நஞ்சினைத் தான் விரும்பி உண்டு , அமுதத்தைத் தேவர்களுக்கு உரியதாக்கியவனும் , யாவர்க்கும் , முதல்வனும் , தேவர்கள் வணங்கித் துதிக்கின்ற பெருமையை மிக உடையவனும் , தன்னை நினைப்பவரது நினைவில் விளங்குபவனும் , மயிர்ச்சாந்து அணிந்த நீண்ட கூந்தலையுடையவளாகிய , ` உமை ` என்னும் நங்கை , தான் எந்நாளும் துதித்து வழிபடுதலைப் பெற்றமைக்கு முதல்வனும் , காலகாலனும் ஆகிய , திருவேகம்பத்தில் உள்ள எம் பெருமானைக் காணுதற்கு அடியேன் , கண் பெற்றவாறு , வியப்பு !

` வியப்பு ` என்பது சொல்லெச்சம் , இவ்விடத்து , சேக்கிழார் , ` விண்ணாள்வார் அமுதுண்ண மிக்கபெருவிடம் உண்ட - கண்ணாளா ` ( தி .12 ஏயர்கோன் . புரா . 286) என்று அருளுதலின் , ` ஆலந் தான் உகந்து அமுதுசெய்தானை ` என்றதற்கு இதுவே , பொருளாதல் அறிக . ` சீலம் ` என்பது , குணம் என்னும் பொருட்டாய் , பெருமையைக் குறித்தது . திருவேகம்பத்தில் உள்ள உமையம்மைக்கு , ` ஏலவார் குழலி ` எனப் பெயர் வழங்குதல் இங்கு நினைக்கத் தக்கது . ` என்றும் வழிபட ` என இயையும் ; இனி வரும் திருப்பாடல்களிலும் அவ்வாறு இயைவனவற்றை அறிந்துகொள்க . கச்சி ஏகம்பம் , உமையம்மை இறைவனை என்றும் வழிபடும் தலமாய் இருத்தலை , திருக்குறிப்புத்தொண்ட நாயனார் புராணத்துட் காண்க . ` வழிபடப் பெற்ற ` என்றது . ` எடுத்த பொற் பாதமுங் காணப் பெற்றால் ` ( தி .4 ப .81 பா .4) என்றதுபோல நின்றது . ` வழிபடப்பெற்ற காலகாலன் ` என்றதனை , ` அந்தணர் ஆக்கொண்ட அரசன் ` என்பதுபோலக் கொள்க .

தன்னைப் புகலிடமாக அடைந்தவர்க்கு நலம் செய் கின்ற பெருமானும் , ஊர்தி எருதாகிய ஒன்றை உடையவனும் , தேவர் கட்குத் தலைவனும் , தன்னை விடாது பற்றினவர்க்கு , பெரிய பற்றுக் கோடாய் நிற்பவனும் , தன்னை நினைப்பவரது மனத்தில் பரவி நின்று , அதனைத் தன் இடமாகக் கொண்டவனும் ஆகிய , அழிவில்லாத புகழையுடையவளாகிய , ` உமை ` என்னும் நங்கை விரும்பி வழிபடப் பெற்ற , கற்றையான நீண்ட சடையையுடைய , திருவேகம்பத்தில் உள்ள எம் பெருமானைக் காணுதற்கு , அடியேன் , கண் பெற்றவாறு , வியப்பு .

` ஒன்று ` என்றது தொகைக் குறிப்பு . ` பற்றவன் ` என்றதில் அகரம் , ஒட்டுச் சொல்லாய ஒரு மொழியிடை வந்த சாரியை . ` பரவிக்கொண்டானை ` என்பதும் பாடம் .

வானத்தில் திரிகின்ற முப்புரங்கள் தீப்பிழம்பாய் எரிந்தொழியுமாறு செய்து , அக்காலை , சிவந்த கண்களையுடைய திருமாலாகிய விடையின்மேல் விளங்கியவனும் , யானையின் உரித்த தோலை விரும்பிப் போர்த்தவனும் , மன்மதனைத் தீயாய் எரியும்படி நெற்றிக்கண்ணைத் திறந்தவனும் , வரிகளைக் கொண்ட வெள்ளிய வளைகளை அணிந்தவளாகிய , ` உமை ` என்னும் நங்கை அணுகி நின்று , துதித்து வழிபடப் பெற்ற பெரியோனும் ஆகிய , திருவேகம் பத்தில் உள்ள பெருமானைக் காணுதற்கு , அடியேன் , கண் பெற்றவாறு , வியப்பு .

