காற்றாகியும், கரியமுகிலாகியும், இறப்பு நிகழ்வு எதிர்வெனக் காலம் மூன்றாகியும், கனவாகியும், நனவாகியும், இரவாகியும், நாளின் மற்றொரு கூறாகிய பகலாகியும் அல்லது இயமனால் வரும் சாவு ஆகியும், இயமனை உதைத்துக் கொன்ற களிறாகியும், ஒலிக்கும் கடலாகியும், அக்கடற்குத் தலைவனாம் வருணன் ஆகியும், நீறணிந்த கோலத்தன் ஆகியும், நீறணிதற்கு ஏற்ற வடிவத்தன் ஆகியும், நீண்ட ஆகாயம் ஆகியும், அவ்வாகாயத்து உச்சியாகியும், உலகத்தின் தொழிற்பாடுகள் எல்லாவற்றையும ஏற்றுக் கொண்டவனாகியும், இடபத்தை ஊரும் தலைவனாகியும் தோன்றி விளங்கும் ஒளியாகியும் எம்பெருமான் நின்றவாறு வியக்கத்தக்கதாம்.

எட்டுருவில் ஒன்றாதல் பற்றி, மேல், ` எறியும் காற்றுமாகி ` என்று அருளி, ஈண்டு, கார்முகிலோடு ( கரிய மேகத்தோடு ) இயைபுடைமை நோக்கி, ` காற்றாகி ` என்று அருளிச்செய்தார், மேல் அருளிச்செய்த, ` நெருநல் ` முதலிய மூன்றும் நாள்களையே குறித்தன. ஈண்டு, ` காலம் மூன்றாய் ` என்றது, நொடியும், நாழிகையும் முதலாகப் பலபடவரும் காலப்பகுதிகள் அனைத்தையும் குறித்தது. கங்குல் - இரவு. கூற்று - இயமன், ` கொல்களிறு ` உவமையாகுபெயர். ` கூற்று உதைகொல் களிறுமாகி ` என்பதே பாடம் போலும் ! இது, கூற்றுவனது தோற்ற ஒடுக்கங்களைக் கொள்ள வைத்த குறிப்புமொழி என்க. குரை கடல் - ஒலிக்கின்ற கடல். கடற்குக் கோமான் - வருணன். ` நீற்றான் ` என்றது, நீறணிந்த கோலத்தை மேற்கொண்ட நிலையையும். ` நீறேற்ற மேனி ` என்றது, அந்நிலைக்கு உரிய வடிவத்தையும் குறித்தன. ` விசும்பு ` என்றது அனைத்துலகங்களின் முடிவையும், ` விசும்பின் உச்சி ` என்றது, அவைகளைத் தோற்றியும் ஒடுக்கியும் நிற்கும் நிலையையும் குறித்தன. ஏற்றான் - உலகத்தின் தொழிற் பாடுகள் அனைத்தையும் ஏற்றுக்கொண்டவன். ஏறு - இடபம். ` அதனை ஊர்ந்த செல்வன் ` என்றது, அங்ஙனம் ஏன்றுகொண்டு நிற்கும் தலைவன் ( பதி ) என்றபடி.