அயிராவணம் என்ற யானையை இவராது காளைமீது இவர்ந்து தேவர்களுடைய நாட்டை ஆளாமல் திருவாரூரை ஆண்ட ஐயுறாத தன்மையை உடைய நுண்மணல் உருவினனாகிய உண்மைப் பொருளே ! உயிர்ப்பு இயங்காது மூச்சை அடக்கித் தியானம் செய்து உள்ளமாகிய துணியில் உன்படத்தை எழுதிச் சமாதி நிலையில் இருந்து உயிரை உன்னிடம் அடிமை ஓலை எழுதி ஒப்படைத்து உன் கையில் வழங்கி உன்னால் சிறப்பு வகையில் உணரப்படும் அடியாரோடு உடனாய் இருத்தி . என் தலைவனே ! நீ வழங்கிய அருளாகிய கண் கொண்டு உன்னை உணராதவர்கள் உன் இன்பத்தைப் பெறுதற்கு உரியவர் அல்லர் .

உயிரா வணம் ( வண்ணம் ) - உயிர்ப்பு இயங்காத படி ; மூச்சை அடக்கி . உற்றுநோக்கி - ஒன்றுபட்டுக் கருதி ( தியானித்து ). கிழி - படம் . உள்ளமாகிய படத்தில் . ` உருவெழுதி ` என்றது , உள்ளம் வேறாகாது நீயே ஆக அழுந்தி ; அஃதாவது சமாதி நிலையைப் பொருந்தி . ` உயிரை உன்கைத் தந்தால் ` என்க . ஆவணம் செய்து தந்தால் - அடிமை ஓலை எழுதி , ( அதனோடே ) கொடுத்தால் ; என்றது , ` சிறிதும் பற்றின்றிக் கொடுத்தால் ` என்றபடி . கையாவது , அருள் ; ` நங்கையினால் நாம் அனைத்தும் செய்தாற்போல் நாடனைத்தும் - நங்கையினால் செய்தளிக்கும் நாயகனும் ` ( திருக்களிற்றுப்படியார் - 78) என்றது காண்க . உணரப்படுவார் - உன்னால் சிறப்பு வகையில் உணரப்படுபவர் . இஃது என் அருளிச்செய்தவாறெனின் , ` ஒன்றியிருந்து நினையும் நினைவு நிலையில் யான் என்னும் முனைப்பு நீங்கி அருள் வழியில் நிற்கப் பழகி , பின்னர் உணர்வு நிலையில் அவ்வாறே நிற்கப்பெற்றால் , தன்னால் சிறப்பு வகையில் உணரப்படுவாராகிய அவரோடு உடனாய் விளங்கி நிற்பன் இறைவன் என்றருளிச் செய்ததாம் . உடம்பு நின்றநிலைபற்றிக் கூறலின் , ` உணரப்படு வாரோடு ஒட்டி வாழ்தி ` என , அவர்வழி நிற்பான்போல அருளிச் செய்தார் . ஆகவே , உடம்பு நீங்கியபின் , ` தன்னோடு ஒட்டி வாழச் செய்வான் ` என்பது உணர்ந்து கொள்ளப்படும் . அயிராவணம் - சிவபிரானது யானை ; இஃது இரண்டாயிரங்கோடுகளை உடையது . ` அயிராவணமே ` என்றது , உவம ஆகுபெயர் . இனி , இதற்கு , ` ஐயுறாத தன்மையே ( உண்மைப் பொருளே )` என்றுரைத்தலும் ஆம் . நுண் மணலாலியன்ற சிவலிங்கத் திருமேனியனே என்று உரை செய்தல் இத்தலச் சிறப்பிற்கு ஏற்றதாகும் . ` அயிராவணம் ஏறாது ` என்பது முதல் ` அம்மானே ` என்பது காறும் உள்ளவற்றை முதற்கண் வைத்துரைக்க . ` வாழ்தி ` என்பதன்பின் , ` இங்ஙனம் என்பது வருவித்து இயைக்க . அல்லாதாரே - உனது இன்பத்தைப் பெறுதற்கு உரியர் அல்லாதவரே .