திரிபுரம் எரித்த ஞான்று சிவபிரானைத் திருமால் இடபமாய்ச் சுமந்தமையை , ` தடமதில்க ளவைமூன்றுந் தழலெரித்த அந்நாளில் இடபமதாய்த் தாங்கினான் திருமால்காண் சாழலோ ` என்ற திருவாசகத்தால் உணர்க ( தி .8 திருச்சாழல் -15.)

குண்டலம் விளங்குகின்ற காதினையுடையவனும் , கூற்றுவனை உதைத்துக் கொன்ற கொடுமையான தொழிலை உடையவனும் , வண்டுகள் ஒலிக்கின்ற கொன்றை மலர் மாலையை அணிந்தவனும் , கொலைத் தொழிலையுடைய பாம்பு பிறையைச் சேர்ந்து வாழும் சடையை உடையவனும் ஆகிய , கெண்டைமீன் போலும் பெரிய கண்களையுடைய , ` உமை ` என்னும் நங்கை அணுகி நின்று , துதித்து வழிபடப் பெற்ற , கண்டத்தில் நஞ்சினையுடைய , திருவேகம்பத்தில் உள்ள எம்பெருமானைக் காணுதற்கு , அடியேன் , கண் பெற்றவாறு , வியப்பு .

` கண்டம் ` என்றதில் தொக்கு நின்ற ஏழனுருபு . ` உடை ` என்ற , ஈறுகெட்ட பெயரெச்சக் குறிப்பைக் கொண்டது .

யாவரையும் வெல்லும் தன்மையுடைய , வெள்ளிய மழு ஒன்றை உடையவனும் , கடலில் தோன்றிய நஞ்சினை உண்ட சதுரப்பாடுடையவனும் , அடியார்களுக்குத் துன்பங்களைப் போக்கி அருள்செய்ய வல்லவனும் , அரிய வேதங்களையும் , அவற்றின் அங்கங்களையும் செய்ய வல்லவனும் ஆகிய , அளவற்ற புகழை யுடையவளாகிய , ` உமை ` என்னும் நங்கை , எந்நாளும் , துதித்து வழி படப்பெற்ற , நன்மையையுடைய , திருவேகம்பத்தில் உள்ள எங்கள் பெருமானைக் காணுதற்கு , அடியேன் , கண் பெற்றவாறு , வியப்பு !

வெண்மை , கூர்மையைக் குறிக்கும் குறிப்புமொழி , நன்மையுடைமை பற்றியே , இறைவன் , ` சிவன் ` எனப்படுதல் அறிந்து கொள்க .

பிறை தங்கியுள்ள சடையையுடையவனும் , தேவர்க்குத் தேவனும் , வளவிய கடலில் வளர்கின்ற சங்கினால் இயன்ற , ` வெள்ளிய குழையை யணிந்த காதினையுடையவனும் , சாம வேதத்தை மிக விரும்புபவனும் ஆகிய , என்றும் மங்கைப் பருவம் உடைய நங்கையாகிய மலைமகள் தவத்தாற் கண்டு அணுகி , துதித்து வழிபடப்பெற்ற , கங்கையை யணிந்த , திருவேகம்பத்தில் உள்ள எம் பெருமானைக் காணுதற்கு , அடியேன் , கண் பெற்றவாறு , வியப்பு .

திருவேகம்பத்தில் , இறைவி , இறைவனது இலிங்கத் திரு வுருவைத் தவம் செய்து கண்ட வரலாற்றினை , திருக்குறிப்புத் தொண்டர் புராணத்துட்காண்க . இனி , கம்பையாற்றின் மணலால் இறைவி இலிங்கம் அமைத்து வழிபட்டனர் என்றும் புராணம்கூறும் . அதன் வழி நின்று , ` கண்டு ` என்றதற்கு , ` ஆக்கி ` என்று உரைப்பினும் ஆம் .

தேவர்கள் தொழுது துதிக்க இருப்பவனும் , வேதங்களை விரித்துச் செய்ய வல்லவனும் , தன்னை அடைந்தவர் கட்கு எந்நாளும் நலத்தையே செய்பவனும் , நாள்தோறும் நாம் விரும்புகின்ற தலைவனும் ஆகிய , எண்ணில்லாத பழையவான புகழை யுடையவளாகிய , ` உமை ` என்னும் நங்கை , எந்நாளும் துதித்து வழிபடப் பெற்ற , கண்களும் மூன்று உடைய , திருவேகம்பத்தில் உள்ள எம் பெருமானைக் காணுதற்கு , அடியேன் , கண் பெற்றவாறு , வியப்பு .

