இவ்வாறு சிவகாமியாண்டார் முறையீடு செய்து கொண்டிருக்கும் சொற்களை அவர் எதிரில் வருகின்ற எறிபத்தர் கேட்டு, தன்னுள் மூளும் சினத்தீயோடு பெருமூச்சு விட்டு, மேலும் சினந்து, தில்லையில் கூத்தியற்றும் அடியவர்களுக்கு எந்நாளும் வழி வழியாகப் பகைமையாயுள்ளது யானையேயன்றோ? ஆதலால் அவ்யானையைக் கொன்று தரையில் வீழ்த்துவேன் என்று கொலை செய்தற்கு ஏது வாய கொடிய மழுப் படையை எடுத்துக் கொண்டு வந்தார்.

வாரா நின்றவர் - வந்து கொண்டிருப்பவர். கேளா - கேட்டு. வழிப் பகை - வழிவழியாகப் பகைமை கொண்டிருப்பது; கோச் செங்கட்சோழரின் வழிபாட்டிற்கு இடையூறு செய்ததும், துருவாச முனிவர் அளித்த சிவப்பிரசாதத்தை இந்திரன், யானையின் மத்தகத்து வைப்ப, அதனைச் சிந்தி அழித்துச் சாபம்பெற்றதும், அமணர் வழி வந்த யானை பாண்டியனுக்கு ஊறுவிளைத்ததும், முதலாய நிகழ்ச்சி களை நினைவுகூர்ந்து இங்ஙனம் கூறினார். இவ்வகைமை யெல்லாம் நீங்கவோ, இறைவர் தமக்கு வெள்ளையானை தந்து அழைத்தது எனச்சுந்தரர் பெருமான் நினைந்ததும் காண்க. `ஆனை உரித்தபகை அடி யேனொடு மீளக்கொலோ` (தி.7 ப.100 பா.2) என்பது அவர் திருவாக்கு ஆகும். இனிக் களிறு என்பதை உருவமாகக் கொண்டு ஐம்புலக் களிறாகிய யானை என்பாரும் உளர் `தொண்டரஞ்சு களிறும் அடக்கி` (தி.2 ப.114 பா.1) `இவ்வரும் பிறவிப் பௌவநீர் நீந்தும் ஏழையேற் கென்னுடன் பிறந்த ஐவரும் பகையே` (தி.9 ப.8 பா.2), `பழியே விளைக்கும் பஞ்சேந்திரக் குஞ்சரம்` எனவரும் திருவாக்கு களை இது நினைவுகூர வைக்கின்றது. பொறிகள் யாவர்க்கும் பகை யேயாயினும், அடியவர் அப் பகைமையை உணர்ந்தும், அல்லாதார் அவற்றை நட்பென்று கொண்டும் ஒழுகுதலின் `மன்றுடை அடியார்க்கு என்றும் வழிப்பகை களிறு` என அடியவரை விதந்து கூறினாரென இதற்கு மேலுமோர் நயமும் காண்பர் சிவக்கவிமணியார் (பெரிய. பு.உரை). இவற்றுக்கெல்லாம் மூலமாக `உரன் என்னும் தோட்டியால் ஓரைந்தும் காப்பான்` (குறள், 24) எனத் திருவள்ளுவனார் அருளி யிருத்தலும் மறத்தற்குரியதன்று. தீங்குசெய்தாரை அத்தீமையினின்றும் நீக்க அவரைக் கொலை செய்தலின்` கொலை மழு` என்றார். கொலை செய்தற்குரிய மழு என்பது இதன் பொருள்.