கொடிகள் கட்டப்பட்ட மாட வீடுகளைக் கொண்ட நீண்ட தெருக்களை உடைய கூடல் , கோட்டூர் , கொடுங்கோளூர் , வளவி , கண்டியூர் , கூத்து நிகழ்த்தும் சிறந்த மருகல் இவற்றில் நாளும் தங்கி அழகிய ஒற்றியூர் ஒற்றிவைக்கப்பட்டது என்னும் பொருளைத் தருதலில் அதனை நீங்கிச் சூரியன் மறையும் மாலையிலே வண்டுகள் ஒலிக்கும் பழனம் , பாசூர் , பழையாறு , பாற்குளம் என்னும் இவற்றை நீங்கி இன்று திருநீறு அணிந்த மேனியராய்ப் பூதங்கள் தம்மைச் சூழ்ந்துவர எங்களுடைய ஊர் புறம்பயம் என்று கூறி எம்பெருமானார் சென்று விட்டார் .

கூடல் - மதுரை . இதுமுதலாகப்பலதலங்கள் இதன்கண் அருளிச்செய்யப்பட்டன . அவற்றுள் , கொடுங்கோளூர் , வளவி , பாற்குளம் என்பன வைப்புத்தலங்கள் . வைகி - தங்கியபின் , ஒற்றியாக - ஒற்றியாகையால் . இங்கு , ` நீங்கி ` என ஒரு சொல் வருவிக்க . ` வைகி , கைவிட்டு ` என்பன , அவர் அன்றன்று கூறியதனைக் கூறியவாறே தெளிந்து கூறியன . ` இந்நாள் , ` நம் ஊர் புறம்பயம் ` என்று ( சொல்லிப் ) போயினார் ` என்க . முன்பெல்லாம் கண்ட நாள்களை இறந்த காலமாக மறந்து , இறுதியிற் கண்ட நாளையே நிகழ்காலமாக நினைந்துநின்று கூறுகின்றாளாதலின் , அதனை , ` இந்நாள் ` என்றாள் . ` மீண்டு வந்திலர் என்பது குறிப்பெச்சம் . இதனால் தனது விதுப்பு ( விரைவு ) அறிந்து தோழி தூது விடுவாளாதல் பயன் என்க . இறைவனை அடையப் பெறாது வருந்துவார்க்கு அவரது ஆற்றாமையை அறிந்து இறைவன் திருப்புறம்பயத்தில் வெளிநின்றருளல் இதன் உண்மைப்பயன் ; ஆகவே , அதன்பொருட்டு இத்திருப்பதிகம் வெளியாயிற்றென்க .

தவம் முற்றிய ஒருவரைப்போல உடல் முழுதும் திருநீறு பூசி , பிறைசூடி , முந்நூல் அணிந்து ஒற்றுவதற்கு வந்த ஒருவர் போலப் பொய் உறக்கம் கொண்ட என்கையிலிருக்கும் ஒளி பொருந்திய வளையல்களை ஒன்றொன்றாக எண்ணுகின்றார் . எனக்கு இவரன்றித் துணைவர் வேறு யாரும் இல்லை . இவருடைய செயலைக் கண்டு பித்துப்பிடித்தவரைப் போல மயங்குகின்ற என்னிடத்தில் ` எங்களுடைய ஊர் திருப்புறம்பயம் ` என்று கூறிப் பாம்பினைக் கச்சாக அணிந்த எம்பெருமான் பூதங்கள் தம்மைச்சூழ என்னைவிடுத்துப் போய் விட்டார் .

