முதற்கண் சில வேறு தேவர்களாய் நின்று அருள் வழங்கிப் பின் அத்தேவர்களும் நீ ஒருவனேயாகி ஒன்றி நின்றவனே! தேவர்களும் அறிய முடியாத பெரிய தேவனே! புல்லாகிய ஓரறிவு உயிருக்கும் வாழ்க்கை வழங்கியவனே! நீங்காது என் உள்ளத்துப் புகுந்தவனே! உலகுகள் தோறும் பல உயிர்களாக நிற்பவனே! உலகைப் பற்றி அதனைக் கைவிடாதவனே! கல்லின் கண்ணும் உள்ள உயிர்களாய் நிற்கும் ஒளிப்பொருளே! கயிலை மலையானே! உனக்கு வணக்கங்கள் பல.

சில் உருவாய்ச் சென்று - முதற்கண் சிலவேறு தேவர்களாய் வேறுவேறு அருளை வழங்கி நடந்து. திரண்டாய், பின்னர் அத்துணைத் தேவர்களும் நீ ஒருவனேயாய் ஒன்றி நின்றவனே. ` அத்தேவர்களாலும் அறியப்படாத தேவனே ` என்க. சிவபிரான் இவ்வாறு நிற்கும் நிலையை,` அறிவினால் மிக்க அறுவகைச் சமயத் தவ்வவர்க் கங்கே ஆரருள் புரிந்து ` ( தி. 7. ப.55. பா.9.) எனச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளும், ` மாற்றமாம் வையகத்தின் வெவ்வேறே வந்தறிவாம் - தேற்றனே தேற்றத் தெளிவே ` ( தி.8 திருவா. சிவபுரா. 81. 82.) என ஆளுடைய அடிகளும் அருளிச் செய்தமை காண்க. புல் உயிர் - புல்லாகிய உயிர் ; இதுவே உயிர்களுட்கடைப் பட்டதாதலை, ` புல்லும் மரனும் ஓரறி வினவே ` ( தொல். பொருள் - 583) எனவும், ` புல்லாகிப் பூடாய் ` ( தி.8 திருவா. சிவபு.26) எனவும், வந்தனவற்றால் அறிக. பூட்சி - பூண ( மேற்கொள்ள ) ப்படுவது ; வாழ்க்கை ; அது, தனு கரண புவன போகங்களையும், இன்ப, துன்பங்களையும், யான் எனது என்பனவற்றையும் கொண்டு நிற்றல். ` பார் ` என்றது, ` உலகம் ` என்னும் பொருளது, அதனைப் பற்றுதலும், விடாமையும் அருள் காரணமாக என்க. கல் உயிர் - கல்லின் கண் உள்ள உயிர் ; கல்லின் கண்ணும் உயிர்கள் உள்ளன என்பது, தேரை காணப்படுதல்பற்றி அறியப்படும் ; எனவே, ` கல்லாய் மனிதராய் ` ( தி.8 திருவா. சிவபு -28) என்பதிலும், ` கல் ` என்னும் பெயர் அதன்கண் உள்ள உயிர்மேல் நின்றமை பெறப்படும். ` கனலே ` என்றது, ` ஒளிப் பொருளே ` என்றவாறு. இவ்வாறு அருளிச் செய்தது, கல்லினுள்ளும் கதிரவன் ஒளி, ஊடு சென்று ஆங்கு நுண்ணுயிர்களைக் காத்தல் பற்றி யென்க.