குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டத்துத் திகழும் எம் கூத்தனார் , சொல் வடிவாய் நிற்கும் நான்கு மறைகளும் ஆறு அங்கங்களும் ஆனவரும் , சொல்லையும் அதன் பொருளையும் கடந்த ஒளிப்பிழம்பாம் தன்மையரும் , பக்க மலைகள் நிறைந்த கயிலை மலையில் வாழ்பவரும் , கடலிடத்துத் தோன்றிய நஞ்சையுண்டு கறுத்த கழுத்தினரும் , வலிமைமிக்க அழகிய மலை போன்ற திண்ணிய தோளினரும் , பருவதராசன் மகள் பார்வதியின் கணவரும் , கொலைத் தொழில் பழகிய மூவிலை வேலை ஏந்திய அழகரும் ஆவார் .

சொல் மலிந்த - சொற்கள் நிறைந்த ; என்றது , ` சொல்வடிவாய் நிற்கும் ` என்றபடி . ` சொற்பொருள் ` என்றது , சொற்பொருள் உணர்வை ; அதுவே நாதமாதலின் , ` அதனைக் கடந்த ` என்றது , ` நாதத்தைக் கடந்த ` என்றவாறாயிற்று . ` சுடர் ` என்றது கதிர்களையும் , ` சோதி ` என்றது அக்கதிர்களின் திரட்சியையும் . நாதந்தானே உயிர்களின் அறிவை விளக்கி அவ்வறிவாய் நிற்றலின் , ` அதனைக் கடந்த சுடர்ச் சோதி ` யாதலாவது , அதுபோல விளக்குவதொரு பொருளை வேண்டாது , தானே இயல்பாய் விளங்கி நிற்கும் அறிவாதலாம் . ஆகவே , ` சொன்மலிந்த நான்மறை ஆறங்கம் ஆகிச் சொற்பொருளும் கடந்த சுடர்ச் சோதி ` என்றது , ` தான் இயல்பாகவே விளங்கும் இயற்கை யுணர்வினனாய் நின்று , நாதத்தைச் செலுத்தி , அது வாயிலாக உயிர்களின் அறிவை விளக்கிநிற்பவன் ` என்றருளியவாறாதல் அறிக . ` உய்ய என் உள்ளத்துள் ஓங்காரமாய் - நின்ற மெய்யா ` ( தி .8 திருவா . சிவ புரா . 33 - 34) என்றாற்போலுந் திரு மொழிகள் இதனையே குறிக்கும் என்க . சமட்டியாய் ( தொகுதியாய் ) நிற்கும் ஓங்காரம் வியட்டியில் ( பகுதியில் ) ` அகாரம் , உகாரம் , மகாரம் , விந்து , நாதம் ` என ஐந்தாய் உயிர்களின் அறிவை விளக்கும் ; அவை அங்ஙனம் விளக்கும்படி அவற்றை இறைவன் ஐவகை நிலையில் நின்று செலுத்துமாற்றினை , ` அகார உகாரம் அகங்காரம் புத்தி மகாரமனம் சித்தம் விந்துப் - பகாதிவற்றை நாதம் உளவடிவா நாடிற் பிரணவமாம் போதம் கடற்றிரையே போன்று ` எனவும் , ` எண்ணில வோங்காரத் தீசர் சதாசிவமாம் நண்ணிய விந்துவொடு நாதத்துக் - கண்ணிற் பகரயன்மா லோடு பரமனதி தெய்வம் அகரஉக ரம்மகரத் தாம் ` எனவும் விளக்கியது சிவஞானபோதம் . ( சூ . 