தம்மிடத்துப் பொருந்திய செல்வம், யானை உண்ட விளங்கனி போன்று அழியவும், அன்பினாலே உமையொரு கூறராய சிவபெருமானுக்கு, முன் செய்து வந்த அக்குறைவிலாத செயலினைத் தாயனார் தவிராது செய்து வந்தனர்.

வேழம் உண்ட விளங்கனி அதன் வயிற்றகத் திருப்பினும், அதன் உள்ளீடு அழியுமே தவிர, அதன் மேற்பகுதியாய ஓடு சிதை வின்றி அப்படியேயிருக்குமாம். அதுபோன்று நாயனாரிடத்து இருந்த பொருள் அழியினும், அவர்தம் அன்பு குறைவற்று (சிதைவின்றி) இருந்ததாம். என விளக்கம் காண்டல் பண்டைய மரபு. யானையுண்ட விளங்கனி என்பது விளவிற்கு வரும் ஒருவகை நோய் என்றும், அந்நோய் வாய்ப்பட்ட விளங்கனி தன் அளவில் ஏதும் சிதைவு தெரியாதாயினும் அதன் உள்ளீடாய்ச் சதைப்பகுதி ஏதும் இல்லாதிருக்கும். இவ்வாறாய விளங்கனியென விளங்கினார் நாயனார் என்றலே பொருந்துவதாகும். நச்சினார்க்கினியரும் `வேழம் - விளவிற்கு வருவது ஒரு நோய்` எனக் கூறுவர். (சிந்தாமணி - 232).