முற்று ஒருவர் - ( தவம் ) முற்றிய ஒருவர் . முழுநீறு - நீற்றுக்குரிய தன்மை நிறைந்த நீறு ; அது , மிக வெள்ளியதாதல் - ஒற்று ஒருவர்போல உறங்குதலாவது , மறைந்துநின்று உண்மையை , கண்டும் கேட்டும் உணர்கின்ற ஒற்றர் ஒருவர் , அதன்பொருட்டுப் பொய்யாக உறங்குதல்போல உறங்குதல் . ` ஒற்று ஒருவர் ` என்பதும் , ` முற்றொருவர் ` என்றதுபோல வினைத்தொகை . இறைவரது கருத்தினையறிதற் பொருட்டு அவ்வாறுறங்கினாள் என்க . வளையை ஒன்றொன்றா எண்ணியது நலம்பாராட்டி . ` எண்ணுகின்றார் ` என்றது , இறப்பில் நிகழ்வு . ` மற்றொருவர் இல்லைத் துணை எனக்கு ` என்பதனை இறுதிக் கண் கூட்டுக . மால் - பித்து . ` உறங்குவேன் , மயங்குவேன் ` என்பன , இறப்பின்கண் , முந்நிலைக்காலமுந் தோன்றும் இயற்கை உணர நின்றன . ( தொல் - சொல் . 240)

தீங்கு தருகின்ற விடத்தை நுகர்ந்த , மாலையின் செந்நிறத்தை உடைய பெருமான் , ஐந்தலைப் பாம்பு ஒன்றனை அழகிய தோளின் மீது மேலாடையாக அணிந்து , ஓடு ஒன்றனைக் கையில் ஏந்தி , எம் இல்லத்து வந்து ` திருவே ! உணவு இடு ` என்று கூற , உணவு கொண்டுவர உள்ளே சென்றேன் . உணவுகளோடு யான் மீண்டு வரக் குழம்போ சோறோ ஏதும் என்னிடத்துப் பிச்சையாகப் பெறாமல் என்னைக் கூர்ந்து நோக்கி என் கண்ணுள்ளே அவர் உருவம் நீங்காது இருக்குமாறு செய்து , பூதங்கள் சூழப் ` புறம்பயம் நம் ஊர் ` என்று போயினார் .

ஆகாத - தீங்கு தருகின்ற . ஏகாசம் - மேலாடை . ` ஏந்திவந்த ` தென , அளபெடையாகவும் பாடம் ஓதுப . ` திருவேபலி இடு ` என்றியைக்க . திரு - திருமகள் . பிச்சை ஏற்போர் அதனை இடுவாளை , ` திருமகளே ` என்றழைத்தல் வழக்கு . பாகு - குழம்பு , பலி - சோறு . கண் உள்ளே - கண்ணினது உள்ளிடத்தையே . ` பற்றி ` என்றது , ` கண்ணிற் கருமணியினுள்ள பாவையே யாகி ` என்றதாம் . ` கருமணியிற் பாவாய்நீ போதாய் யாம்வீழும் - திருநுதற் கில்லை இடம் ` ( குறள் 1123) என்பதனை நோக்குக . ` கண்ணுளே ` என்பதும் பாடம் . ` போகாத வேடத்தார் ` என்றது . ` அவரது வேடம் என் கண்ணி னின்றும் நீங்காத இயல்பினது ` என்றதாம் . ` வேடத்தராய்ப் போயினார் ` என்க .

பல்மிக்க வெள்ளிய மண்டையோட்டைக் கையில் ஏந்திப் பனிபொழியும் மேகம் போன்று திருநீற்றால் வெள்ளிய மேனியை உடைய வஞ்சகராகிய எம் தலைவர் , நெல் மிக விளையும் நெய்த்தானம் , சோற்றுத்துறை , நியமம் , துருத்தி , நீடூர் , பாச்சிலாச் சிராமம் , கற்கள் மிக்க உயர்ந்த கழுக்குன்றம் , கடற்கரையிலமைந்த நாகைக்காரோணம் என்ற தாம் உகந்தருளியிருந்த திருத்தலங்களை விடுத்து , இன்று பொலிவுமிக்க தம் தேவிமாரோடு கூடியதாம் ` புறம்பயம் நம் ஊர் ` என்று போயினார் .

