ఐహిక వాంఛల విమోచనముచే ఏర్పడిన ఆనందముతో కూడిన వాడు.
వృద్ధాప్యమునెరుగనివాడు! నిత్య నూతన యవ్వనముతో విరాజిల్లువాడు!
మోహావేశములకు లోబడక అదుపులో వుండువాడు.
మూడు కన్నులను గలవాడు. త్రినేత్రుడు!
అటువంటి గుణగణములుకల ఆతడు మన తండ్రి,
భక్తులందరూ, దక్షప్రజాపతి యొక్క యగ్నమును నాశనముచేసిన ఆతని కీర్తిని స్తుతిస్తూ పాటలను పాడుచుండ,
తేనెటీగల గుంపులతో నిండిన పుష్పగుఛ్చములను కలిగిన చెట్లు మెండుగా గల ఉద్యానవనములు ఆవరించియుండ,
అమ్మ అయిన పార్వతీ దేవి సమేతుడై ఆ ` ఆవూర్ ` ప్రాంతమున పశుపతీశ్వరునిగా ఆ ఆలయమున వెలసిన ఆతడు కురిపించు దయను తెలియజేయు పాటలు ఎల్లప్పుడూ వినిపిస్తుండ,
నా నాలిక ఆ మహేశ్వరుని నిత్యమూ కీర్తించును.
[అనువాదము: సశికళ దివాకర్, విశాఖపట్నం, 2009]
ಮುಕ್ತಿ ಸಂಪದವನ್ನುಳ್ಳವನೆಂದೂ, ಮುಪ್ಪು ಎಂಬುದೇ ಇಲ್ಲದವನೆಂದೂ,
ದನದ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ (ಶರೀರದಲ್ಲಿ) ವಿರಾಜಮಾನನಾಗಿರುವವನು ಎಂಬುದಾಗಿಯೂ,
ಮುಕ್ಕಣ್ಣ ಎಂದೂ, ತನ್ನನ್ನು ದೂಷಿಸಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ ದಕ್ಷನ ಯಾಗವನ್ನು
ನಾಶ ಮಾಡಿದವನೆಂದೂ, ಭಕ್ತರು ಮಂಗಳಾ ಶಾಸನ ಮಾಡಿ ಸ್ತೋತ್ರ
ಮಾಡುವಂತಹ ನಾಯಕನಾಗಿರುವ ಶಿವ ಮಹಾದೇವ ಉಮಾದೇವಿಯೊಡನೆ
ವಿರಾಜಮಾನನಾಗಿರುವ ಊರಾದಂತಹ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಗೊಂಚಲು
ಗೊಂಚಲಾಗಿ ಅರಳಿರುವ ಹೂವುಗಳಲ್ಲಿ ದುಂಬಿಗಳು ಮೊರೆಯುತ್ತಿರಲು,
ಅದರಿಂದಾಗಿ ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ಪರಿಶುದ್ಧವಾದ ಜೇನು ಹರಿಯುತ್ತಿರಲು,
ಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿ ತುಂಬಿದ ಸೇವಕರೆಲ್ಲರೂ ಹಾಡುವ
ಕೀರ್ತನೆ ಎಡಬಿಡದೆ ಕೇಳುವಂತಹುದಾದ ‘ಆವೂರ್ ಪಶುಪತೀಚ್ಚರ’ ವನ್ನು,
ಹೇ ನಾಲಿಗೆಯೇ, ಸೇವಿಸಿ ಕೀರ್ತಿಸೋ !
ಕನ್ನಡಾನುವಾದ : ಬಿಂಡಿಗನವಿಲೆ ನಾರಾಯಣಸ್ವಾಮಿ, 2010
