பசுவும் பசுவிடத்துத் தோன்றும் ஐம்பொருளும் ஆகியும் வேள்விக்குரியன அறியும் அறிவும், வேள்வித்தீயும், அத்தீயுட்பெய்யும் உணவும் ஆகியும், நாவும் நாவுக்கு ஏற்ற உரையும் ஆகியும், நாதமும் வேதத்தின் பொருளும் ஆகியும், பூவும், அப்பூவிற் குரிய ஒப்பற்ற நாற்றமும் ஆகியும், நாற்றம் பூவிற்குள் ஒன்றாய் நிற்கும் ஒற்றுமை நிலையாகியும், தேவர்களும் தேவர்களின் தலைமைத் தேவரும் ஆகியும், செழுஞ்சுடராய் எம்பெருமான் பரவி நின்றவாறு வியக்கத்தக்கதாகும்.

அழல் - நெருப்பு ; என்றது வேள்வித்தீயை. அவி - வேள்வித்தீயில் இடப்படும் உணவு. ` நாவுக்கு ` என்பது முதலிய நான்கனுருபுகட்கு, மேல் உரைத்தவாறே உரைக்க. ` நாதமாகி, வேதத்தின் உள்ளாகி ` என்பவற்றையே, ` நாதனாகி, வேதத்தின் உள்ளோனாகி ` என ஓதியருளினார். ` நாதம் ` என்றது சூக்கும வாக்கையும், ` வேதத்தின் உள் ` என்றது, வேதத்தின் பொருளையும் என்க. ` வாசமாய் உள்ளால்புக்கு நின்றானாகி ` என்றது, ` நாற்றம் பூவிற்குள் ஒன்றாய் நிற்கும் ஒற்றுமை நிலையாகி ` என்றபடி. ` தே ` என்னும் அஃறிணைச் சொல், பன்மையாய் நின்றது. ` முதல் ` என்றதும் அவ்வாறு நின்று தலையாய தேவரைக் குறித்தது. சென்று - பரவி.