மழபாடி மன்னும் மணாளன். நீராகவும் பெரிய மலைகளாகவும் ஆகி, ஒளியாகி, ஆகாயமும் ஆகி, நிலமாகி, ஏழ் கடலும் ஆகிச் சூரியனும் மேகமும் ஆகித் தன் அடியவர் எவரிடத்தும் அன்பனாய், நுட்பமான சக்தியாகி உலகுக்கு எல்லாம் காரணமாய்க் கச்சணிந்த அழகிய முலையை உடைய பார்வதி பாகனாய் உள்ளான்.

நிழல் - ஒளி. உம்மை, சிறப்பு. பார் - பூமி. பௌவம் - கடல். பகல் - பகலவன் ; சூரியன். வான் - மேகம். இவையெல்லாம், இறைவன் பெரும்பொருள்கள் பலவுமாகி நிற்கும் பெருநிலையை விளக்குதற்குச் சிலவற்றை எடுத்தோதியருளியவாறு. ` ஆரேனும் ` என்றது, ` உலகியலில் எத்துணைத் தாழ்வுடையராயினும் ` என்றருளிய தாம். ` ஆரேனும் அன்புசெயின் அங்கே தலைப்படுங் காண் - ஆரேனுங் காணா அரன் ` ( திருக்களிற்றுப்படியார் . 15). ` அணு ` என்றது, ` நுட்பம் ` என்னும் பொருட்டாய், சத்தியைக்குறித்தது. ஆதி - உலகிற்கெல்லாம் முதல் ; இதனானே ஐந்தொழில் குறித்து எழும் சத்தி, ` ஆதி சத்தி ` எனப்படுதல் உணர்க. ` வாரார்ந்த வனமுலையாள் பங்கன் ` என்றதும், அச்சத்திக்குச் சத்திமானாய் நிற்கும் நிலையைக் குறிப்பித்து அருளியதேயாம்.