பொன்னும் வயிரமும் முற்பட்ட சிறந்த இரத்தினங்களும் உடைய கயிலையைப் பார்த்தும் அதனைப் பெயர்த்துவிடும் அகந்தையுற்ற மனத்தானாய் அரக்கன் ஓடிவந்து அதனைப் பெயர்க்க முற்பட்ட அளவிலே பார்வதி அச்சம் கொள்ளப் பாவ மில்லாதவனாய் நிலைபெற்று எல்லோரையும் அடக்கி ஆளும் பெருமான் விரலைச் சற்று ஊன்றிய அளவிலே அரக்கனாகிய இராவணன் அலறிக் கொண்டு செயலற்றுக் கீழே விழுந்தான். எம் பெருமான் நிலைபெற்ற உள்ளத்தனாய் விரலை அழுந்த ஊன்றி இருந்தானாயின் மீண்டும் இராவணன் கண்விழித்துப் பார்க்கும் வாய்ப்பே ஏற்பட்டிருக்க மாட்டாது.

உன் + அகன் = உனகன் - உன்னுகின்ற அகத்தை யுடையவன். ` உனகன் - இழிந்தவன் ` ( லெக்ஸிகன் ) அரக்கன் - இராவணன், அனகன் - கடவுள் ; இயல்பாகவே தூயன், அகன் - பாவி. அநகன் - பாவமில்லாதவன். மன் அகனாய் - நிலைபெற்ற உள்ளத்தனாகி. இரக்கம் உறாது, அழித்தல் வேண்டும் என்பது நிலையான அகத்தினனாகி. மறித்தும் - மீண்டும்.