` எங்கள் நாவும் உன்னைப் பாடுதலன்றி வேறொன்றைச் சொல்லாது ` என்றும், ` உனக்கு வணக்கம் ` என்றும் சொல்லித் தேவர்கள் வணங்க நிற்கின்ற அழகிய ஒளிவடிவாய் உள்ள வனே, பூவையணிந்த, நீண்ட சடையை உடையவனே, நடனம் ஆடு பவனே, திருப்புக்கொளியூரில் உள்ள, ` அவினாசி ` என்னும் திருக் கோயிலில் எழுந்தருளியிருப்பவனே, நான் உனக்கு ஆளான தன்மையும் குற்றமோ ?

` நாத்தானும் ` என்றதில் ` தான் ` அசைநிலை ; உம்மை, எச்சம் ; அதனால், ` தலையும் பிறரை வணங்காது ; மனமும் வேறொன்றை நினையாது `, என்பன தழுவப்படும். இழிந்தோர் கூறும் வணக்கச் சொல்லாகிய, ` சோத்தம் ` என்பது, கடைக்குறைந்து நின்றது. ` குற்றம் ` இரண்டனுள் முன்னது, பொதுமையில் ` தன்மை ` என்னும் பொருளதேயாம். அது, ` குற்றம் ` எனப் பின்னர்க் குறிக்கப்படுதலின், முன்னரும் அவ்வாறே குறிக்கப்பட்டது. ` குற்றமும் ` என்ற உம்மை உயர்வு சிறப்பு. ` ஆட்பட்ட பின், விரும்புவதை வேண்டுதல், நிகழவே செய்கின்றது ` என்பார், ` உனக்கு நான் ஆட்பட்ட குற்றமும் குற்றமே ` என்று அருளிச் செய்தார்.