பாவியும், மூடனும் ஆகிய யான், என் அன்பையும், அடிமையையும் விட்டொழியும்படி, முத்தும், சிறந்த மாணிக்கமும், வயிரமும் போன்ற எனது திருவாரூர் இறைவனைப் பிரிந்து எத்தனை நாள் இவ்விடத்திற்றானே இருப்பேன்! என்னை மூடியுள்ள நோயாகிய இவ்வுடம்பின் மெய்ம்மையை அறிந்துகொண்டேன் ; ஆதலின் இங்கு இரேன் ; விரையச் சென்று அவனை வணங்குவேன்.

` போய்த் தொழுவேன் ` என்றது, வருகின்ற திருப் பாடல்களிலும் சென்று இயையும். ` அது `, பகுதிப்பொருள் விகுதி. உயிரோடு ஒன்றித்து நிற்பது உடம்பேயாகலின், ` இது ` என்றது, அதனையே ஆயிற்று. ` இத்தன்மைத்தாகிய உடலின்பங் கருதி ஈண்டு இரேன் ` என்பார், ` இதனைப் பொருளறிந்தேன் போய்த்தொழுவேன் ` என்று அருளினார். பின்னும் பலவிடங்களில் உடம்பை இகழ்ந்து அருளுவனவெல்லாம், இக்கருத்தானே என்க. ` என் இறைவன் ` என இயையும்.