தீ வினையை உடைய மனமே ! உனக்கும் எனக்கும் முற்பட்ட பகை ஏதேனும் உண்டோ ? கொடி போன்ற இடையையும் மெல்லிய தோள்களையும் மடப்பத்தையும் உடைய இளைய மகளிர் நம் மூப்பினை நோக்கி இகழ்வதன்முன் பயன்பட நினைவாயாக . உலகிலுள்ள தேவர்கள் எல்லோரும் எஞ்சாது கூடித் தலையால் முழுமையாக வணங்கி முன்னிடத்தை அடைந்து அழுது அவன் திருவடிக்கண் பூசனை புரியுமாறு அவன் உகந்தருளியிருக்கின்ற ஆரூரை நினையாது பிறிதொன்றனைப் பழுதுபட நினையாதே !

எழுதுவோர் , மடலேறும் ஆடவர் . ` கொடி இடையார் ` என்பது , ` மகளிர் ` என்னும் பொருட்டாய் நின்றது . ` கொடியிடை யாராகிய இளையார்கள் ` என இயையும் . ஏழை - எளிமை . அவர் இகழ்தல் , முதுமை நோக்கியென்க . ` பழுதுபட நினையேல் ` என்பது , ` பயன்பட நினை ` எனப் பொருள்தந்து நின்றது . பாவிநெஞ்சு - பாவத்தை உடைய மனம் . ` பகை தான் உண்டோ ` என்றது பழுதுபட நினைத்தலை உட்கொண்டு . முழுதுலகில் - உலகம் முழுவதிலும் . அழுதல் அன்பின் செயல் . ` திருவடிக்குச் செய்ய ` என இயையும் . போலும் , அசைநிலை . ` இருக்கின்றான் ஊராகிய ஆரூர் பழுதுபட ( பயன்படா தொழியுமாறு வேறொன்றை ) நினையேல் ` எனக் கூட்டுக .

தேரூர் , மாவூர் , திங்களூர் இவற்றில் உறைந்து திகழும் செஞ்சடை மீது பிறை சூடி , நீர் வளம் சான்ற வயல்களையும் கண்ணுக்கு மகிழ்ச்சி தரும் மாடங்களையும் உடைய ஒவ்வோர் ஊராக உலகிலுள்ளார் எல்லாம் உமையாள் கணவனே என்று வாழ்த்தி ஆரூரா ஆரூரா என்று அழைக்கின்றார்கள் . அவர்களுக்குக் காட்சி வழங்காமல் நீ எங்கே உள்ளாய் ?

` தேரூர் , மாவூர் , திங்களூர் ` மூன்றும் வைப்புத் தலங்கள் . கார் - நீர் . சாயல் - அழகு . கண் ஆர்ந்த - கண்ணுக்கு நிறைந்த . ` கழனி ஓரூர் ` என இயையும் . ` ஓரூர் ` என்புழி நின்ற ஊர் , ஆகுபெயர் . ` ஓரோர் ஊர் ` எனற்பாலதாய அடுக்குத் தொகுத்தலாயிற்று . தேரூரார் , மாவூரார் , திங்களூரார் முதலாக ஓரோர் ஊராராக உலகில் உள்ளவரெல்லாம் ஒருங்குகூடி ` திங்கள் சூடி உமையாட்கு மணவாளனாய் இருப்பவனே ` என்று வாழ்த்தி , ` ஆரூரா ஆரூரா ` என்கின்றார்கள் ; நீ எங்கே உள்ளாய் ; ( அவர்கள் கண்டிலரே ) எனக் கொண்டு கூட்டியுரைக்க . இங்ஙனம் அரிது பொருள்கொள்ள அமைதலும் அருட்டிருப் பாடல்களுக்கு இயல்பென உணர்க .

தலைவராகிய பெருமான் உடுப்பது கோவணமோ தோலோ ? ஊர்வது காளையோ , யானையோ ? அவர் இருக்குமிடம் பூவணமோ புறம்பயமோ ? அவர் பொருந்தாதார் வாழ்க்கையாகிய ஐயமேற்றுண்டல் அழகோ அழகன்றோ ? தீப்போன்ற செஞ்சடை மேல் பிறை சூடி நான்கு திசைகளையும் தம் இருப்பிடமாகக் கொண்ட செந்நிறத்து எம்பெருமானார் இப்பொழுது இருக்குமிடம் ஒற்றியூரோ ஆரூரோ அறியேன் . அவர் திருவுள்ளம் எவ்வெவற்றில் எவ்வாறாகி உள்ளதோ ?