4. அதி . 1.) ஓங்காரம் பருப்பொருளாக மேற்கூறிய ஐந்து பகுதிகளாக ( பஞ்சகலைகளாக ) ப் பகுக்கப்படுதலே பெரும்பான்மை ; மற்றும் அதனை மிக நுட்பமாகப் பன்னிரண்டு பகுதிகளாகவும் , பதினாறு பகுதிகளாகவும் பகுத்து , யோகநெறியில் அவைகளை உன்னி உணர்ந்து அவற்றின் நீங்கும் முறையும் உண்டு ; அவ்விடத்து , அப் பகுதிகள் முறையே , ` பன்னிருகலைப் பிராசாத மந்திரம் ` எனவும் , ` பதினாறுகலைப் பிராசாத மந்திரம் ` எனவும் , அவற்றை உன்னி உணரும் யோகம் , பிராசாத யோகம் ` எனவும் கூறப்படும் . அவை எல்லாவற்றிற்கும் முதலாய் யாண்டும் யாவர்க்கும் உடனாய் நின்று உதவுவது இறைவனது திருவருளேயாகும் . அத்திருவருள் ஒன்று தானே எண்ணிறந்த வகையில் அவரவர்க்கு ஏற்குமாற்றால் நின்று உதவும் வியட்டி நிலைகளையே இங்கு , ` சுடர் ` எனவும் , அந் நிலைகள் அனைத்தையும் உடைய முதல்வன் தான் ஒருவனேயாய் நின்று நிலவுதலையே , இங்கு , ` சோதி ` எனவும் அருளிச்செய்தார் என உணர்க . இதனானே மெய்ந்நூல்களின் ( தத்துவ சாத்திரங்களின் ) பரப்புக்கள் அனைத்திற்கும் முதலாய் நிற்பன திருமுறைகள் என்பதும் தெற்றெனத் தெளிந்துகொள்க . ` ஆகிக் கடந்த ` என இயையும் . மேற்கூறியனவெல்லாம் இனிது விளங்குதற் பொருட்டே , ` ஆகிக் கடந்த சுடர்ச்சோதி ` என எச்சமாக்கி , ஒரு தொடர்ப்பட அருளிச் செய்தார் . ` சொற்பொருளும் ` என்ற உம்மை , நுட்பத்தின் மிகுதியுணர நின்ற சிறப்பும்மை . வாணர் , ` வாழ்நர் ` என்பதன் மரூஉ ; ` வாழ்பவர் ` என்பது பொருள் . ` சொற் பொருளுங் கடந்த நுண்ணியராயினும் , உயிர்கள்பொருட்டுப் பரியராயும் விளங்கினார் ` என்பார் , ` கல் மலிந்த கயிலைமலை வாணர் ` என அருளிச்செய்தார் ; ` கல் ` என்றது , பக்க மலைகளை , ` மல் மலிந்த ` ( வலிமை நிறைந்த ) ` அழகிய மலைபோலும் திண்ணிய தோள்களை உடையவர் ` என்க . கொல் மலிந்த - கொல்லுதல் நிறைந்த . மூவிலை வேல் - சூலம் . குழகர் - அழகர் . இத்திருப்பதிகம் முழுவதும் இறைவனைச் சுவாமிகள் , ` கூத்தன் ` என்றே குறித்தருளுகின்றார் .