பல் மலிந்த - பற்கள் நிறைந்த . பனி முகில் - பனியைப் பெய்யும் மேகம் ; இது வெள்ளிதாய் இருக்கும் . இனி , ` குளிர்ந்த முகில் ` எனக்கொண்டு , ` அம்மை திருமேனியைக் குறித்தது ` என்றலுமாம் . ` பிரபந்தம் என்பது , ` பவந்தம் ` என்றாயிற்று ` பிரபஞ்சம் ` என்பது , ( திருவிளை . மண்சு . 72) ` பவஞ்சம் ` என வந்ததுபோல . ` உரையும் பாட்டும் ஆகிய செய்யுள்களுக்கெல்லாம் உண்மையில் உரிய பொருள்சேர் புகழையுடைய தலைவர் ` என்றவாறு ` பவந்தர் - வஞ்சர் ; கள்வர் ` என்றுங் கூறுவர் . நியமம் , ` பரிதிநியமம் ` என்னுந் தலம் . பாச்சில் - பாச்சிலாச்சிராமம் . ` நீர்க்கழுக்குன்றம் ` எனமாற்றுக . பொன் அழகு ; கோதையர் ; தேவியார் .

இறந்தார் தலைமாலையைக் கையிலெடுத்துத் தலையில் சூடிச் சிவந்த மேனியில் பெரிய தலையை உடைய யானைத் தோலைப் போர்த்துப் பார்வதி பாகராய் , மானைக் கையில் ஏந்தி , ஆறுநூறாயிரத்து அறுபது தேவர்கள் தம் கூத்தினைக் காணுமாறு அருள் செய்து , புலித்தோலை இடையில் கட்டிக் கையில் புத்தகம் ஒன்றனை ஏற்றுப் புறம்பயம் நம் ஊர் என்று எம்பெருமான் போயினார் .

சிவபிரான் , கையிலும் தலைமாலை ஏந்திநிற்றல் , இத்திருப்பாடலாற் பெறப்படும் . அத் தவத்த தேவர் - அந்தத் தவம் உடைய தேவர் . தேவர் அறுபதின்மருக்கும் . ஆறுநூறாயிரவர்க்கும் ஆடல் காட்டினமை இத்தலத்துள் நிகழ்ந்தது போலும் . புத்தகம் கைக்கொள்ளல் , ஆசிரியக்கோலம் . ` புறம்பய மதனில் அறம்பல அருளியும் ` ( தி .8 திருவா . கீர்த்தி . 90) என்பதனால் , இறைவன் இங்கு ஆசிரியனாய் இருந்து அருளினமை அறியப்படுகின்றது . ` திறம்பயனுறும்பொருள் தெரிந்துணரும் நால்வர்க்கு - அறம்பய னுரைத்தனை புறம்பய மமர்ந்தோய் ` என , ஆளுடைய பிள்ளையாரும் அருளிச் செய்தார் . ( தி .2. ப .30. பா .1.)

விடம் அடைந்த கழுத்தினராய் , நீறு பூசி , பெரிய புலித்தோல் மேல் பாம்பினை இறுகத் கட்டிக் கொண்டு , செம்பஞ்சு போன்ற மெல்லிய விரல்களை உடைய பார்வதி பாகராய்ப் பவளம் போன்ற சிவந்த மேனியை உடைய எம்பெருமான் யான் உறங்கும் இடத்து வந்து துடியை ஒலித்து என்னை விழிக்கச் செய்து ` யான் பராய்த் துறை ஊரினேன் ` என்றார் `. யான் திடுக்கிட்டு எழுந்திருந்தேன் . பின் அவர் என் குறிப்பறிந்து மெய் தீண்டிச் செய்தனவற்றைச் சொற்களால் எடுத்துக்கூறும் ஆற்றல் இல்லேன் . தம் சிவந்த சடையில் கங்கையைச் சூடி அப்பெருமான் ` புறம்பயம் நம் ஊர் ` என்று போயினார் .