கோவணம் - கீழ் வாங்கிக்கட்டும் உடை . பொருந்தாதார் வாழ்க்கை - நன்மக்களோடு கூடாதவர் வாழ்க்கை ; இரந்து உயிர்வாழ்தல் . திருந்தாமை - அழகன்மை . இது பண்பியை உணர்த்திற்று . மேலனவற்றோடு இயைய , ` திருந்தியதோ ` என்பது வருவிக்க . வைத்து - படைத்து . ` செந்தீ வண்ணர் அம்மானார்தாம் ( தலைவர் தாம் , ஆயினும் ) அவருக்கு உடையாவது கோவணமோ ` தோலோ - ஊர்வது கொல்லேறோ , வேழமோ - பொருந்தாதார் வாழ்க்கையை மேற்கொண்டிருத்தல் அழகோ . அழகன்றோ - ஊர் பூவணமோ , புறம்பயமோ அன்றாயின் , ஆரூர் ( அப்பெயர் சொல்லப் படுதலின் ) உரிமையானதோ , ஒற்றியோ - ஆமாறு ( உண்மை ) அறியேன் எனக்கொண்டு கூட்டுக .

மழுப்படையை ஏந்திய பெருமான் இன்னம்பரில் இருந்தார் . ஒளி வீசும் பவள நிறத்தை உடைய அவர் குடமூக்கில் இருந்தார் . நீண்ட சடையை உடைய அப்பெருமானார் வளையல் அணிந்த கைகளை உடைய பார்வதி பாகராக வலஞ்சுழிக்கு வந்தார் . அங்கிருந்து புறம்பயத்துக்கும் அடுத்துப் புகலூருக்கும் போயினார் . போரிடும் காளை மீது இவர்ந்து தம் இருப்பிடத்தை முடிவு செய்தவர் போலத் திருவாரூரிலே குடிபுகுந்துவிட்டார் . அப்பெருமானார் செய்வன யாவும் கண்கட்டுவித்தை போல உள்ளன .

` மழுவாளராய் ` எனவும் , ` பவள வண்ணராய் ` எனவும் , ` வார்சடையாராய் ` எனவும் எச்சமாக்குக . இன்னம்பரார் முதலிய மூன்று வினைக் குறிப்புக்களிடத்தும் , ` ஆயினார் ` என்பது விரிக்க . ஆய்ந்தே - நிலையாக வாழ்தற்குரிய ஊரைத் தேடிக் கொண்டே . ` பல ஊர்களில் தங்கித் தங்கி , ஆரூரில் குடி புகுந்து விட்டார் ` என்பதாம் . இங்ஙனம் கூறியது பலவிடத்துப் பொதுநிலையில் இருக்கக் கண்ட அவரை , திருவாரூரில் சிறந்து வீற்றிருக்கக் கண்டமைபற்றி என்க . ` திருவாரூர் கோயிலாக் கொண்டது ` எனப் பின்னரும் அருளிச் செய்வார் . இவ்வாறு புக்கதை , ` கண்மாயம் ` என்றது , பிற தலங்களினின்றும் சென்றமை அறியப்படாமையால் என்க . கண் மாயம் - மறைந்தவாறு அறியாதபடி மறைதல் .

கருப்பையில் துளியாய்ப்புகுந்து நெகிழ்ந்த பிண்டமாய் இருந்து தழைத்து மூளையும் கருநரம்பும் வெள்ளெலும்பும் சேர்ந்து ஓர் உருவம் எய்தி இவ்வுலகில் பிறப்பெடுத்துத் தாய் ஒருத்தியால் வளர்க்கப்பட்ட உயிரும் அந்நிலையில் நிலைத்து நில்லாது எந்த நேரத்திலும் உடம்பை விடுத்து நீங்கலாம் . ஆதலின் அடியேன் உன் திருவடிகளைப் பொருந்தி அவற்றை மறவாமல் இருக்கின்றேன் . மீண்டும் அடியேனுக்கு ஒரு பிறவி உண்டாகுமாயின் உன்னை மறவாதிருத்தல் கூடுங்கொல்லோ என்று ஐயுற்றுத் திருவாரூர் மணவாளா ! திருத்தெங்கூராய் ! செம்பொன் ஏகம்பனே ! என்று உன் திருப்பெயர்களைக் கூறியவாறு கலங்குகின்றேன் .