செய்யும் செயல்கள்தாம் எண்ணில்லாதனவாகலின் , அவற்றால் வரும் புகழ்களும் எண்ணிலவாயின . அவைதாம் அனாதியாக வருதலின் . தொல்புகழாயின . ` கண்ணும் ` என்ற உம்மை சிறப்பு . ` கண்ணு ` என உகரச்சாரியையாகக் கண்ணழிப் பினுமாம் .

நாள்தோறும் தன்னையே சிந்தித்து , துயிலெழுங் காலத்துத் தன்னையே நினைத்து எழுவார்களது உள்ளத்தில் விளங்கு கின்ற மங்கலப் பொருளானவனும் , உயிர்களைப் பிணித்துள்ள வினைத் தொடக்கை அறுப்பவனும் , பால் முதலிய ஆனஞ்சும் ஆடுதலை விரும்பியவனும் ஆகிய , முடிவில்லாத புகழையுடையவளாகிய , ` உமை ` என்னும் நங்கை விரும்பி வழிபடப்பெற்ற , கொன்றை முதலிய பூக்களின் மணத்தையுடைய , நீண்ட சடையையுடைய , திருவேகம் பத்தில் உள்ள எம் பெருமானைக்காணுதற்கு , அடியேன் , கண் பெற்ற வாறு , வியப்பு !

சிந்தித்தல் , இறைவனது பெருமைகள் பலவற்றை என்க , ` வினை பற்றறுப்பானை ` என்பதும் பாடம் .

தவத்தின் பயனாகிய வரங்களைப் பெற்றமையால் , வானத்தில் உலாவும் ஆற்றலைப் பெற்ற கொடிய அசுரர்களது வலிய அரண்கள் மூன்றினை எரித்தவனும் , தேவர் எல்லாரும் நிரம்பிய தக்கனது பெருவேள்வியை அழித்த வன்கண்மையுடையவனும் ஆகிய , பரவிய , பழைய புகழையுடையவளாகிய , ` உமை ` என்னும் நங்கை , முன்னிலையாகவும் , படர்க்கையாகவும் துதித்து வழிபடப் பெற்ற , எட்டுக் கைகளையுடைய , திருவேகம்பத்தில் உள்ள எம் பெரு மானைக் காணுதற்கு , அடியேன் , கண் பெற்றவாறு , வியப்பு !

அசுரர்கள் வரம் பெற்றதனை அவர்களது ஊர்மேல் ஏற்றி அருளினார் . ` நிரந்தரம் ` என்றது , ` மாறாத அழிவு ` என்றதாம் . ` நிர்க்கண்டகம் ` மாறாதவன்கண்மை . ` நிர் ` என்னும் வடமொழி இடைச்சொல் , இன்மையையேயன்றி தேற்றப் பொருளும் தருவதாதல் அறிக .

தேவர் பெருமானாகிய சிவபெருமானை , அவனது ஒரு கூறாகிய உமாதேவிதானே , தான் வழிபடவேண்டுவது இல்லை என்று இகழ்தல் செய்யாது வழிபட விரும்பி , ஏனைவழிபாடு செய்வாருள் ஒருத்திபோலவே நின்று , முன்னர் உள்ளத்துள்ளே நினைந்து செய்யும் வழிபாட்டினை முடித்து , பின்பு , புறத்தே வழிபடச் சென்று , அவ்வழிபாட்டில் தலைப்பட்டு நின்ற முறைமையைக் கண்டு , தான் அவ்விடத்துக் கம்பையாற்றின்கண் பெருவெள்ளத்தைத் தோற்று வித்து வெருட்ட , வஞ்சிக்கொடி போல்பவளாகிய அவள் அஞ்சி ஓடித் தன்னைத் தழுவிக்கொள்ள , அதன்பின் அவள்முன் வெளிப்பட்டு நின்ற கள்வனாகிய , திருவேகம்பத்தில் உள்ள எங்கள் பெருமானைக் காணுதற்கு , அடியேன் , கண் பெற்றவாறு , வியப்பு !