நல்லதேனின் சிறிய துளிகளை மிகுதியாக ஏந்தித் தென்றல் தவழும் முன்றிலின்கண்ணுள்ள பொழிலிடத்துப் பாளைகள் விரிதலால் துளிக்கும் தேனின் மணம் கமழப்பெறுவனவும் , வளைவு பொருந்திய இளம்பிறையைத் தடவும் துகிற்கொடிகளைக் கொண்டவனும் ஆகிய , மாடங்களை உடைய குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டத்துத் திகழும் எம் கூத்தனார் , காட்டில் எழுச்சிமிக்க நல்லிள வேட்டுவன் ஆகி விசயனுடைய ஊக்கத்தின் அளவினையும் விற்றொழிலின் பயிற்சி முழுவதையும் அறிந்தவரும் , விரைந்து நடக்கும் நல்லிள ஆனேற்றை ஊர்ந்து இந்நிலவுலகிற்கு அப்பாலும் பிச்சைகொள்ளத் திரியும் அழகரும் ஆவார் .

கான் - காட்டில் , ` நல் இளங்கலி மறவன் ஆகி ` என்க . கலி - எழுச்சி . மறவன் - வேட்டுவன் . ` கருத்து ` என்றது , ஊக்கத்தை . செரு - போர் . விற்றொழிலில் அவன் பயின்ற அனைத்தையும் காட்டச்செய்தார் ஆகலின் , ` செருத்தொகுதி ` என்று அருளினார் . ` கருத்தளவையும் , செருத்தொகுதியையும் கண்டார் ` என்க . ` ஆன் விடை ` என இயையும் . ` அண்டம் ` என்றது , நில அண்டத்தை . ` அதற்கு அப்பாலும் திரிவர் `. என்றது , ` ஏனைய நீர் அண்டம் முதலிய வற்றுள் உள்ளார்க்கும் இவ்வாறே அருள்செய்வார் ` என்றருளியதாம் . ` தேன் துவலை ` என இயையும் ; இளமை , இங்குச் சிறுமை மேல் நின்றது . துவலை - துளி . ` துவலை மலிதல் `, தென்றலுக்கு அடை . ` தேறல் ` என்றது மாடங்களில் உள்ளார் பருகும் தேனினை . ` கூன் நல் இளம் பிறை தடவு ` என்றது , கொடிக்கு அடை . ` தென்றல் இயங்கும் முன்றிலின்கண் உள்ள பொழிலிடத்துப் பாளைகள் விரியப்பெறுவனவும் , உண்ணப்படும் தேனினது மணம் வீசப்பெறுவனவும் , பிறையைத் தடவும் கொடிகளைக் கொண்டனவும் ஆகிய மாடங்களையுடைய குடந்தை ` என்க .

குடந்தைக் கீழ்க் கோட்டத்துத் திகழும் எம் கூத்தனார் திருநீறு பொருந்திய தம் திருவுருவத்தையும் , நெற்றிக் கண்ணினையும் , பிறையொடு பாம்பும் நீர் நிறைந்த கங்கையும் பொருந்திய சடைமுடியையும் , அழகிய பொன்நிறத் தோள்களையும் அடியவர்க்குக் காட்டி அருள்புரிவாராய் , இடபம் பொறித்த கொடியை உயர்த்தியவராய் , ஏழுலகங்களும் வணங்கும் திருவடிகளை உடைய ஈசராய்த் தம் இடப்பங்காய் இடம் பெற்ற மலைமகட்குக் கொழுநராயும் திகழ்பவர் .

` வருத்திய ` எனப் பொருள் தரும் ` அலைத்த ` என்னும் சொல் , ஈண்டுப் பலவிடத்தும் ` பொருந்திய ` என்னும் அளவாய் நின்றது . நீறலைத்த திருவுரு என்பது முதலாக , ` அம்பொன் தோள் ` என்பது ஈறாக உள்ளவற்றை எடுத்தோதி , ` அவைகளை அடியவர்க்குக் காட்டி அருள்புரிவார் ` என்று அருளிச்செய்தது , மெய்யுணர்வு தோன்றப் பெறும் செவ்வி பெற்று அதனை அவாவி நிற்கும் நன் மாணாக்கர்க்கு அதனை ஒருவார்த்தையால் உணர்த்தியருளும் உறுதிச் சொல்லாய் நின்று பயன் தருவதாதல் காண்க . நிமிர் - உயர்ந்த .

வேதவழி ஒழுகுதலில் மிக்க வன்மையுடைய மறையவராய் விளக்கம்பெறும் வேள்வியிடத்து எழும் மிகு புகை விண்ணிடத்துப் போய் மழையைப் பெய்விக்க , கழனிகளில் மாமரத்தினுடைய இனிய கனிகள் சிதற அவற்றின் சாறு பரவிப் பாயும் குடந்தைக் கீழ்க் கோட்டத்துத் திகழும் எம் கூத்தனார் , தக்கனது பெருவேள்வியை அழித்தவரும் , சந்திரனை ஒற்றைக் கலையுடன் கைப்பற்றித் தலையில் தரித்துக் காப்பாற்றியவரும் , செவ்வானொளி , பவளஒளி , மின்னொளி , கொழுவிய சுடர்த்தீயொளி , ஞாயிற்றொளி , ஆகிய எல்லா ஒளியும் ஒருங்கு கலந்தாற் போன்ற செம்மை நிறம் உடையவரும் ஆவார் .