` கருவாகி ` என்றது , கருப்பையில் துளியாய்ப் புக்க நிலையை . ` குழம்பியிருந்து ` என்பது தொகுத்தலாயிற்று , குழம்பி யிருத்தலாவது , ` கை , கால் , தலை ` முலியன பிரிந்து தோன்றாது நெகிழ்ந்த பிண்டமாய் இருத்தல் . கலித்து - தழைத்து ; அவை பிரிந்து தோன்றி , ` மூளை ` என்புழியும் உம்மை விரிக்க . கருமை , இங்குப் பசுமையைக் குறித்தது . ` ஒன்றாகி ` என்பதனை , ` ஒன்றாக ` எனத் திரிக்க . ` உருவாகி ` என்றது , ` மகனாகி ` என்றவாறு , ` உயிரார் ` என்புழி , ஆர்விகுதி , இழித்தற்கண் வந்தது . கடைபோகாமை இழிபென்க . ` உயிராரும் ` என்னும் சிறப்பும்மையை , ` வளர்க்கப்பட்டு ` என்பதனோடு கூட்டுக . ` கருவாகி ` என்பது முதல் , ` வளர்க்கப்பட்டு ` என்பதுகாறும் , உயிர் , மகனாய்த் தோன்றுதற்கண் உள்ள அருமையை எடுத்தோதியவாறு . அங்ஙனம் தோன்றியும் , அந் நிலையிலே நிலைத்து நில்லாது நீங்குதல்பற்றி , ` கடைபோகார் ` என்றருளிச் செய்தார் . கடைபோதல் - தான் உள்ள துணையும் அவ்வொரு நிலையிலே நிற்றல் . எந்த நேரத்திலும் இறப்பு உளதாதலைக் குறித்து இரங்கியவாறு . இரக்கத்திற்குக் காரணம் , பின்னர் அருளினார் . மருவு ஆகி - பொருந்துதல் ஆகி , ` நின் அடியே மருவாகி ` எனக் கூட்டுக . ` மறவாவண்ணம் ` என்புழி , ` நினைந்து ` என்பது எஞ்சி நின்றது . எனவே , ` இறவாது இப்பிறப்பிலே இருப்பேனாயின் மறத்தல் நிகழாமைபற்றிச் செம்மாந்திருப்பேன் ; அது கூடாதாகலின் , ஒருகால் மீளப் பிறப்பு உண்டாகுமாயின் , மறவாமை கூடுங்கொலோ என நினைந்து மனங் கலங்குகின்றேன் ` என்றருளியவாறாம் . ` துறக்கப் படாத உடலைத் துறந்து வெந்தூதுவரோடு இறப்பன் , இறந்தால் இருவிசும் பேறுவன் ; ஏறிவந்து பிறப்பன் ; பிறந்தால் பிறையணி வார்சடைப் பிஞ்ஞகன்பேர் மறப்பன் கொலோஎன்றென் உள்ளம் கிடந்து மறுகிடுமே .` ( தி .4. ப .113. பா .7.) எனத் திருவிருத்தத்துள்ளும் அருளிச்செய்தார் . இதனுள்ளும் , உடலைத் துறத்தல் முதலிய பலவற்றிற்கும் உடம்பட்டு , பிஞ்ஞகன்பேர் மறத்தல் ஒன்றிற்கும் உடம்படாது இரங்கியருளினமை காண்க . மணவாளன் - அழகன் . திருத்தெங்கூர் , சோழநாட்டுத்தலம் . ` செம்பொன்போலும் சிறந்த ஏகம்பம் ` என்க .

முதலில் சிவபெருமான் என்று அவன் பெயரைக் கேட்டு , அவனுடைய பொன்வண்ணத்தைக் கேட்டு , அவனுடைய திருவாரூரைக் கேட்டு மீண்டும் அவன் திறத்து நீங்காத காதல் உடையவளாயினாள் . தாயையும் தந்தையையும் அன்றே மனத்தால் துறந்தாள் . உலகவர் கூறும் ` கிழவோற் சேர்தல் கிழத்திக்கு இல்லை ` என்ற நெறிமுறையை விடுத்தாள் . தலைவனையே நினையும் நினைவிலே தான் செய்யும் செயல்களை அறியாது ஒழிந்தாள் . கன்னி எனப்படும் தன் பெயர் நீங்கப் பெற்று அவன் உரிமை என்ற பெயரைக் கொண்டாள் . அந்நங்கை அத்தலைவன் திருவடிகளை அணைந்து தனக்கென ஒன்றின்றி அவன் வழியளாய் ஒழிந்தாள் .

