மனைவியார் தாம் கொண்டு வந்து கலத்தில் (இலை) வைத்த மிகுந்த இனிமை வாய்ந்த அம்மாங்கனியை உண்ட சுவையினால், அதனை உண்ணும் விருப்பம் நிறைவு பெறாமையின், மாலையணிந்த வணிகனாகிய பரமதத்தன், இக்கனி போல்வதொரு பழம் ஒன்று இன்னும் உளது; அதனையும் இடுக, என்று கூற, அப் பழத்தைத் தாம் கொண்டு வரச் செல்வார் போல அவ்விடத்தினின்றும் நீங்கினார்.

மதுரம் - இனிமை. இனிய கனிகளுள் ஒன்றைச் சுவைத்து அருந்திய பரமதத்தன், எஞ்சிய கனியைத் தன் மனைவியார் அருந்தச் ெசய்வதே அறமாகும்; இல்வாழ்வான் இயல்பும் ஆகும். ஆனால் இப்பெருமகனின் இயல்போ இச்சிறிய அறப்பண்பைக் கூடத் தெரியாதிருந்தது ஓராற்றான் வருந்துதற்குரியதே, எனினும் பிறிதோ ராற்றான் இப்பெருமகனின் அறியாமையே அம்மையாரின் அருள் நலத்தை வெளிப்படுத்தவும், அதன் வாயிலாக இறைவனின் இன்னருட் பேற்றைப் பெறவும் காரணமாயினமையின் இதுவும் திருவருட் குறிப்பென்றே கோடல் வேண்டும். கைகேயியின் `இரக்கம் இன்மையன்றோ இவ்வுலகங்கள் இராமன் பரக்கும் தொல்புகழ் அமுதினைப் பருகுகின்றதுவே` (கம்ப.அயோத்.மந்தரை, 86) எனக் கம்பர் அருளுவதும் நினைவு கூர்தற்குரியதாம்.