` கவர்ந்து ` என்றது ஈண்டு , ` கைக்கொண்டுகாத்து என்னும் பொருட்டாய் நின்றது . ` தக்கனது சாபத்தால் தேய்ந்தொழிந்த ஏனைக்கலைகள் போல இவ்வொருகலையும் ஒழியாதவாறு கைப்பற்றிக் காத்துப் பின் சடையில் தரித்தார் ` என்க . சந்திரனைக் கலைகவர்ந்து என்றதனை ` குடும்பத்தைக் குற்றம் மறைப்பான் ` ( குறள் . 1029) என்பது போலக் கொள்க . சந்திரனைக் காத்ததும் . தக்கனுக்கு மாறாய செயலேயாதல் அறிக . செக்கர் - செவ்வானம் , ` செக்கர் ஒளி முதலாக ஞாயிற்றின் ஒளிஈறாக உள்ள அனைத்தொளியும் ஒருங்கு கலந்தாற் போலும் செம்மை நிறம் உடையவர் ` என , அவரது திரு மேனிப் பொலிவினை வியந்தருளிச்செய்தார் . ` தீ , ஞாயிறு ` என்றனவும் , அவற்றின் ஒளியையே என்க . திறலாவது , வேதம் முதலிய கலைகளை ஓதுதலினும் ஒழுகுதலினும் உள்ள வன்மை , வேள்வி வேட்டலால் பருவமழை பொய்யாது பெய்தல் பற்றியும் , வேள்விப் புகை உருவத்தால் மேகத்தோடு ஒத்திருத்தல் பற்றியும் ` அவ்வேள்விப் புகைதானே விண்ணிற் போய் மேகமாய் நின்று மழை பொழியும் ` என , தற்குறிப்பேற்றமாக அருளிச்செய்தார் . ` விண் போய் ` என இயைக்க . ` விண்ணாய்ப் பொழிய ` என ஆக்கம் வருவித்து , ` விண் - மேகம் ` என்றலுமாம் . கொக்கு - மாமரம் . ` சிதறி ` என்றதனை , ` சிதற ` எனத் திரிக்க . ` தேறல் ` என்றது , மாம்பழத்தின் சாற்றினை .

அழகிய அரதனங்களைக்கரையில் ஒதுக்கி , மலையினின்று இறங்கிவரும் காவிரியின் நன்னீரால் சிறப்புமிகும் குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டத்துத் திகழும் எம் கூத்தனார் , இயமனது ஆற்றலையழித்ததும் , கழல் அணிந்ததும் ஆகிய காலை உடையவரும் , மன்மதனது அழகிய உடலை அழல் உண்ணும் வண்ணம் நுதற் கண்ணை விழித்து நோக்கியவரும் , சனகாதி முனிவர் நால்வர்க்கும் , கல்லாலின் கீழ் அமர்ந்து அறம் உரைத்தருளியவரும் , ஆண் பெண் அலிகளின் அல்லராம் தன்மை உடையவரும் , நீலமணி , வரிசைப் படப்பதித்தற்குரிய வயிரம் , பச்சை , செம்பொன் , நீடு பளிங்கு என்றிவற்றுள் இன்னது ஒன்று போலும் நிறத்தினர் என உணர ஒண்ணாததொரு நிறமுடையவரும் ஆவார் .

` எழிலை அழல் விழுங்க ` என்க . கண்டார் - நோக்கினார் ; நோக்கியது நெற்றிக்கண்ணால் என்க . ` ஆல் ` என்றது , அதன் நிழலைக் குறித்தது . அல்லர் ஆனார் - அல்லராம் தன்மையை உடையவராயினார் . ` உரு ` என்றது , மணியை , நிரை - வரிசைப்படப் பதித்தற்கு உரிய . ` நிறை பச்சை` எனப் பாடம் ஓதுதல் சிறக்கும் . ` நவ மணிகளும் , பொன்னும் , பளிங்கும் ஆகிய இவற்றுள் இன்னதன் நிறம்போலும் நிறத்தினர் என உவமையானும் உணர ஒண்ணாததொரு நிறமுடையவர் ` என்றபடி . கோலம் - அழகு .

குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டத்துத் திகழுமெம் கூத்தனார் , முடியினிடத்தே வளர்மதியைத் தரித்தவராய் , மூன்றாய் எழுந்து தோன்றும் இளஞாயிறுகள் என்னத் தக்க மலர்க்கண்கள் மூன்றுடையவராய் , பாதத்தில் கட்டப்பட்டொலிக்கும் சிலம்பினராய் , அருள் நிறைந்து ஒளிமிக்க வரிசையான பற்களுடன் அழகிதாய் விளங்கும் செவ்வாயினராய் , உடுக்கை போன்ற இடுப்பினை உடைய உமை யம்மையை இடப்பங்காய்க் கொண்டவராய் , ஒளிப்பிழம்பாய் விளக்கம் மிக்க செம்பொன் மலை போன்றவராய் , இந்நாள் என் மனத் திடத்தே புகுந்து குடிகொண்டவர் ஆவார் .

