இவ்வாறு எண்ணிய புகழ்ச்சோழர் தம்மொடு நெருங்கி வரும் அமைச்சர் முதலாயினோரை விலகச் செய்து, அவ் எறிபத்த நாயனாருக்கு முன்பாக வணங்கிப் போய், `இவ்யானை தங்களுக்குக் குற்றம் செய்தது என்பதை அறிய மாட்டாதவனாகிய நான், அங்குக் கேள்வியுற்றது ஒன்று; அது நிற்க. இறந்த இவ்யானை செய்த குற்றத்திற்குப் பாகரோடு இவ்யானையை இறக்குமாறு மழுவால் துணித்தது ஒன்றே அமையுமோ? மேலும் செயத்தக்கது உளதாயின் அதனையும் அருள் செய்ய வேண்டும்` என்று விண்ணப்பம் செய்தார்.

தான், என வருவன இரண்டும் அசைநிலை. இவ்விரு பாடல்களும் ஒருமுடிபின.