இத்திருப்பாடல் திருவாரூர்ப் பெருமானது திருப்பெயரைக் கேட்டவுடனே வசமழிந்த தலையன்புடையளாய தலைவி ஒருத்தியின் தன்மையை அவள் தோழி விளங்க உரைத்து , செவிலிக்கு அறத்தொடு நின்றதாக வைத்துச் சத்திநிபாதத்து உத்தமர்களது நிலையை விளக்கியருளியது . செய்யுளாகலின் சுட்டுப்பெயர்கள் ` தலைவன் ` என்பதற்கு முன்வந்தன . நாமம் , ` சிவன் ` என்பது , இச்சொற்றானே வசீகரித்தலையுணர்த்துவது என்றபடி , ` நிறைந்த மங்கலத்தினன் ` என்பது பொருள் . வண்ணம் , பொன் வண்ணம் . ஆரூர் - எல்லாம் நிறைந்த ஊர் . ` பெயர்த்தும் ` என்பதை , ` பெயர்ப்பவும் ` எனத்திரித்து , ` கேட்டவற்றை மீள நினையாது மறக்குமாறெல்லாம் செய்து அவள் மனத்தை யாம் மாற்றவும் ` என உரைக்க . இவ்வாறின்றி , ` பின்னை வண்ணங் கேட்டாள் ; பெயர்த்தும் ஆரூர் கேட்டாள் ` என முன்னே கூட்டியுரைப்பாரும் உளர் ; அவர்க்கு , ` பிச்சியானாள் ` என்பதற்கு முன்னும் ஒரு சொல் வேண்டப் படுவதாம் . ` அவனுக்கு ` என்னும் நான்காவது ஏழாவதன் பொருளில் வந்தது . பிச்சி - பித்தி , நீத்தது மனத்தால் என்க . அகலிடத்தார் ஆசாரமாவது , கன்னியர் இல்வரை இகந்து செல்லாது நிற்றல் . அதனை அகன்றமையாவது தானே இல்லிறந்து சென்று ஆருரை அடையத் துணிந்தமை , தன்னை மறந்தமையாவது , தலைவனையே நினையும் நினைவிலே தான் இது செய்கின்றமை அறியாதொழிந்தமை . தன் நாமமாவது , கன்னி ( நிறை அழியாதிருப்பவள் ) எனப்படுவது . ` தாள ` என்புழி இரண்டாம் வேற்றுமை இறுதிக்கண் தொக்கது . ` தாளே ` என்னும் ஏகாரம் , பிறவற்றினின்று பிரித்தலின் பிரிநிலை . தலைப்பட்டாள் - அணைந்தாள் . தாளைத் தலைப்பட்டமையாவது , தனக்கென ஒன்றின்றி அவன் வழியளா யொழிந்தமை . இனி , சத்திநிபாதத்தவரது நிலையை உரைக்குமிடத்து , நாமங் கேட்டல் முதலிய நான்கினையும் முறையே கேட்டல் , சிந்தித்தல் , தெளிதல் , நிட்டைகூடல் என்னும் நான்குமாகவும் , பின்னர் உள்ளவற்றை அணைந்தோர் தன்மையாகவும் கொள்க . நாமம் பொதுவில் உணரப்படுவது , வண்ணம் சிறப்பாக ஆய்ந்துணரப்படுவதும் , பித்து அதனில் அழுந்துதலும் ஆதல் உணர்க . அன்னை திரோதான சத்தியும் , அத்தன் தடத்த சிவனும் என்க . அகலிடத்தார் ஆசாரம் , தன் முனைப்பில் நின்று வினைகளையீட்டியும் நுகர்ந்தும் பிறப்பிறப்புக்களில் உழலுதல் . தன்னை மறத்தல் , தானொரு பொருள் உண்மையையும் , உண்டாகி அறிந்து நிற்றலையும் மறந்து முதல்வன் ஒருவனையே அறிந்து நிற்றல் . தாள் - முதல்வனது உண்மை இயல்பு ; அஃது இன்ப வடிவினதாதல் அறிக . ` நாமம் கேட்டல் ` முதலிய நான்கையும் , ` சமயம் , விசேடம் , நிருவாணம் ` என்னும் தீக்கைவழி , ` சரியை , கிரியை , யோகம் , ஞானம் ` என்னும் நான்கு பாதங்களில் நிற்கும் நிலைகளையுணர்த்தியவாறாக உரைப்பாரும் உளர் .

