ஏழிசைகளைப் போன்றும், அவ்விசைகளின் பயனாகிய பண்களைப் போன்றும், இனிய அமுதத்தைப்போன்றும் இன்பத்தைத் தந்து, அதன்மேல் என்னுடைய தோழனும் ஆகி, யான் செய்யும் குற்றங்களுக்கு உடன்பட்டு, மாவடுவின் வகிர்போலும், ஒளி பொருந்திய கண்களையுடைய பரவையை எனக்கு ஈந்து என்னை அடிமைகொண்டவனாகிய எனது திருவாரூர் இறைவனை, அறி வில்லாத எளியேன் பிரிந்து இவ்விடத்திற்றானே இருப்பேனோ! இரேன் ; விரையச் சென்று அவனை வணங்குவேன்.

` ஏழிசையாய் ` முதலிய மூன்றிடத்தும் வந்த ஆக்கங் கள் உவமை குறித்து நின்றன. உம்மை, எச்சத்தொடு சிறப்பு. ` துரிசு ` என்றது, பரவையாரையும், சங்கிலியாரையும் காதலித்தமையும், அவைகாரணமாகச் செய்த சிலவற்றையும், ஆண்டமையாவது, திருவாரூரிலே குடியேற்றிப் பணிசெய்யவைத்து, அருள்கள் பல செய்தமை. ` ஏழையேன் ` என்றது வாளா பெயராய் நின்றது. ` இருக் கேனோ ` என்னும் ஓகாரம், எஞ்சி நின்றது.