண்டோம் ; ( அதனால், இக்கோலத்துடன் வந்த இவரை,) எல்லாரும் இவ்வடிகள் யார் என மருள்வாராயினார் ; ( அங்ஙனம் மருளுமாறு ) வெண்டலை ஒன்று ஏந்தி வந்து, மீள மயிலாப்பிற்புகாது திருவொற்றியூர் புக்கார், இஃது என் தீவினைப் பயன் இருந்தவாறு ` என்பது படக்கொண்டு கூட்டியுரைக்க. ` எல்லாம் ` இரண்டனுள் முன்னது, படர்க்கையிடத்தினும். பின்னது தன்மையிடத் தினும் உயர்திணைக்கண் வந்தது. ` தான் ` என்னும் அசைநிலை பன்மை ஒருமை மயக்கம். செடிபடு - முடைநாற்றம் தோன்றுகின்ற. வடிவுடைய மங்கை - அழகு மிக்க பெண்டு ; ` வடிவுடை அம்மை ` என்பதே இத்தலத்து அம்மையது பெயராதல் நினைக்கத்தக்கது.