வெகுண்டு கண் சிவந்து கயிலை நன்மலையை நோக்கி ஓடி இராவணன் பல வெற்றிகளைப் பெற்ற தன் கைகளால் எடுத்தலும் பார்வதி அஞ்ச எம் பெருமான் நன்கு சிரித்துத் தன் கால் விரலை ஊன்றிய அளவில் அவன் துன்புற்று வீழ்ந்தான். அவனைத் தண்டிக்கக்கருதி விரலைப் பெருமான் அழுத்தி ஊன்றியிருந்தால் மறித்தும் நோக்கு இல்லை அன்றே.

கன்றி - சினந்து. நன்று - பெரிதும் மேல் ` இறையே நக்கு ` என்றதற்கேற்ப உரைக்கவேண்டி. நன்று - சிவம் எனலும் நன்று, எதுகை நோக்கி மிக்கது. நகழ்தல் - துன்புறல். ` நகழ மால்வரைக் கீழிட்டு அரக்கர் கோனை நலனழித்து ` ( தி.6 ப.11 பா.10) ` நகழ்வொழிந்தார் அவர் நாதனையுள்கி நிகழ்வொழிந்தார் எம்பிரானொடுங்கூடி ` ( தி.10 திருமந்திரம் 2669) ` நகழ்வன சில ` ( கம்பர், அதிகாய . 136) என்னும் பொருட்டுமாம். நகழ்வாதனம் ( தத்துவப்பிரகாசம், 107 உரை ) போலவீழ்ந்தான் எனலுமாம். மன்றி - தண்டித்து ` மன்றி விடல் ` ( பழமொழி. 288)