` பராய்த்துறையேன் ` என்றது வேறு முடிபாகலின் , பால்வழுவின்மை யுணர்க . இது , வருகின்ற பாடல்களிலும் ஒக்கும் . ` ஓர் பவள வண்ணர் ` என்றது , முன்னர் அறிந்திலாமை குறித்தது . துஞ்சிடை - உறங்குமிடத்து . ` அதன்பின் நிகழ்ந்தது உனக்குச் சொல்ல மாட்டேன் ` என்க . நிகழ்ந்தது , குறிப்பறிந்து மெய்தீண்டியது . மாட்டாமை , நாணத்தால் ஆயதென்க . இனி , ` சொல்லமாட்டேன் ` என்றதற்கு , ` காதலும் நாணமும் ஒருநிலையே நின்றமையால் , கடிந்தாயினும் நயந்தாயினும் ஒன்றும் சொல்ல இயலாதேனாயினேன் ` என்றுரைத்தலுமாம் .

ஒருகையில் மான் குட்டியை ஏந்தி , மற்றொரு கையில் மழுப்படையை ஏந்தி , ` யான் மறைக்காட்டில் உள்ளேன் ` என்று இனிய சொற்களைப்பேசி , விளங்கிய திண்ணிய தோள்கள் மீது திருநீற்றைப் பூசி , நெற்றியில் திரிபுண்டரமாகத் திருநீறணிந்து , சுருண்ட கூந்தலை உடைய மகளிர்பின் சென்று , தம் கண்கள் கரிந்து நீர் சொரியுமாறு அவர்களை நெடுநேரம் அசையாமல் நோக்கி , புள்ளிகள் பொருந்திய பாம்புகளை இறுகக் கட்டிக் கொண்டு பூதங்கள் சூழ எம்பெருமானார் ` புறம்பயம் நம் ஊர் ` என்று போயினார் .

மறி - மான் கன்று , மழலை - இனிய மொழி . செறி - செறிதல் ; நெருங்குதல் ; கிளைத்தல் . ` நீறு கொண்டு சென்று ` என இயையும் . திருமுண்டமா இட்ட திலக நெற்றி - மங்கல முகமாமாறு இட்ட திலகத்தை உடைய நெற்றியை உடைய ( கூந்தலார் என்க ). நெறி இலங்கு கூந்தலார் - நெறிப்பு விளங்கும் கூந்தலை உடையவர் . அவர் பின் பின் சென்று என்றது , ` அன்னார் பலரிடத்துத் தாமே வலியச் சென்று ` என்றவாறு . நெடுங்கண் பனிசோர - ( நிறையழிந்து ) நீண்ட கண்கள் நீர்த்துளிகளைச் சொரியுமாறு . நோக்கி - காதல் நோக்கு நோக்கி . பொறி - புள்ளி ; இது படத்தின்கண் உள்ளது .

ஓரிடத்தில் தங்காமல் பல ஊர்களும் பிச்சை ஏற்றலைக் கருதிச் சென்று , வளையலை வரிசையாக அணிந்த மகளிர் பிச்சை வழங்க , அதனோடு அவர்களுடைய அடக்கம் என்ற பண்பினையும் கைக்கொண்டு , தம் வாகனமாகக் கொலைத் தொழில் செய்யும் காளையையும் , வாச்சியங்களான கொக்கரையையும் கொடுகொட்டியையும் குடமூக்கு என்னும் தலத்தில் விடுத்து , நல்லாளை , நல்லூர் , நறையூர் இவற்றில் தங்குபவரைப் போலக் கூறிக் கொண்டு , மகளிரை நிறையழிக்கும் கோலமுடைய நம் பெருமானார் பூதம் சூழப் ` புறம்பயம் நம் ஊர் ` என்று போயினார் .