திருவாரூர்ப் பெருமானே ! நீ கூத்தாடுவாய் , வேதம் வல்லார் விதிப்படி செய்ய வேண்டும் அளவிற் குறையாமல் உன் நிவேதனத்திற்குரிய அவியைச் சமைப்பார்கள் . தும்புருவும் நாரதன் முதலியோரும் உன் பெருமையைப் பாடுவர் . தேவர்களும் தேவேந்திரனும் உன்னை முன் நின்று துதிப்பார்கள் . திருமாலும் பிரமனும் உன்னைத் தேடுவார்கள் . மலைமகளும் கங்கையும் உன்னைத் தழுவுவார்கள் . இவ்வளவு செய்திகளையும் அடியேன் அறிந்துள்ளேன் . ஆதலின் நாய்போலும் அடியவனாகிய நான் செய்யும் சிறுபணிகள் உனக்கு ஏற்குமோ ? ஏலாவோ ? அறியேன் .

அளவில் குன்றா - விதிப்படி செய்யவேண்டும் அளவில் குறையாமல் . ` குன்றாது ` என்பது ஈறு குறைந்து நின்றது . அறிந்தேன் - கண்டேன் . ` நாரதாதி ` என்புழி , ` வல்லுநர் ` என்பது வருவிக்க . கூடுமே - உனக்கு ஏற்குமோ , குற்றேவல் - சிறு பணிகள் . குடி கொண்டீர்க்கு என்பது ஒருமைப் பன்மை மயக்கம் . ` நீ நட்டம் ஆடுவாய் ; மறையோர் அவி அடுவார் ; நாரதாதியர் உன்னைப் பாடுவார் ; அமரர்களும் , அமரர்கோனும் உன்னைப் பரவுவார் ; திருமாலும் நான்முகனும் உன்னைத் தேடுவார் ; மலைமகளும் , கங்கையாளும் உன்னைத் தீண்டுவார் ; இவைகளை எல்லாம் கண்டேன் ; ஆதலின் , நாய் போலும் அடியவனாகிய யான் செய்யும் சிறு பணிகள் உனக்கு ஏற்குமோ ` என முடிக்க . இத்திருப்பாடலால் , சுவாமிகள் இறைவனது பெருமையையும் , உயிர்களது சிறுமையையும் உள்ளவாறுணர்ந்து நின்ற மெய்யுணர்வும் , அவ்வுணர்வினால் இறைவனுக்குச் செய்த உண்மைத் திருத்தொண்டின் ஆர்வமும் இனிது புலனாகும் .

ஆரூர்ப் பெருமானே ! கங்கை தங்கும் செந்நிறச் சடையனே ! நெற்றியில் கண்ணுடையவனே ! நிலாத்திங்கள் துண்டம் ஆகிய பிறை சூடியே ! உன்னைத்தேடி நீ இருக்கும் இடத்தை ஆராய்ந்தவாறே , ஓர் ஊர்கூட எஞ்சாமல் உலகம் முழுதும் எங்கும் திரிந்து , உன்னைக் காண்பதற்குத் தேர்கள் உலவும் பரந்த விதிகளிலே காத்திருந்து , திருமாலும் பிரமனும் கூட முயன்றும் காண இயலாதவர்களாய் , ` தேவர்கள் தலைவனே ` ஆரூரா ! ஆரூரா ! என்று அழைக்கின்றார்கள் .

நிலா - சந்திரனது ஒளி . திருமாலும் நான்முகனும் , நின்னை ஓர் ஊரும் ஒழியாமே தேடி , எங்கும் ஒற்றித்து , உலகமெலாந் திரிதந்து தேர்ந்துங் காணாது , தேரூரும் நெடுவீதி பற்றி நின்று , ` ஆரூரா ஆரூரா ` என்று ஓலமிட்டு நிற்கின்றார்கள் ; அவர்கள் அங்ஙனம் நிற்குமாறு நீ ஆரூரிடத்தினையாய் உள்ளாய் என முடிவு செய்க . ` ஒற்று வித்து ` என்பது ` ஒற்றித்து ` எனக் குறைந்து நின்றது . ஒற்று வித்தல் - ஒற்றரை விடுத்து உண்மையறியச்செய்தல் .

