இதன் பொருள்:
ஆரத் தழை அராப் பூண்டு அம்பலத்து அனலோடி ஆரமாகிய தழைந்த அரவைப் பூண்டு அம்பலத்தின்கண் அனலோடாடி; அன்பர்க்கு ஆரத் தழை அன்பு அருளி நின்றோன் அன்பராயினார்க்குத் தானும் மிக்க அன்பைப் பெருகச் செய்து நின்றவன்; சென்ற மா மலயத்து ஆரத் தழை அண்ணல் தந்தால் சேர்ந்த பொதியின் மலையிடத்துளவாகிய சந்தனத் தழைகளை அண்ணல் தந்தால்; இவை அவள் அல்குற் கண்டால் இத்தழைகளைப் பிறர் அவளல்குற்கட் காணின்; அத் தழை கொடு வந்தார் ஆர் என ஐயுறவு வரும் ஈண்டில்லாத அத்தழை கொண்டுவந்தார் யாவரென ஐயமுண்டாம்; அதனால் இவை கொள்ளேம் எ - று.
ஆரத்தழையரா பூண்டகாலத்து ஆரத்தழைத்த அரவெனினு மமையும். அன்பர்க்காரத் தழையன்பருளி நின்றோ னென்பதற்கு அன்பர்க்கு அவர் நுகரும்வண்ணம் மிக்க அன்பைக் கொடுத்தோனெ னினுமமையும். அன்பான் வருங்காரியமேயன்றி அன்புதானும் ஓரின் பமாகலின் நுகர்ச்சியாயிற்று. அண்ணலென்பது ஈண்டு முன்னிலைக் கண் வந்தது. அத்தழையென்றது அம்மலயத் தழை என்றவாறு. 91

12.2 சந்தனத்தழை தகாதென்று மறுத்தல் சந்தனத்தழை தகாதென்று மறுத்தல் என்பது தலைமகன் சந்தனத்தழைகொண்டு செல்ல, அது வழியாக நின்று, சந்தனத் தழை இவர்க்கு வந்தவாறென்னோவென்று ஆராயப்படுதலான் இத்தழை எமக்காகாதெனத் தோழி மறுத்துக் கூறாநிற்றல். அதற்குச் செய்யுள்
12.2. பிறைநுதற் பேதையைக் குறைநயப் பித்தபின்
வாட்படை யண்ணலைச் சேட்ப டுத்தது