நில்லாது - ஓர் இடத்தில் நிலையாக இராமல் , ஏகாரம் தேற்றம் , ` பலியுங்கொண்டு ` என்பதனைத் தழுவி நிற்றலின் ` நிறையுங் கொண்டு ` என்னும் உம்மை இறந்தது தழீஇயது . ` கொல்ஏறு ` என்பதில் ` கொல்லுதல் ` என்பது இன அடை . கொக்கரை - சங்கு . ` ஒழிய ` என்பதனை , ` வந்து ` என்பதொரு சொல் வருவித்து முடிக்க . ` குளிர்தண் பொய்கையையும் ` நல்ல ஆட்களையும் ( ஆடவர்களையும் ) உடைய நல்லூர் ` என்க . ` ஆளை ` என்னும் ஐகாரம் , சாரியை . ` நறையூரிற் றாமுந் தவிர்வார்போல ` என்பதனை , ` ஒழிய ` என்பதன் பின்னர்க் கூட்டுக . ` தாமும் ` என்னும் உம்மை அசைநிலை . எல்லா ஊரும் தம்முடையனவே ஆக , சில ஊரைத் தவிர்வார்போல , ` நல்லூரே தவிரேன் ` என்று கூறினார் என்றாள் . பொல்லாத வேடம் - மகளிரை நிறையழிக்கும் கோலம் .

நறுமணம் கமழும் திருநீற்றைப் பூசி ஓர் ஆமையோட்டினை அணிகலனாகப் பூண்டு , காதில் சங்கத் தோட்டினை அணிந்து , இடக்கையிலே வீணையை ஏந்திக் கங்கை தங்கும்சடை மீது பிறையை நாற்றிசையும் அதன் ஒளிபரவுமாறு வைத்து , மகிழ்ந்த , செந்தீ நிறத்துப் பெருமானார் , மேகலையை இடையில் அணிந்த உமைபாகராய் , பிறர் அணுகுதற்கரிய சுடுகாட்டில் கூத்தாடுதலை விரும்பிய தலைவராய் , மேம்பட்ட காளையை இவர்ந்து , பூதம் சூழப் ` புறம்பயம் நம் ஊர் ` என்று போயினார் .

விரை ஏறு - ` மிக்க நறுமணப் பொருளாகப் பொருந்திய ` வெந்த சாம்பல் விரையெனப் பூசியே ` ( தி .3. ப .54. பா .3.) என்றருளிச்செய்ததும் உணர்க . வெண்தோடு - சங்குத் தோடு . ` இடக்கை ` என்பது . ` இடங்கை ` என மெலித்தலாயிற்று . ஆரிடம் - அணுகுதற்கரிய இடம் ; சுடலை . ` எல்லாம் ஒடுங்கிய இடம் ` என்னும் குறிப்பும் ஓர்க . ` ஐயன் ` என்றது , பன்மையொருமை மயக்கம் . புரை - உயர்வு ; தூய்மை .

தேவர் தலைவனான இந்திரன் உள்ளிட்டவரும் , முருகனும் , இடர்களையும் விநாயகனும் , தாமரையின் மேல் உள்ள பிரமனும் , உலகங்களை அளந்த திருமாலும் வணங்கி வாழ்த்துச் சொல்லுமாறு இனிய பாடல்களைப் பாடி , அவற்றிற்கு ஏற்ப ஆடி , வண்டு ஒலிக்கும் கொன்றைப் பூவினை அணிந்த தாமும் தம் பூதங்களுமாய்ப் ` புறம்பயம் நம் ஊர் ` என்று பெருமான் போயினார் .

இத்திருப்பாடல் , இறைவன் வெளிநின்று அருளுங் காட்சியை வகுத்தருளிச் செய்தது . ` இந்திரனை உள்ளிட்ட தேவர் பொருந்த ( புறஞ் சூழ்ந்து நிற்க ). குமரன் முதலாயினார் அருகிருந்து போற்ற ` என்க . பாவாய - பாட்டாகி நின்ற . பாரிடம் - பூதம் . ` தாமுமாய் ` என ஆக்கம் வருவிக்க . பரந்து - பரவி வந்து . பற்றி - என்னைத் தம் வயமாக்கி . பூவார்ந்த - பூவாகி நிறைந்த ; ` அழகு மிக்க ` எனினுமாம் . கொன்றை - கொன்றைக்கண் .