மிகுதியான, ஆடுகின்ற பாம்பை அணிந்தவனே, திருப்புக்கொளியூரில் உள்ள, ` அவினாசி ` என்னும் திருக்கோயிலில் எழுந்தருளியிருப்பவனே, எங்கள் தலைவனே, எம்பெருமானாகிய உன்னை நினைத்தால், கொங்கு நாட்டிலே புகுந்தாலும், மற்றும் எங்கேனும் சென்றாலும், என்னை ஆறலைத்துக் கூறையைப் பறித்துக்கொள்பவர் இலராவர் ; ஆகவே, உன்னிடம் நான் பிறவாமை ஒன்றையே வேண்டிக் கொள்வேன்.

உம்மை இரண்டனுள் முன்னையது முற்று ; பின்னையது எதிர்மறை. பிரிநிலை ஏகாரம், இருவகைச் சிறப்பினையும் சிலவிடத்து உணர்த்தும் ; ஈண்டு, ` கொங்கே ` என்பதில் இழிவு சிறப்பை உணர்த்திற்று. ` கொங்கு நாடு நெறிப்படாதோர் மிக்கது ` என்றல் வழக்கு. சுவாமிகளை இறைவர் வழிப்பறி செய்ததும் அந்நாட்டிலே யாதலை நினைக்க. ` கூறைகொண்டு ஆறலைப்பார் இலை ` என்றதனைப் பின் முன்னாக மாற்றியுரைக்க. ` இம்மையில் எனக்குக் குறையாதும் இல்லை ; இனிப் பிறவாமை ஒன்றே வேண்டும் ` என்றவாறு. ` சிறுவனை உயிர்ப்பிக்க எழுந்த அவா நிரம்பாதுவிடின், பிறப்பு உளதாம் ` என்பது குறிப்பாகக் கொள்க. ` மாணி ` என்பதனை மேலைத் திருப்பாடலினின்றும் வருவித்து, ` இறவாமை ` எனப் பாடம் ஓதுதல் சிறக்கும்.