` மூன்றாய்த் தோன்றுங் கண்கள் ` என இயையும் . ` முளைஞாயிறு அன்ன ` என்றது தொழில் பற்றி வந்த உவமை ; ` மூன்று கண்கள் யாதொன்று திறப்பினும் சிறிது திறத்தலே யன்றி முழுவதூஉம் திறப்பின் உலகம் ஆற்றுமாறில்லை ` என அவற்றது ஆற்றல் மிகுதியை உணர்த்தியருளியவாறு . ` அன்ன ஆற்றலை உடையவாயினும் , மென்மையிற் பிறழா ` என்பார் , ` மலர்க்கண்கள் ` என்று அருளினார் . ` அருள் ஆர் , சோதி , அணி ` என்னும் மூன்றும் ` முறுவல் ` என்றதனோடு தனித்தனி முடியும் . ` நிறைந்த அருளைப் புலப்படுத்துவதாயும் , தண்ணிய ஒளியினையுடையதாயும் நின்று , இயல்பானே அழகியதாகிய முகத்திற்குப் பின்னும் பேரழகினைச் செய்வதாகிய முறுவல் ` என்றருளியவாறு . ` இத்தகைய முறுவலோடு கூடிய சிவந்தவாயினது அழகு சொல்ல ஒண்ணாததாய் நிற்கும் ` என்பார் . ` அணிமுறுவற் செவ்வாய் ` என்று அருளினார் . சுடர்ச் சோதி - கதிர்களின் திரட்சியாகிய ஒளிப்பிழம்பு . கடி - விளக்கம் . ` சோதி ` முதலிய மூன்றும் மலைக்கு அடை . இங்ஙனம் முடிகொண்ட வளர்மதி முதலியவற்றை வகுத்துப் புகழ்ந்து , ` குடிகொண்டென் மனத்தகத்தே புகுந்தார் ` என்று அருளிய இதனால் , சுவாமிகளுக்குச் சிவபிரானது திருமேனிக் காட்சியால் விளைந்த பேரின்ப மேலீடு தெள்ளிதிற் புலனாகும் . இவ்வருமைத் திருத்தாண்டகத்தை , ` முடிகொண்ட மத்தமும் முக்கண்ணின் நோக்கும் முறுவலிப்பும் துடிகொண்ட கையும் துதைந்தவெண் ணீறும் சுரிகுழலாள் படிகொண்ட பாகமும் பாய்புலித் தோலும்என் பாவிநெஞ்சிற் குடிகொண்ட வாதில்லை யம்பலக் கூத்தன் குரைகழலே .` என்னும் திருவிருத்தத்தோடு உடன்வைத்து உணர்க . ( தி .4. ப .81. பா .7.)

குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டத்துத் திகழும் எம் கூத்தனார் மேகம் போல விளங்கும் அழகிய உருவத்தையுடைய திருமாலுக்கும் , படைப்பிற்குக் காரணராய்த் தாமரை மலரில் விளங்கும் பிரமனுக்கும் காண முடியாதபடி புகழ் நிலவும் நெருப்புப்பிழம்பு உருவத்தில் சிவந்து காணப்பட்டவரும் , மலையை வில்லாக வளைத்து அசுரருடைய முப்புரங்களையும் அழித்தவரும் , விளங்கும் நிலம் , நீர் , தீ , காற்று மேம்பட்ட ஆகாயம் , சூரியன் சந்திரன் , சுருதி என்றிவையாய்ப் பரவி நின்றவரும் , கூர்மையுடன் திகழும் வேலையுடைய குமரனுக்குத் தந்தையானவரும் ஆவார் .

கார் இலங்கு திருஉருவத்தவன் - மேகம்போல விளங்கும் அழகிய உருவத்தை யுடையவன் ; திருமால் , கமலத்தில் காரணன் - தாமரை மலரில் இருக்கும் தலைவன் ; பிரமன் . காட்சி ஒண்ணா - காணுதல் கூடாத . சீர் - புகழ் ; ` சீர்ப் பிழம்பு ` என இயையும் . பிழம்பின் - பிழம்புருவத்தில் . சிவந்தார் - சிவப்பு நிறமாயினார் . ` பார் ` என்றது , ` புனல் ` என்றதனோடு எண்ணுநிலை வகையான் இயைந்தது . ` பரமாகாசம் ` என்றது , ` ஏனைய பூதங்களின் மேம்பட்டதாகிய ஆகாசம் ` என்றபடி . ` சுருதி ` என்றது இசையை . பரந்தார் - பரவிநின்றார் .

குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டத்துத் திகழும் எம் கூத்தனார் பூக்கள் பரவிய பொழிலால் தழுவப்பட்ட புகலூரில் உள்ளவரும் , புறம்பயத்தில் உறைபவரும் , அறத்தை மக்கள் விரும்பி மேற்கொள்ளும் பூந்துருத்தியில் புக்கவரும் , வண்டுகள் சூழ்ந்த பழனத்தை விரும்பிக் கொண்டவரும் , நெய்த்தானத்து நிலைத்தவரும் , சிறந்த தவஞ்செய்தற்கு ஏற்ற சோற்றுத்துறையைப் போற்றிக் கொண்டவரும் , தீயைப் போன்ற ஒளியை உமிழும் சக்கராயுதத்தைத் திருமாலுக்கு ஈந்த வரும் , திருவானைக்காவில் தொண்டு செய்த ஒப்பற்ற சிலந்திக்கு மேம்பட்ட சோழர்குடிக்குரிய அரசாட்சியை அந்நாள் கொடுத்தவரும் ஆவார் .

இத்திருத்தாண்டகம் , இறைவன் ஏனைய பல தலங்களிலும் எழுந்தருளியிருக்கும் நிலையை நினைந்து அருளிச் செய்தது . புகலூர் , புறம்பயம் , பூந்துருத்தி , பழனம் , நெய்த்தானம் , திரு வானைக்கா அனைத்தும் சோழநாட்டுத் தலங்கள் . மாச் சூழந்த - ( மலர்களின் மிகுதியால் ) வண்டுகள் சூழ்ந்த . ` மா தவத்துச் சோற்றுத்துறை ` என்க . ` சிறந்த தவத்திற்கு உரிய ` என்பது பொருள் . தீச் சூழ்ந்த - தீப்போன்ற ஒளியையுடைய . திகிரி - சக்கரம் . ` ஈந்து ` என்னும் வினையெச்சம் , எண்ணின்கண் வந்தது . திரு வானைக்காவில் வாய்நூலாற் பந்தர் அமைத்த சிலந்தியைச் சோழ மன்னனாக்கிய வரலாற்றை , சேக்கிழார் நாயனார் , கோச்செங்கட் சோழநாயனார் புராணத்துள் விரித்துரைத்தருளினார் .

குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டத்துத் திகழும் எம் கூத்தனார் சினம் மிகும் பாம்பை அணிந்தவரும் , புலித்தோலை உடுத்தவரும் , பழமையானவரும் , உத்தம இலக்கணமாகிய பொறிகள் ( மூன்று வரிகள் ) விளங்கும் மார்பிடத்து வெள்ளிய பூணூலைத் தரித்த புனிதரும் , சங்குகள் வாழ்வதும் ஒலியுடையதும் ஆகிய கடல் அண்ட முகட்டில் சென்று மோதுமாறு கைகளை வீசித் திறம்பட நடனமாடும் அநாதிசைவரும் , கழலும் , சிலம்பும் கிடந்து ஒலிக்கும் திருவடிக்கு ஆளாதலில் தவறியதனால் , தந்தையாகிய அந்தணனைத் தாளிரண்டும் வெட்டுண்டு வீழ மழுவினாலெறிந்த சண்டேசருக்கு அப்பொழுதே அரவம் தவழும் சடை முடியிடத்துத் திகழும் கொன்றை மாலையைக் கொடுத்தவரும் ஆவார் .

