தேனாகிய நெய்யை விரும்பி உழல்கின்ற சிவந்த சடையையுடைய எம்பெருமானும், அழகு விளங்கும், ஐங்கணையை உடைய அத்தலைவனாகிய மன்மதனை எரித்தவனும், தீயில் நின்று ஆடுபவனும், மேலானவனும், மிக்க புள்ளிகள் பொருந்திய மானை இடப்பக்கத்திலுள்ள ஒரு கையில் தாங்கினவனும், மும்மதங்களும் ஒன்றினொன்று முற்பட்டுப் பாய்கின்ற மலைபோலும் யானையை உரித்த பெரியோனும் ஆகிய இறைவன் விரும்பி உறையும் இடம், ஆரவாரத்தையுடைய கச்சிமாநகர்க்கண் உள்ள, ` திருவனேகதங் காவதம் ` என்னும் திருக்கோயிலே.

குலவான் - மேலானவன். மறை - மறு ; புள்ளி. ` ஆன் நெய், எண்ணெய் ` முதலாக நெய் பலவாகலின் ` தேன்நெய் ` என்றது இரு பெயரொட்டு. ` சிவபிரான் சடையில் கொன்றை முதலிய மலர்கள் பலவற்றை அணிதல், அவற்றில் உள்ள தேனாகிய பயன் பற்றி ` என்று, தற்குறிப்பேற்றமாக அருளினார். புரிதல், விரும்புதல். இறைவனது விருப்பம், அவனது சடைமேல் ஏற்றப்பட்டது. இனி, ` தேனால் புரிக்கப் பட்டு உழல்கின்ற சடை ` என்றலுமாம். ` உழல் சடை ` என இயையாது, ` உழல் எம்பெருமான் ` என்று இயைத்து, ` தேனால் ஆட்டப்படுதலை விரும்புகின்றவன் ` என்று உரைப்பினும் அமையும். இவ்வாறன்றி, ` தேனாவது வண்டு ` என்றும், ` நெய் ` என்றது ` தேனை ` என்றும் உரைப் பாரும் உளர். ` எரித்து ` என்னும் எச்சம், எண்ணுப் பொருளது. ` மானை ` என்னும் இரண்டனுருபு, ` கையன் ` என்னும் ஏழாவதன் பொருட்கண் வந்த வினைக் குறிப்பொடு முடிந்தது. ` மாறுபட ` என்றது. ` ஆறுபட ` எனப் பிரித்துரைத்தலும் ஆம். ` அனேகதங் காவதமே, என வரையறுத்தருளியது, புகழ்ச்சி கருதியென்க. ` அனேகதங்காபதம் ` என்பதும் பாடம்.