` எள்கலின்றி ` என்ற விதப்பினால் , அவள் அவனது ஒருகூறாய் நிற்கும் இயல்பு பெறப்பட்டது . ` வழிபாடு செய்வாள் போல் ` என்றது . அவள் வழிபடப்படுவாளே யாதலைக் குறித்தது . உகப்பு , உயிர்கட்கு உணர்வுண்டாக்குதல் பற்றி எழுந்தது என்க . அதனானே , ஓர் உயிரேனும் சிவவழிபாட்டினை எவ்வாற்றானும் ஒழியற்பாலது அன்று என்பது தெற்றென உணர்ந்து கொள்க . வெள்ளங்காட்டி வெருட்டியது , தன்னினும் தன்பெருமானை இனி யனாக உணர்ந்து வழிபடும் அவளது உணர்வு நிலையினைப் புலப் படுத்துதற் பொருட்டு . ` வஞ்சி ` என்றருளினார் , அவளது மெல்லியல் பிற்கு இரங்கி , ` ஓடி ` என்றது , மிக விரைந்தமையை . மெல்லிய இயல் பினளாய்ப் பேரச்சங்கொண்ட அவள்தான் அவ்வச்சங்காரணமாகச் சேணிடை நீங்க முயலாது , தன் பெருமானை விடமாட்டாளாய்க் கைகளால் மார்போடு அணைத்து இறுகத் தழுவிக் கொண்டாளாதலின் , ` தழுவ ` என்றும் , அவ்வாறு , அன்பிற்கு எல்லையாய் நின்ற அவளது உணர்வின் நிலையைப் புலப்படச் செய்த பின்னும் பெருமான் அவட்குக் கரந்து நிற்கமாட்டானாய்த் தன்கள்ளம் நீங்கி வெளி நின்றனனாதலின் , ` வெளிப்பட்ட கள்ளன் ` என்றும் அருளினார் . இங்ஙனம் , இறைவி இறைவனை வழிபட்ட இவ் வரலாறு , திருக் குறிப்புத்தொண்ட நாயனார் புராணத்துள்ளும் , காஞ்சிப் புராணத் துள்ளும் விரிவாகக் கூறப்படுதல் காண்க . மேலைத் திருப்பாடல்களில் தொகுத்தருளிப்போந்த உமைநங்கை என்றும் ஏத்தி வழிபடுதலை , இதன்கண் வகுத்தருளிச் செய்தவாறு . இங்ஙனம் , எண்ணில் கோடி ஆகமங்களின் பயனாய் உயிர் கட்கு இன்றியமையாத முதற்கடமையாய வழிபாட்டினை உயிர்கள் பொருட்டு இறைவி என்றும் செய்து , அதனோடு அவள் என்றும் எல்லா அறங்களையும் வளர்த்து நிற்றலானே , தலங்கள் எல்லாவற்றுள் ளும் சிறந்தது காஞ்சியாயிற்று என்க . ` வஞ்சி வெருவி ` என்னாது ` அஞ்சி வெருவி ` எனக் கண்ணழிப்பாரும் உளர் ; அதனால் ஒரு பயனின்மை யறிக . இத் திருப்பதிகத்துள் , ` நல்ல கம்பன் `, ` கள்ளக் கம்பன் ` என வந்தவையும் , அம்மை வழிபட்ட நிலையைக்கருதி அருளினவே யாதலின் , அவற்றை உருத்திரர் வழிபட்ட நிலை , திருமால் வழிபட்ட நிலைகளாகக் கூறும் புராண வரலாற்றோடு இயைக்க முயலுதல் பொருந்தாமை யறிக .

குளிர்ந்த சோலைகளையுடைய திருநாவலூ ரனாகிய நம்பியாரூரன் , ஆனேற்றை விரும்பி ஏற வல்லவனும் , மெய்ந் நூல்களைக் கற்றவர்கள் , ` இவன் எம் பெரிய பெருமான் ` என்று எப் போதும் மறவாது துதிக்கப்படுபவனும் , யாவர்க்கும் தலைவனும் , கூத்தாடுதலை உடையவனும் ஆகிய , திருவேகம்பத்தில் உள்ள எம்பெருமானைக் காணுதற்கு அடியேன் , கண்பெற்றவாறு வியப்பு என்று சொல்லிப் பாடிய நல்ல தமிழ்ப் பாடலாகிய இவை பத்தினையும் பாட வல்லவர் . நன்னெறியாற்பெறும் உலகத்தைத் திண்ணமாக அடைவர் .

` பெற்ற ` எனக் கெடுதற்பாலதாகிய மகரம் , செய்யு ளின்பம் நோக்கிக் கெடாதுநின்றதென்க . இனி , ` பெற்றவேறு ` என்பதே பாடம் எனினுமாம் . இவ்வாறன்றி , ` பெற்றத்தை ஏறுதலை உகந்து ஏற வல்லானை ` என்றுரைத்தல் சிறவாமையறிக . ` பெரிய பெருமான் ` என்றதனை , ` பெரிய பெருமானடிகள் ` ( தி .7 ப .53.) என்றது போலக் கொள்க . நன்னெறி , ஞானநெறி ; அதனாற் பெறும் உலகம் , சிவலோகம் .