பொங்கு அரவர் - மிக்க பாம்பை அணிந்தவர் . பொறி - ஒளி . ` புரி கிளர் ` எனப் பாடம் ஓதுதல் சிறக்கும் . ` சங்குக் கடல் , அரவக் கடல் ` எனத் தனித்தனி இயைக்க . அரவம் - ஓசை , முகடு - அண்ட முகடு . சதுர நடம் - திறல் வாய்ந்த நடனம் ; இதனை ` காளி யோடு ஆடி வென்ற நடனம் ` என்க . ஆட்டு - ஆடுதல் ; முதனிலை திரிந்த தொழிற்பெயர் . ` கடலின் நீரை அண்ட முகட்டைப் பொருந்துமாறு எழுப்பிவிடும் வகையில் நிலம் அதிர நடம் ஆட்டுகந்தவர் ` என்க . சைவர் - சிவ ( மங்கல ) சம்பந்தம் உடையவர் ; சிவபிரானை , ` அனாதி சைவர் ` என்னும் மரபும் உண்டு . அரவத் திருவடி - கழல் , சிலம்பு இவைகளின் ஒலி பொருந்திய திருவடி . ஆள் பிழைப்ப - ஆளாதலில் தவறியதனால் ; என்றது , ` குற்றம் செய்தமையால் ` என்றபடி . குற்றம் , ஆட்டுதற்கு வைத்திருந்த ஆன்பாற் குடத்தைக் காலால் இடறியது ; பிறிது குற்றமும் உண்டு . ` தந்தையாகிய அந்தணனை ` என்க . அற - தாள் இரண்டும் வெட்டுண்டு விழும்படி . எறிந்தார் - மழுவினால் எறிந்தவர் ; சண்டேசுர நாயனார் . ` அப்போதே அருளும் கொன்றையும் கொடுத்தார் ` என்க . ` கொங்குக் கொன்றை , சடைக்கொன்றை ` என இயைக்க . கொங்கு - வாசனை . அரவச்சடை - பாம்பணிந்த சடை . இவ்வரலாற்றின் விரிவைத் திருத்தொண்டர் புராணத்துள் , சண்டேசுர நாயனார் புராணத்திற் காண்க . திருமுறைகளுள் இவ்வரலாறு வந்துள்ள பிற இடங்களை நோக்கின் , ` எறிந்தாற்கு ` என்பதே பாடமாதல் வேண்டும் எனக் கருதலாகும் .

முதன்மை பொருந்திய காவிரி , நல்யமுனை , கங்கை , சரசுவதி , பொற்றாமரை , பிற தாமரைத் தடாகங்கள் , தெளிநீர்க் கிருட்டிணை , குமரி ஆகிய தீர்த்தங்கள் தாவிவந்து சூழ்ந்த குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டத்துத் திகழுமெம் கூத்தனார் , என் வினைக்கு ஈடாகத் தம்மால் செலுத்தப்பட்டுத் துன்பக்கடலில் வீழ்ந்து துன்புறுகின்ற என்னைக் கூவிக் கரை ஏறும்படி எடுத்து , இப்பிறவியை அறுத்து யான் விண்ணவர் உலகம் எல்லாவற்றையும் தாண்டித் தமது சிவலோகத்தில் சென்று சேரும்படி , மாயை கலவாத தம் அருட்குணம் ஆறனுள்ளும் படுத்து என்னை ஆட்கொண்டவர் ஆவார் .

