திருவாரூர்ப் பெருமானே! நீ கூத்தாடுவாய், வேதம் வல்லார் விதிப்படி செய்ய வேண்டும் அளவிற் குறையாமல் உன் நிவேதனத்திற்குரிய அவியைச் சமைப்பார்கள். தும்புருவும் நாரதன் முதலியோரும் உன் பெருமையைப் பாடுவர். தேவர்களும் தேவேந்திரனும் உன்னை முன் நின்று துதிப்பார்கள். திருமாலும் பிரமனும் உன்னைத் தேடுவார்கள். மலைமகளும் கங்கையும் உன்னைத் தழுவுவார்கள். இவ்வளவு செய்திகளையும் அடியேன் அறிந்துள்ளேன். ஆதலின் நாய்போலும் அடியவனாகிய நான் செய்யும் சிறுபணிகள் உனக்கு ஏற்குமோ ? ஏலாவோ ? அறியேன்.

அளவில் குன்றா - விதிப்படி செய்யவேண்டும் அளவில் குறையாமல். ` குன்றாது ` என்பது ஈறு குறைந்து நின்றது. அறிந்தேன் - கண்டேன். ` நாரதாதி ` என்புழி, ` வல்லுநர் ` என்பது வருவிக்க. கூடுமே - உனக்கு ஏற்குமோ, குற்றேவல் - சிறு பணிகள். குடி கொண்டீர்க்கு என்பது ஒருமைப் பன்மை மயக்கம். ` நீ நட்டம் ஆடுவாய் ; மறையோர் அவி அடுவார் ; நாரதாதியர் உன்னைப் பாடுவார் ; அமரர்களும், அமரர்கோனும் உன்னைப் பரவுவார் ; திருமாலும் நான்முகனும் உன்னைத் தேடுவார் ; மலைமகளும், கங்கையாளும் உன்னைத் தீண்டுவார் ; இவைகளை எல்லாம் கண்டேன் ; ஆதலின், நாய் போலும் அடியவனாகிய யான் செய்யும் சிறு பணிகள் உனக்கு ஏற்குமோ ` என முடிக்க. இத்திருப்பாடலால், சுவாமிகள் இறைவனது பெருமையையும், உயிர்களது சிறுமையையும் உள்ளவாறுணர்ந்து நின்ற மெய்யுணர்வும், அவ்வுணர்வினால் இறைவனுக்குச் செய்த உண்மைத் திருத்தொண்டின் ஆர்வமும் இனிது புலனாகும்.