திருப்பயற்றூர்ப் பெருமானார் குருதிவெள்ளம் ஆறாக ஓட யானையின் தோலை உரித்துத் தம் திருமேனியில் விரித்துப் போர்த்தார். யானைத்தோலை உரித்ததனையும் போர்த்ததனையும் கண்டு பார்வதிதேவியார் அஞ்சித்தம் விரல்களைப் பலகாலும் உதறி வருந்தியதனைக் கண்டு, சிறிதுநேரம் அத்தோலைப் போர்த்தியபின் அவ்வாறு தொடர்ந்து போர்த்தும் ஆற்றல் இல்லாதவரைப் போலக் காட்சி வழங்கித் தாமும் பற்கள்தோன்றச் சிரித்துவிட்டார்.

உதிரம் - இரத்தம். ஆறாய் ஒழுகி ஓடும்படி ஆனையைத் தோலுரித்தார். உரித்த தோலைத் தன் திருமேனிமேல் விரித்துப் போர்த்திட்டார். அவ்வுரித்தலையும் போர்த்தலையும் கண்ட அம்பிகை அஞ்சி நடுங்கிய கலக்கத்தை நோக்கினார் சிவனார். அத்தோலைச் சிறிதுநேரம் பொறுத்திட்டார். பொறுக்கும் ஆற்றல் இல்லாதவராகத் தோற்றினார். அதனால் அம்பிகைக்கு அலக்கல் ( அசைவு ) மிகுதலைத் தீர்க்க, தம் பற்கள் தோன்றத் தாமும் சிரித்திட்டார். யானையை உரித்த கோலத்தினை நோக்கி ` எயிறு ` என்றார். எயிறு யானையுரிக்க மேற்கொண்ட வைரவக் கோலத்துக்குரிய லகிரந்தமாகலாம். பயறு, உளுந்து, வரகு, தினை முதலியவற்றாலும் ஊர்ப்பெயர்கள் உண்மை இப்பயற்றூர், உளுந்தூர், வரகூர், திருத்தினைநகர் முதலியவற்றால் அறிக. ` அலக்கணோக்கி ` என்னும் பாடத்திற்கு விதிர்த்த அலக்கண் என்று பெயரெச்சத்தொடராகக் கொண்டுரைக்க.