தேவர்கள் தாம் மகிழ்ந்து உறைகின்ற இந்திரனது பொன்னுலகமும், இந்நகரச் சிறப்பிற்குத் தாழ்ந்துள்ளது என்னுமாறு, அங்குள்ள பெரிய மதில்களில் மேகங்கள் சூழும். மாளிகைகளின் வரிசைகள், மேக மண்டலத்தை அளாவிநிற்கும். தூய்மையான இரத்தினங்கள் வாயில்களில் சூழ்ந்திருக்கும். தேன் கமழ்கின்ற மலர்கள், பெண்களின் கூந்தலில் சூழ்ந்திருக்கும். அம்மகளிரின் முக மாகிய சில மதிகள் தெருவில் சூழும்.

சூழும் எனும் சொல் அடுக்கி வந்து இப்பாடற்கு அணி செய்கின்றது. அளகம் - கூந்தல். பெண்களின் முகத்திற்கு மதி ஒப்பாதல் பற்றிச் `சில மதி தெருவில் சூழும்` என்றார். வானில் ஒரு மதியே இருக்க, இப்பெருநகரில் சில மதிகள் இருக்கின்றன, என்பது ஒரு நயம். சில மதி (சில பெண்கள்) தெருவில் சூழும் என்றது, தத்தம் செயற்பாட்டிற்கன்றி வறிதே, எப்பெண்மணிகளும், தெருவிடத்து வாரார் என்பது பற்றியாம். முன், `தனயரும் மனையிற் றப்பார்` (தி.12 சரு.1-5) என்பதனோடு இதனையும் ஒத்து நோக்கின் அக்காலத்து மகளிரும் மைந்தரும் எந்நிலையிலிருந்தனர் என்ற பண்பாடு தெரிய வரும். சதம் - நூறு; மகம் - வேள்வி, நூறு வேள்விகளைச் செய்தவன் இந்திரனாவான். அதுபற்றியே, அவன் `சதமகன்` என அழைக்கப் பட்டான்.