என்றும் கெடுதலில்லாத இன்ப அன்பினை வேண்டிப் பின்னும் வேண்டுவாராய், `இனிப் பிறவாதிருக்கும் வரம் வேண்டும், மீண்டும் பிறவி உளதாயின் உன்னை என்றும் மறவாது இருக்கும் வரம் வேண்டும், இவற்றோடு இன்னும் ஒன்று வேண்டும், அது, அறவா! நீ ஆடும்போது, நான் மகிழ்ந்துபாடி உன் அடியின்கீழ் இருக்கவும் வேண்டும்` என்று வேண்டினார்.

இறைவனை அடைதற்கு அன்பே முதற்கண் வேண்டு தலின் `இறவாத இன்ப அன்பு வேண்டும்` என முன்னதாக அதனை வேண்டினார் `வேண்டுங்கால் வேண்டும் பிறவாமை` என்பதால் அடுத்துப் `பிறவாமை வேண்டும்` என்றார். பிறத்தலும் பிறவாமையும் அவ்வவ்வுயிரின் வினைவயத்தவாதலின் அவ்வினைவழி, `மீண்டும் பிறப்புண்டேல் உன்னை என்றும் மறவாமை வேண்டும்` என்றார். `மெய்யே உன் பொன்னடிகள் கண்டு இன்று வீடுற்றேன்` (தி.8 ப.1 வரி 32) என்பதால் உயிர் நிறைவாகச் சேர்தற்குரிய புகலிடம் இறைவனின் திருவடியே யாதலின் `இன்னும் வேண்டும்` என ஆராமை தோன்ற வேண்டி, உன்னடியின் கீழ் என்றும் இருக்க வேண்டும் என்றும் விண்ணப்பித்துக் கொண்டார்.
இவ்விரு பாடல்களும் ஒருமுடிபின.