ஏவி தம்மால் ( இறைவரால்வினைக்கீடாகச் ) செலுத்தப் பட்டு , ` இளைக்கின்றேனைக் கூவி ஏறவாங்கி இப்பிறவி அறுத்து அமர் உலகு அனைத்தும் உருவி ஆங்கே போக ஆண்டுகொண்டார் ` எனக் கொண்டு கூட்டியுரைக்க . கூவி - அழைத்து . ஏற வாங்கி - கரை ஏறும் படி எடுத்து . இப்பிறவி அறுத்து - பிராரத்தத்தை நுகர்ந்து இப் பிறவியைத் தொலைத்த பின்பு . அமர் உலகு அனைத்தும் உருவி - விண்ணவர் உலகம் எல்லாவற்றையும் தாண்டி . ஆங்கே போக - தனது உலகிலே ( சிவலோகத்திலே ) யான் சென்று சேரும்படி . குறி இல் - மாயையின் தன்மை ஒன்றும் இல்லாத . அறு குணத்து ஆண்டு கொண்டார் - தமது அருட்குணம் ஆறனுள்ளும் படுத்து ஆண்டு கொண்டார் . இறைவனது எண்குணங்களை ஆறாகக் கூறுமிடத்து , தூய உடம்பினனாதல் இயல்பாகவே பாசங்களின் நீங்குதற்கண்ணும் , இயற்கை யுணர்வு முற்று முணர்தற்கண்ணும் அடங்கும் ; அவ்வாறு அடக்கி , அக் குணங்களை ` ஆறு ` என்றலும் மரபாகலின் , ` அறுகுணத்து ஆண்டு கொண்டார் ` என்றருளினார் . இதனால் , ` பாசம் நீங்கி இறைவனை அடையப்பெற்ற உயிர் அவனது குணங்களெல்லாம் தன்மாட்டு விளங்கக் கொண்டு நிற்கும் ` என்பது பெறப்பட்டது . ` எண் குணத்துளோம் ` ( ப .98 பா .10) எனப் பின்னர் வருதலுங் காண்க . இக் குணங்கள் மேலே ( ப .16. பா .4,7.) காட்டப்பட்டன . தாவி - விரைந்து . ` தாவி வரு தீர்த்தம் ` என்க . முதற் காவிரி - முதற்கண்வைத்து எண்ணப்படும் காவிரி ; இஃது இத்தலத்தின் அணிமைக்கண் உண்மையின் முதற்கண் எண்ணப்படுவதாயிற்று . பொற்றாமரைத் தீர்த்தம் , மதுரைத் திருக்கோயிற்கண் உள்ளது . புட்கரணி - தாமரைக் குளம் ; தாமரைக் குளமாய் உள்ள பிற தீர்த்தங்கள் . கோவி - கிருட்டிணை நதி . குமரி - குமரி யாறு ; இது தென்றிசைக்கண் கடலாற் கொள்ளப்பட்டது . அதனால் , அத் தென்கடல் இஞ்ஞான்று அத்தீர்த்தமாகக் கொள்ளப் படுகின்றது . ` தீர்த்தம் ` என்றது , மகாமகத் திருக்குளத்தை . ` குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டத்திற்கு அண்மையில் உள்ள இத்திருக்குளத்தில் தீர்த்தங்கள் பலவும் தெய்வ வடிவில் வந்து கலந்து நிற்கும் என்பது புராணமாகலின் . ` இத்தீர்த்தமெல்லாம் தாவிவரு தீர்த்தஞ் சூழ்ந்த குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டம் ` என்று அருளினார் .

குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டத்துத் திகழும் எம் கூத்தனார் , இறையின்பம் எய்துதலையே முடிந்தபயனாய்த் தெளிய வுணர்ந்து தியானத்தில் செறிந்து நிற்பார் சிந்தையில் தித்திக்கும் சிவலோகத்து அமுதம் ஆவாரும் , நெறித்த கூந்தலையுடைய உமை ஒருபாகமாக இருக்க , அமரர் கூட்டம் வணங்க , எல்லா நலனும் நிரம்பப்பெற்றுத் திகழ்ந்தவரும் , மான்கன்றைத் தம் கரத்தில் ஏந்திய எம் வலியரும் , மதிற்காவல் மிக்க இலங்கையிறை கருத்தழியுமாறு மலைக்கீழ் இட்டு அவனை ஒறுத்துப் பின் இலக்கணம் அமைந்த அவன் இசையைக் கேட்டு விருப்புற்று அவனுக்கு நலம்பல நல்கினவரும் ஆவார் .

செறிகொண்ட சிந்தை - ஒன்றுதல் கொண்ட மனம் . தெளிந்து - விளங்கி . தேறி - முடிந்த பயனாய் நின்று . ` தித்திக்கும் அமுதம் ` என இயையும் . வாயளவில் தித்திக்கும் தேவர் உலகத்து அமுதத்தின் நீக்குதற்கு , ` சிவபுவனத்து அமுதம் ` என்று அருளினார் . புவனம் - உலகம் . ` சிவபவனத்து ` என்பதும் பாடம் . நெறிகொண்ட குழல் - நெறிப்பைக் ( வளைவைக் ) கொண்ட கூந்தல் . பாகம் ஆக - ஒரு பாகத்தாளாய் இருக்க . நிறைந்து - எல்லா நலனும் நிரம்பப்பெற்று . ` நிறைந்து நின்றார் ` என இயையும் . ` பாகமாகி ` எனப் பாடம் ஓதி , ` நிறைந்து வணங்க ` என்று இயைத்துரைத்தல் சிறக்கும் . மறி - மான் கன்று . குறி - இசையின் இலக்கணம் .