நல்லூரில் நன்றாகக் கூத்து நிகழ்த்திப் பழையாறையை நோக்கி வெண்ணிறக் காளையை இவர்ந்து , பல ஊர்களிலும் பிச்சைக்காகத் திரிந்து , சேற்றூரில் பலர் காண நின்று , தலையாலங் காட்டினூடே மறைந்து நின்று , பெருவேளூர்க் கோயிலிலே விரும்பித் தங்கி , பட்டீச்சரத்தில் இராப்பொழுதைக் கழித்து மணற் காலில் நுழைந்து தளிச்சாத்தங் குடி வழியாக எல்லாரும் காணச் சென்று ஒரு நொடிப் பொழுதில் திருவாரூரில் எம் பெருமான் புகுந்தார் .

பழையாறு , சேற்றூர் , மணற்கால் , தளிச்சாத்தங்குடி இவை வைப்புத்தலங்கள் ; ` தனிச்சாத்தங்குடி ` என்பதும் பாடம் . தாம் ( திருவாரூர்ப் பெருமானார் ) ` நல்லூரில் நட்டம் இட்டு , பழையாற்றில் ஏறேறி , பல்லூரில் பலிதிரிந்து , சேற்றூரில் பலர்காண நின்று , தலையாலங்காட்டில் ஊடே மறைந்துநின்று , பெருவேளூர்த் தளியிலே ( கோயிலிலே ) விரும்பித் தங்கி , பட்டீச்சுரத்தில் இராப் பொழுதைக் கழித்து , மணற்காலில் நுழைந்து , தளிச்சாத்தங்குடி வழியாக யாவருங் காண நடந்து , ஒரு நொடிப்பொழுதில் திருவாரூரை அடைந்தார் ` என முடிவு கூறுக . இடையில் வேண்டும் சொற்கள் , சொல்லெச்சமாக வந்து இயையும் . நல்லூர் , தலையாலங்காடு , பெருவேளூர் , பட்டீச்சரம் இவை சோழநாட்டுத் தலங்கள் .

கரிய படப்புள்ளிகளை உடைய , கோபிக்கும் பாம்பினைக் கையில் கொண்டு , பார்வதியை அச்சுறுத்திய பெரிய மலையைப் போன்ற மத யானை பிளிறும்படியாக அதன் தோலை உரித்துச் சிவந்த தம் மேனி மீது பொருந்தப் போர்த்து ஒளி பொருந்திய திருமேனியை உடைய செல்வராம் சிவபெருமானார் திருத்துருத்தி , திருப்பழனம் , திருநெய்த்தானம் , திருவையாறு என்ற திருத்தலங்களை உறைவிடமாகக் கொண்டு இந்நாளில் தசை மடிப்பால் கீற்றுக்கள் அமைந்த பிடரியை உடைய வெண்ணிறக் காளையை அது சுமக்குமாறு இவர்ந்து , இப்பொழுது திருவாரூரை உகந்தருளியிருக்கிறார் .

` கருந்துத்தி ` என்பது வலித்து நின்றது . ` கருநாகம் ` என இயையும் . துத்தி - படத்தில் உள்ள புள்ளிகள் ; கதம் - சினம் . அரிப்பு எருத்தம் - ( தசை மடிப்பால் ) கீற்றுக்கள் அமைந்த பிடர் . அடர - சுமக்க . பருவம் - காலம் ; ஊழி . இது முதலாகப் பல திருப்பதிகங்களிலும் , திருவாரூர் சிவபெருமானது முதலிடமாக இனிதெடுத்து விளக்கி யருளும் குறிப்புக் காணப்படுதல் , மிகவும் உற்று நோக்கத்தக்கது , ` திருவாரூர்த் திருமூலட்டானம் ` எனக் கூறப்படுதலும் கருதத்தக்கது . தில்லையே , ` கோயில் ` என வழங்கப்படினும் , திருவாரூர் அதனினும் பழைய கோயிலாதல் திருப்பதிகங்களாலும் , நாயன்மார்களது வரலாறுகளாலும் இனிது கொள்ளக்கிடக்கின்றது . துருத்தி , பழனம் , நெய்த்தானம் , ஐயாறு இவை சோழநாட்டுத் தலங்கள் .